خراسان/ «ارنکستيلو» معلمي است که اقدام جالبش براي بررسي روزانه شرايط رواني دانشآموزانش، مورد توجه شبکههاي اجتماعي دنيا قرار گرفته است.
به تازگي تصاويري از اقدام جالب يک معلم در طراحي جدول ارزيابي سلامتروان دانشآموزان در شبکههاي اجتماعي منتشر شده است. اين جدول که توسط «ارن کستيلو»، معلم زبان انگليسي طراحي شده مانند ديگر جداول رتبهبندي دانشآموزان است با اين تفاوت که به جاي رتبهبندي شاگرد اولها، شرايط روحي و رواني بچهها را ارزيابي ميکند. دانشآموزان بايد هر روز، اسم خود را پشت يک برگه بنويسند و در قسمتي که شرايط روحي آنها را نشان ميدهد، بچسبانند. درجهبندي شرايط روحي از «حالم بسيار عالي است» شروع و به «واقعا افتضاح هستم يا در تاريکي دست و پا ميزنم» ختم ميشود. هدف از اين کار تلاش براي کاهش انگ اجتماعي مشکلات سلامت روان از يک سو و آگاهي معلم از شرايط روحي بچهها و ارائه حمايتهاي مورد نياز از سوي ديگر است. بسياري از دانش آموزان دوست دارند و نياز دارند تا درباره شرايط روحي و رواني خود صحبت کنند اما معمولا نميدانند با چه کسي ميشود در اين باره صحبت کرد يا اصلا صحبت در اين خصوص درست است يا خير. اما با ارزيابي هر روزه شرايط روحي آنها در کلاس، به مرور صحبت از آن چه آنها را آزار ميدهد، راحتتر خواهد شد و اين دستاورد بزرگي خواهد بود.
جدولي که هم در مدرسه بايد نصب شود و هم در خانه
متاسفانه و تقريبا در همه کشورها، انگ اجتماعي شديدي در خصوص بيماريها و مشکلات روحي و رواني وجود دارد به گونهاي که افراد ترجيح ميدهند در سکوت رنج بکشند و حتي در سکوت خودکشي کنند اما درباره مشکلات روحي خود صحبت نکنند. استفاده از جدول سنجش سلامت روان در مدارس و حتي خانهها، باعث ميشود به اين جنبه از سلامت کودکان نيز توجه بيشتري شود و همچنين در حذف باورهاي آسيبرساني چون «مرد گريه نميکنه»، «اگر بگي از چيزي ميترسي، بقيه مسخره ات ميکنن» يا حذف برچسب زنيهاي به شدت آسيبرسان مانند «فلاني بچه طلاق هستش و نبايد باهاش دوست بشي»، «بچهاي که پدر بالاي سرش نباشه، قطعا بيبند و بار هستش» و... خواهد شد.
اگر معلمي تصميم به نصب اين جدول دارد، بخواند
متاسفانه بعضي از معلمان، مخصوصا در مقاطع تحصيلي بالاتر که ساعات محدودي با هر کلاس درس دارند، توجهي به حالات روحي و رواني بچهها ندارند و صرفا انتظار عملکرد بالا دارند. يک توصيه هم به معلمان گرامي داريم که با صبر و حوصله درصدد فرهنگ سازي باشند تا کودکان ما ياد بگيرند که ميشود بدون ترس از تمسخر، از احساسات خود صحبت کنند. از سوي ديگر، با توجه به تجربه کاري خود، بسياري از افراد اصولا توان بيان احساسات شان را ندارند چون کلمهاي غير از خوب و بد براي توصيف آنها بلد نيستند. در نتيجه در صورت استفاده از چنين جدولي در کشور، معلمان گرامي بايد ابتدا به توضيح و توصيف دقيق مفهوم هر گزينه اقدام کنند زيرا نوجوانان اگر چيزي را به درستي درک نکنند، آن را مسخره خواهند کرد. در آخر يک هشدار مهم به معلمان عزيز، اگر به هر دليلي فرصت، توان، تخصص يا علاقهاي به پيگيري مشکلات سلامت روان دانش آموزان نداريد، لطفا دنبال نصب چنين جدولي نباشيد چون اگر کودکان حال نامساعد روحي خود را بيان کنند و واکنش مناسب دريافت نکنند، ياد خواهند گرفت که بيان احساسات بينتيجه است و بعد از آن ديگر هيچ گاه تلاشي براي دريافت کمک و حل مشکلات روحي و رواني خود نخواهند کرد که واضح است آسيب درازمدت اين اتفاق بسيار بيشتر از نپرسيدن شرايط روحي و رواني آنها در کل است.
نويسنده : دکتر مهدي سودآوري| روانشناس و مدرس دانشگاه
بازار