چرا استقلال مالی برای زنان مهم است؟

زندگي آنلاين/ برخي زنان در دوره‌اي از زندگي‌شان مسئول تأمين مالي خود هستند، اما مسئله فقط تأمين يا کمک به معاش خانواده نيست؛ استقلال، احترام مي‌آورد و افزايش احترام به خود باعث مي‌شود زنان در مواجه با هر شرايطي در زندگي، اعتماد به نفس بيشتري داشته باشند. بچه‌هاي يک مادر مستقل، چيزي را که مي‌بينند ياد مي‌گيرند. ارزش پول را درک مي‌کنند و در زندگي خودکفا مي‌شوند. علاوه بر اين هر زني ممکن است آرزوها و انگيزه‌هايي داشته باشد که براي برآورده کردن‌شان مي‌تواند روي پاي خودش بايستد. بياييد ببينيم ديگر زنان جهان چه گام‌هايي در اين رابطه برداشته‌اند: توانايي مالي؛ کليد بهبود در کامرون، خشونت و مهاجرت‌هاي اجباري، زندگي زنان و کودکان را به شدت تحت تأثير قرار داده است. زنان و دختران بيش از هر زمان ديگري در معرض خطر مهاجرت، سوءاستفاده، آدم‌ربايي، جدايي از خانواده، اشتغال اجباري، حبس مستبدانه، خشونت‌هاي خانگي و سوءاستفاده‌هاي جنسي و اقتصادي قرار دارند. در سال 2018 CERF (سازمان اورژانس مرکزي) براي کمک به زنان و دختراني که از خشونت‌هاي جنسي جان سالم به در برده‌اند، وارد عمل شد. اين مداخلات فراتر از درمان جسم آنها بود. سال گذشته بيش از ۲۰۰ نجات‌يافته از خشونت‌هاي جنسي، کمک‌هاي اقتصادي دريافت کردند که البته فقط کمک مالي نبود. اين برنامه به آنها امکان مي‌داد کسب وکارهاي کوچک راه‌اندازي کنند و به استقلال مالي برسند. استقلال مالي کليد فرايند بازيابي و بهبود است. نبود قدرت اقتصادي باعث مي‌شود زنان در روابطي که در آن مورد سوءاستفاده قرار مي‌گيرند، باقي بمانند و اين موارد را گزارش نکنند. دسترسي به فرصت‌هاي اقتصادي به زنان کمک مي‌کند از چرخه وابستگي رها شوند. هنري نيانگچو، متخصص معاش زنان سازمان ملل، مي‌گويد: ابتدا نيازها، پيش‌زمينه، مهارت و علاقه زنان را شناسايي کرديم و به آنها آموزش داديم که چگونه يک کسب وکار کوچک ترتيب دهند و آن را مديريت کنند. او با اشاره به اهميت آگاه شدن زنان از حقوقشان، ادامه مي‌دهد: همه زنان نجات‌يافته از نظر معيشت مورد حمايت قرار مي‌گيرند و بعد از دريافت مشاوره‌هاي رواني، مراقبت‌هاي بهداشتي و در موارد لزوم خدمات حقوقي، سعي مي‌کنند از نظر اقتصادي مستقل شوند. ماريه نوئله: حالا مي‌دانم چه حقوقي دارم ماريه نوئله تشويد، زن ۲۲ ساله‌اي که يک فرزند دارد از خانه والدينش دزديده شده و وقتي فقط ۱۴ سال داشت مجبور به ازدواج شد. همسرش بعدها او و فرزندش را ترک کرد. او از همسايگانش درباره زنان سازمان ملل شنيد. «از آنجا که خياطي بلد بودم يک چرخ خياطي به من دادند تا کسب وکار خياطي‌ام را راه‌اندازي کنم. حالا لباس مي‌دوزم. رويايم اين است که کمي پول پس‌انداز کنم و با اجاره يک مغازه در بازار، مشتري‌هاي بيشتري داشته باشم و پول بيشتري درآورم. حالا که از حقوق خودم خبر دارم، از مددکاران اجتماعي کمک مي‌گيرم تا پدر فرزندم را به دادگاه احضار کنم. او الان کلاس اول است و پدرش مي‌تواند از ما حمايت کند و او را به مدرسه بفرستد». آگنس لينا يک زن بومي اهل شمال کنياست. او مؤسس و مدير (I’llaramatak Community Concerns (ICC است که به زنان و دختران کمک مي‌کند ارزش‌هاي برابر و ظرفيت‌هاي خود را بشناسند و سهم خود را در ارتقا خود، خانواده و جوامع‌شان ايفا کنند. او مي‌گويد: «وقتي صاحب چيزي هستي، قدرت داري و وقتي چيزي از خودت نداري، صدايت به هيچ‌جا نمي‌رسد. وقتي زنان را توانمند مي‌کنيد، شأن و بزرگي‌شان را به آنها بازمي گردانيد». وابستگي مالي، سد بزرگي براي زنان بومي در کنياست. معمولاً تنها فعاليت‌هاي اقتصادي که زنان در کنيا به آن مي‌پردازند، دوشيدن شير دام و فروش آن است. در اين کشور زنان صاحب زمين و ملک نيستند. تقريباً ۷۰ درصد آنها بي‌سوادند و تحصيل را مسئله چندان مهمي (براي دختران‌شان) نمي‌دانند. لينا مي‌گويد: به همين دليل بود که ICC راه‌اندازي شد؛ جايي که زنان و دختران ياد مي‌گيرند توانمند و مستقل شوند و به خود اعتماد کنند. ما روي دختران کار مي‌کنيم تا نسلي جديد از زنان روستايي را بار آوريم. رهبري و هدف‌گذاري را به آنها ياد مي‌دهيم. وقتي هدفي داشته باشيد، يک نقشه راه داريد. هدف اين است که اين دختران را به افراد حرفه‌اي تبديل کنيم. تکنولوژي، بهترين و مؤثرترين ابزار براي ايجاد تغيير نينو نانيتاشويلي، اهل گرجستان، فقط ۱۸ سال داشت که به گروه توسعه‌دهندگان گوگل پيوست. او مي‌خواست وومن تک ميکرز را راه‌اندازي کند که زنان را ترغيب مي‌کرد به دنبال نقش‌هاي جديد در فناوري اطلاعات باشند. او مي‌گويد: وقتي من مي‌خواستم انتخاب رشته کنم، حتي نمي‌دانستم که مي‌توانم دنبال فناوري يا مهندسي بروم. هيچ‌کس به من نگفت که چنين گزينه‌اي پيش رو دارم و در نتيجه جامعه‌شناسي را انتخاب کردم. حتي حالا، بسياري از دختران نمي‌دانند که مي‌توانند مشاغل مرتبط با فناوري داشته باشند. او مي‌گويد: من ۱۸ سالم بود که به همراه ديگر داوطلبان، گروه توسعه‌دهندگان گوگل تفليس را راه‌اندازي کرديم. من تنها دختر مؤسسه بودم و فقط پسرها بودند که در چنين فعاليت‌هايي مشارکت مي‌کردند. به اين ترتيب بود که ايده ايجاد بحثي به نام وومن تک‌ميکرز براي گرجستان متولد شد. فعاليتي که مي‌خواست زنان بيشتري را در زمينه فناوري اطلاعات، به کار بگيرد. ما از زنان و دختراني که در اين زمينه موفق بودند خواستيم تجربيات‌شان را با سايرين به اشتراک بگذارند و الهام‌بخش آنها باشند. پسرها نيز در وومن تک‌ميکرز حضور دارند و مي‌بينند که زنان و مردان توانايي‌هاي برابري در زمينه فناوري اطلاعات دارند. فناوري بهترين و مؤثرترين ابزار براي ايجاد تغيير در قرن بيست و يکم است ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد