چرا استقلال مالی برای زنان مهم است؟

زندگی آنلاین/ برخی زنان در دوره‌ای از زندگی‌شان مسئول تأمین مالی خود هستند، اما مسئله فقط تأمین یا کمک به معاش خانواده نیست؛ استقلال، احترام می‌آورد و افزایش احترام به خود باعث می‌شود زنان در مواجه با هر شرایطی در زندگی، اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.
بچه‌های یک مادر مستقل، چیزی را که می‌بینند یاد می‌گیرند.
ارزش پول را درک می‌کنند و در زندگی خودکفا می‌شوند. علاوه بر این هر زنی ممکن است آرزوها و انگیزه‌هایی داشته باشد که برای برآورده کردن‌شان می‌تواند روی پای خودش بایستد.
بیایید ببینیم دیگر زنان جهان چه گام‌هایی در این رابطه برداشته‌اند:

توانایی مالی؛ کلید بهبود
در کامرون، خشونت و مهاجرت‌های اجباری، زندگی زنان و کودکان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
زنان و دختران بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر مهاجرت، سوءاستفاده، آدم‌ربایی، جدایی از خانواده، اشتغال اجباری، حبس مستبدانه، خشونت‌های خانگی و سوءاستفاده‌های جنسی و اقتصادی قرار دارند.
در سال 2018 CERF (سازمان اورژانس مرکزی) برای کمک به زنان و دخترانی که از خشونت‌های جنسی جان سالم به در برده‌اند، وارد عمل شد.
این مداخلات فراتر از درمان جسم آنها بود.
سال گذشته بیش از ۲۰۰ نجات‌یافته از خشونت‌های جنسی، کمک‌های اقتصادی دریافت کردند که البته فقط کمک مالی نبود.
این برنامه به آنها امکان می‌داد کسب وکارهای کوچک راه‌اندازی کنند و به استقلال مالی برسند.
استقلال مالی کلید فرایند بازیابی و بهبود است. نبود قدرت اقتصادی باعث می‌شود زنان در روابطی که در آن مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرند، باقی بمانند و این موارد را گزارش نکنند.
دسترسی به فرصت‌های اقتصادی به زنان کمک می‌کند از چرخه وابستگی رها شوند.
هنری نیانگچو، متخصص معاش زنان سازمان ملل، می‌گوید: ابتدا نیازها، پیش‌زمینه، مهارت و علاقه زنان را شناسایی کردیم و به آنها آموزش دادیم که چگونه یک کسب وکار کوچک ترتیب دهند و آن را مدیریت کنند.
او با اشاره به اهمیت آگاه شدن زنان از حقوقشان، ادامه می‌دهد: همه زنان نجات‌یافته از نظر معیشت مورد حمایت قرار می‌گیرند و بعد از دریافت مشاوره‌های روانی، مراقبت‌های بهداشتی و در موارد لزوم خدمات حقوقی، سعی می‌کنند از نظر اقتصادی مستقل شوند.

ماریه نوئله: حالا می‌دانم چه حقوقی دارم
ماریه نوئله تشوید، زن ۲۲ ساله‌ای که یک فرزند دارد از خانه والدینش دزدیده شده و وقتی فقط ۱۴ سال داشت مجبور به ازدواج شد. همسرش بعدها او و فرزندش را ترک کرد.
او از همسایگانش درباره زنان سازمان ملل شنید. «از آنجا که خیاطی بلد بودم یک چرخ خیاطی به من دادند تا کسب وکار خیاطی‌ام را راه‌اندازی کنم.
حالا لباس می‌دوزم. رویایم این است که کمی پول پس‌انداز کنم و با اجاره یک مغازه در بازار، مشتری‌های بیشتری داشته باشم و پول بیشتری درآورم.
حالا که از حقوق خودم خبر دارم، از مددکاران اجتماعی کمک می‌گیرم تا پدر فرزندم را به دادگاه احضار کنم. او الان کلاس اول است و پدرش می‌تواند از ما حمایت کند و او را به مدرسه بفرستد».
آگنس لینا یک زن بومی اهل شمال کنیاست. او مؤسس و مدیر (I’llaramatak Community Concerns (ICC است که به زنان و دختران کمک می‌کند ارزش‌های برابر و ظرفیت‌های خود را بشناسند و سهم خود را در ارتقا خود، خانواده و جوامع‌شان ایفا کنند.
او می‌گوید: «وقتی صاحب چیزی هستی، قدرت داری و وقتی چیزی از خودت نداری، صدایت به هیچ‌جا نمی‌رسد.
وقتی زنان را توانمند می‌کنید، شأن و بزرگی‌شان را به آنها بازمی گردانید». وابستگی مالی، سد بزرگی برای زنان بومی در کنیاست.
معمولاً تنها فعالیت‌های اقتصادی که زنان در کنیا به آن می‌پردازند، دوشیدن شیر دام و فروش آن است. در این کشور زنان صاحب زمین و ملک نیستند.
تقریباً ۷۰ درصد آنها بی‌سوادند و تحصیل را مسئله چندان مهمی (برای دختران‌شان) نمی‌دانند. لینا می‌گوید: به همین دلیل بود که ICC راه‌اندازی شد؛ جایی که زنان و دختران یاد می‌گیرند توانمند و مستقل شوند و به خود اعتماد کنند. ما روی دختران کار می‌کنیم تا نسلی جدید از زنان روستایی را بار آوریم.
رهبری و هدف‌گذاری را به آنها یاد می‌دهیم. وقتی هدفی داشته باشید، یک نقشه راه دارید. هدف این است که این دختران را به افراد حرفه‌ای تبدیل کنیم.

تکنولوژی، بهترین و مؤثرترین ابزار برای ایجاد تغییر
نینو نانیتاشویلی، اهل گرجستان، فقط ۱۸ سال داشت که به گروه توسعه‌دهندگان گوگل پیوست.
او می‌خواست وومن تک میکرز را راه‌اندازی کند که زنان را ترغیب می‌کرد به دنبال نقش‌های جدید در فناوری اطلاعات باشند.
او می‌گوید: وقتی من می‌خواستم انتخاب رشته کنم، حتی نمی‌دانستم که می‌توانم دنبال فناوری یا مهندسی بروم.
هیچ‌کس به من نگفت که چنین گزینه‌ای پیش رو دارم و در نتیجه جامعه‌شناسی را انتخاب کردم. حتی حالا، بسیاری از دختران نمی‌دانند که می‌توانند مشاغل مرتبط با فناوری داشته باشند.
او می‌گوید: من ۱۸ سالم بود که به همراه دیگر داوطلبان، گروه توسعه‌دهندگان گوگل تفلیس را راه‌اندازی کردیم.
من تنها دختر مؤسسه بودم و فقط پسرها بودند که در چنین فعالیت‌هایی مشارکت می‌کردند. به این ترتیب بود که ایده ایجاد بحثی به نام وومن تک‌میکرز برای گرجستان متولد شد.
فعالیتی که می‌خواست زنان بیشتری را در زمینه فناوری اطلاعات، به کار بگیرد.
ما از زنان و دخترانی که در این زمینه موفق بودند خواستیم تجربیات‌شان را با سایرین به اشتراک بگذارند و الهام‌بخش آنها باشند.
پسرها نیز در وومن تک‌میکرز حضور دارند و می‌بینند که زنان و مردان توانایی‌های برابری در زمینه فناوری اطلاعات دارند. فناوری بهترین و مؤثرترین ابزار برای ایجاد تغییر در قرن بیست و یکم است