درباره انواع پیرسینگ و عوارض آن چه می دانید؟

ستاره/ امروزه در اکثر کشورها و در تمامي نقاط بدن پيرسينگ انجام مي‌شود و بسياري از افراد بدون آگاهي از عوارض خطرناک پيرسينگ، تنها به دليل پيروي از مد و زيبايي، در مراکز غير بهداشتي و آرايشگاه‌ها آن را دنبال مي‌کنند. در اين مقاله قصد داريم در مورد انواع پيرسينگ و عوارض آن صحبت کنيم. پيرسينگ چيست؟ به سوراخ کردن قسمتي از بدن و آويزان کردن اشياي تزئيني روي آن پيرسينگ (Piercing) گفته مي‌شود. رايج‌ترين نوع پيرسينگ در دنيا که از گذشته‌هاي دور انجام مي‌شده، پيرسينگ گوش جهت استفاده از گوشواره است. امروزه پيرسينگ را روي قسمت‌هاي مختلف بدن از جمله لب، دندان، بيني، ناف، ناحيه تناسلي، زبان، نوک پستان‌ها، کنار ابرو و حتي چشم انجام مي‌دهند. عوارض پيرسينگ پيرسينگ در صورت عدم رعايت بهداشت و انجام توسط افراد غير متخصص، مي‌تواند عوارض خطرناک و جبران ناپذيري را به دنبال داشته باشد. از مهم‌ترين اين عوارض مي‌توان به موارد زير اشاره کرد: عفونت از شايع‌ترين عوارض پيرسينگ مي‌توان به عفونت‌هاي باکتريايي و ويروسي اشاره کرد. عفونت پيرسينگ بيشتر در مناطقي مانند لب و زبان رخ مي‌دهد؛ زيرا اين مناطق با باکتري‌هاي بيشتري در تماس هستند. عفونت ممکن است در هر نقطه از بدن ايجاد شود و در صورت عدم رعايت اصول بهداشتي ممکن است پيامدهاي جبران ناپذيري را براي فرد به دنبال داشته باشد. عفونت‌هاي ويروسي از شايع‌ترين عفونت‌هاي ويروسي بعد از انجام پيرسينگ مي‌توان به هپاتيت B، هپاتيت C و HIV اشاره کرد. عفونت باکتريايي از شايع‌ترين عفونت‌هاي باکتريايي بعد از انجام پيرسينگ مي‌توان به استرپتوکوک، استافيلوکوک، پسودوموناس آئروژينوس و به‌ندرت ميکوباکتري‌ها و کلستريديوم عامل کزاز اشاره کرد. حساسيت ابزارهاي فلزي که در پيرسينگ مورد استفاده قرار مي‌گيرند، باعث واکنش‌هاي آلرژيک به فلز استفاده شده مي‌شوند. بعد از انجام پيرسينگ، بدن ممکن است به فلزاتي مانند نيکل، تيتانيوم، نيوبيوم و غيره حساسيت نشان دهد. در صورتي که فلز نيکل با پوست برخورد کند، اگزما و رينيت رخ مي‌دهد. اگر سوراخ کردن بدن با استفاده از فلزات ديگر انجام شود، حساسيت شديد به پارا فنيلين دي آمين (PPD) ايجاد مي‌شود. از شايع‌ترين حساسيت‌هاي بعد از پيرسينگ مي‌توان به لنفوسيت پوست اشاره کرد. ايجاد گوشت اضافه يا کلوئيد يکي ديگر از عوارض پيرسينگ، ايجاد گوشت اضافه يا کلوئيد است. ممکن است بعد از انجام پيرسينگ، در ناحيه مورد نظر بافت اسکار رشد کند و تبديل به گوشت اضافه شود. در مناطق بالاتنه احتمال ايجاد کلوئيد بيشتر است. اگر فردي طي جلسات درماني زياد، توانست گوشت اضافه را درمان کند، در صورت پيرسينگ بعدي دوباره دچار گوشت اضافه خواهد شد. خونريزي هنگام سوراخ کردن نواحي بدن، خونريزي کمي در قسمت سوراخ شده ايجاد مي‌شود. اين خونريزي هنگام پيرسينگ زبان بيشتر است، زيرا تعداد زيادي از مويرگ‌هاي خوني پاره مي‌شوند. پيرسينگ بدن روي توانايي فرد براي اهداي خون نيز تأثير مي‌گذارد. پس از انجام پيرسينگ، فرد ديگر صلاحيت لازم براي اهداي خون را نخواهد داشت. عفونت غضروف عفونت غضروف در مورد بيني و گوش صادق است. انجام پيرسينگ روي غضروف گوش (کمي بالاتر از نرمه گوش) مي‌تواند باعث عفونت‌هاي جدي و درد گوش شود. اختلال در بارداري هنگام بارداري، بايد از انجام هر گونه پيرسينگ خودداري کرد، زيرا مي‌تواند خطرات زيادي را براي جنين به دنبال داشته باشد. تاول زدن، خراشيدگي بافت و سوراخ کردن بدن هنگام بارداري، بستر مناسبي را براي ايجاد عفونت فراهم خواهد کرد. ۱. پيرسينگ بيني پيرسينگ بيني انواع مختلفي دارد که بعضي از آن‌ها توسط دکتر انجام مي‌شود و دائمي است و برخي ديگر به صورت چسبي و موقتي است. در پيرسينگ دائمي بيني جواهرات مختلفي مانند حلقه، زنجير و سنگ از داخل سوراخي که توسط پزشک ايجاد شده است، عبور خواهد کرد؛ اما در پيرسينگ موقتي بيني حلقه، زنجير و سنگ با استفاده از چسب و به صورت موقت روي بيني قرار مي‌گيرد. پيرسينگ بدون سوراخ/ پيرسينگ بيني چسبي در پيرسينگ‌هاي بدون سوراخ، از حلقه‌هايي که داراي فضاي باز کوچکي هستند استفاده مي‌شود. اين حلقه‌ها روي پره بيني قرار مي‌گيرند و به دليل فضاي بازي که دارند از روي بيني نمي‌افتند. در پيرسينگ بيني بدون سوراخ مي‌توانيد بدون اينکه مشکلي برايتان ايجاد شود، حلقه را خارج کرده و با حلقه‌هاي ديگر جايگزين کنيد. پيرسينگ بيني چسبي، آسان‌ترين پيرسينگ است. در اين نوع پيرسينگ شما مي‌توانيد سنگ، نگين يا فلز مورد نظر را با چسب روي پره بيني بچسبانيد. پيرسينگ سوراخ‌دار در پيرسينگ هاي سوراخ‌دار، قسمت‌هاي مختلف بيني را سوراخ مي‌کنند. محبوب‌ترين انواع پيرسينگ بيني، پيرسينگ پره و قسمت مياني بيني است. با اين حال، انواع ديگري از پيرسينگ نيز وجود دارد که در ادامه قصد داريم آن‌ها را معرفي کنيم. پيرسينگ پره بيني پيرسينگ پره بيني را در سمت راست، چپ يا هر دو سمت پره بيني انجام مي‌دهند. پيرسينگ قسمت مياني بيني اين نوع پيرسينگ در وسط دو سوراخ بيني انجام مي‌شود. پيرسينگ قسمت مياني بيني را بايد در قسمت نرم دو سوراخ بيني انجام داد نه در غضروف مياني؛ زيرا بيمار درد زيادي را تحمل خواهد کرد و دچار مشکلاتي جدي خواهد شد. پيرسينگ پل اين نوع پيرسينگ بين دو چشم و در پل بيني انجام مي‌شود. پيرسينگ پل را در قسمت سطحي صورت انجام مي‌دهند. از آنجا که بدن اجسام خارجي را که روي آن قرار گرفته‌اند بيرون رانده و پس ميزند، احتمال اينکه اين پيرسينگ توسط بدن پس زده شود بسيار زياد است. اگر بدن زيورآلات پيرسينگ پل را پس زد، بايد هر چه سريع‌تر نسبت به بيرون آوردن آن اقدام کنيد، در غير اين صورت يک زخم درشت بين چشم‌هاي شما باقي خواهد ماند. پيرسينگ ناسالانگ يا پيرسينگ سه در يک يکي ديگر از انواع پيرسينگ بيني، ناسالانگ است. در اين نوع پيرسينگ سوزني از يک پره بيني وارد مي‌شود، از قسمت گوشتي مياني بيني عبور مي‌کند و از پره ديگر خارج مي‌شود. سپس به دو سر سوزن نگين، سنگ يا فلز آويزان مي‌شود. پيرسينگ کرگدني در پيرسينگ کرگدني، زيورآلات از بالاي نوک بيني داخل شده و از پايين نوک بيني خارج مي‌شوند. عوارض انواع پيرسينگ بيني از مهم‌ترين عوارض پيرسينگ بيني مي‌توان به موارد زير اشاره کرد: پيرسينگ بيني در مقايسه با پيرسينگ گوش ديرتر خوب مي‌شود و درد بيشتري را به دنبال دارد. احتمال خونريزي در پيرسينگ بيني بسيار زياد است و گاهي اوقات محل انجام پيرسينگ ورم کرده و با خروج چرک همراه است. در صورت عفونت بيني، مشکلاتي در تنفس ايجاد خواهد شد و عواقب جبران ناپذيري را به دنبال خواهد داشت. خوب شدن پيرسينگ بيني بين ۳ تا ۶ ماه زمان خواهد برد. ۲. پيرسينگ دندان با استفاده از دو روش مي‌توان پيرسينگ دندان انجام داد: روش اول در روش اول، سطح دندان را مي‌تراشند و با استفاده از چسب دندان پزشکي، زيورآلات را روي آن مي‌چسبانند. استفاده از چسب دندان پزشکي باعث مي‌شود آسيبي به ميناي دندان وارد نشود و آن را خراب و پوسيده نکند. روش دوم در روش دوم، قسمتي از دندان را سوراخ کرده و حلقه را به آن آويزان مي‌کنند. اين روش بسيار پرخطر است؛ زيرا ممکن است حين انجام کار، دندان بشکند يا آسيب ببيند. همچنين سوراخ ايجاد شده باعث بوي بد دهان شده و پس از مدتي دندان زرد و پوسيده مي‌شود.