توصیه‌های کلیدی برای تربیت دوقلوها

اطلاعات/ هميشه با ديدن دوقلوهايي که در خيابان يا مهماني‌ها مي‌بينيم، ذوق‌زده مي‌شويم. ما هميشه در برخورد با دوقلوها لباس‌هاي يکسان آنها را مي‌بينيم و بلافاصله دنبال شباهت‌هاي آنها مي‌گرديم. اما پشت پرده برخورد با دوقلوها را نمي‌دانيم. چون هميشه ديدن آدم‌هايي که شبيه هم بوده‌اند و باهم بزرگ شده‌اند، برايمان جذاب است. اما پشت پرده جذابيت‌ها چيزهايي‌ست که بايد بدانيم و آنها را رعايت کنيم. اين مقال در مورد دوقلوها و نوع رفتاري‌ست که ما بايد در مواجهه با آنها رعايت کنيم‎.‎ مقايسه، کليشه رايج مواجهه با دوقلوها از زماني‌که دوقلوها يا چند قلوها متولد مي‌شوند، مردم آنها را مقايسه و کليشه‌اي مي‌کنند. کدام يک بزرگ‌تر است؟ فاصله سني‌شان چند دقيقه است؟ کدام‌شان آرام‌تر است؟ کدام قوي‌تر است؟ کدام يک رشد بيشتري داشته؟‎ ‎ ‎‎مقايسه هميشه آثار مخربي داشته. هرچند قصد و نيت اطرافيان مقايسه‌هاي منفي نباشد اما مي‌تواند تاثيري منفي در دوقلوها، به‌طور جداگانه داشته باشد. مقايسه کردن نه تنها ديدگاه ديگران، بلکه ديدگاه آنها نسبت به خودشان را نيز تحت تاثير قرار مي‌دهد. افراد ديگر به اندازه کافي اين مقايسه را انجام مي‌دهد. وظيفه شما که والد يا نزديکان آنها هستيد، ايجاد عزت نفس در آنها است‎.‎ وقت خود را مديريت کنيد ‎‎براي هريک از فرزندان‌تان تک به تک وقت بگذاريد. آنها هرکدام يک انسان مستقل هستند و نياز است والدين به‌صورت مجزا به آنها توجه کنند. کودکان در تمام مراحل و سنين دوست دارند تا توجه انحصاري والدين خود را داشته باشند. به هر حال دوقلوها و سه قلوها مجبورند وقت و توجه والدين‌شان را براي بيشتر زندگي تقسيم کنند. پس فرصت‌هايي براي تک‌تک آنها ترتيب دهيد. مشکل جدي که در اين زمينه وجود دارد اين است که چون اينها دو نفر هستند ناخودآگاه توجه کمتري از سوي پدر و مادر به هر کدامشان معطوف مي‌شود. طي تحقيقاتي در استراليا مشخص شده است که اگر به فرض خانواده‌اي يک فرزند داشته باشد و در طول شبانه روز، ۲دقيقه وقت به او اختصاص بدهد، همان خانواده براي دوقلويشان، تنها ۹ثانيه وقت مي‌گذارند‎.‎ قبل از دوقلو بودن، يک فردند ‎‎حتي‌الامکان از ناميدن فرزندان‌تان با عنوان «دوقلوها» يا «سه قلوها» خودداري کنيد. اگر شما تشخيص دهيد که کودکاني جدا هستند آن‌ها نيز خواهند بود. ناميدن نام‌هاي فرزندان تان به جاي اينکه فقط بگوييد «دوقلوها بياييد» تلاش زيادي مي‌خواهد، اما اين کار احترام به فرديت آنها را نشان مي‌دهد و با متانت ديگران را نيز تشويق مي‌کند تا همين کار را بکنند. درواقع شما زماني‌که اين دو را «دوقلوها» صدا مي‌زنيد برايشان يک هويت مشترک مي‌سازيد که اين مي‌تواند به اين رابطه آسيب بزند‎.‎ تنبيه و تشويق مستقل ‎‎به‌طور جداگانه پاداش دهيد يا تنبيه کنيد. تنبيه بر مبناي همه براي يکي و يکي براي همه آسان است، اما به خاطر داشته باشيد که هر چند آنها اغلب مانند تيم دوقلويي اقدام مي‌کنند، ولي شما بايد نقش هر يک را جداگانه شناسايي و مورد خطاب قرار دهيد‎.‎ علايق خاص و جداگانه همان گونه که فرزندان‌تان بزرگ مي‌شوند آنها را تشويق کنيد تا فعاليت‌ها و علايق فردي خود را دنبال کنند. هر کودکي نياز دارد تا دنبال علاقه خاص خودش برود. شايد يکي در کلاس‌هاي هنر شرکت کند، درحالي‌که ديگري اهل ورزش است. از تحميل معيارهاي نابرابر دوقلوها يا سه قلوها اجتناب کنيد. هر چند آنها ممکن است يکسان به نظر برسند و عمل کنند اما افرادي مختلف با نيازها، توانايي‌ها و ضعف‌هاي متفاوت هستند. البته اگر دوقلوها هر دو به يک رشته خاص علاقه دارند آن‌ها را به زور از هم جدا نکنيد. اما بايد توجه کنيد که آيا از روي وابستگي به يکديگر يک رشته را دنبال مي‌کنند يا واقعاً علايق مشترک دارند‎.‎ تشويق براي دوست‎‌‎يابي ‎‎چندقلوها اغلب بهترين دوست‌هاي يکديگرند. اين رابطه خاص بايد گرامي داشته، پرورانده و حرمت گذاشته شود. اما فرزندان تان را تشويق کنيد تا روابط دوستانه خودشان را به روش‌هاي سالم گسترش دهند و دوستي‌هاي جدا و روزهاي بازي جداگانه را تشويق کنيد‎.‎ حسادت آنها را تحريک نکنيد‎!‎ ‎ ‎اگر يکي از بچه‌ها بهانه‌گيري کرد، ابتدا به سراغ کودک آرام برويد! روانشناسان درمورد کودکاني که بهانه‌گير هستند، اظهار مي‌کنند وقتي دوقلوها مشاهده مي‌کنند يکي از قل‌ها به مدت طولاني در کنار پدر و مادر مي‌ماند، احساس حسادت مي‌کند. بنابراين والدين بايد توجه کنند که به هر دو کودک رسيدگي کنند. اگر يکي از قل‌ها، بهانه‌گير باشد و بيهوده نق بزند، پدر يا مادر بايد ابتدا به سراغ کودکي که آرام است رفته و مدت زمان اندکي را با او بگذرانند و سپس سراغ کودک بهانه‌گير بروند. با اين کار کودک اول تشويق مي‌شود و کودک بهانه‌گير نيز درمي‌يابد که اگر توجه پدر و مادر را مي‌خواهد بايد شيوه ديگري پيش بگيرد‎.‎ مشخص کردن دارايي‌هاي مخصوص شما مي‌توانيد با مطمئن کردن هريک از فرزندانتان از اينکه دارايي‌هاي هريک به‌طور مشخص شناسايي شده است، به تقويت حس فرديت آنها کمک کنيد. هر يک از آنها بايد چيزي داشته باشند که مال خودشان بدانند حتي اگر يک اسباب بازي، کتاب يا لباس باشد. در سن نوجواني داشتن اتاق‌ها و مکان‌هاي مجزا براي نگه داشتن اشياي خود بسيار مهم مي‌شود. شما مي‌توانيد با ايجاد و تقويت قوانين به حريم خصوصي و دارايي فردي هر يک از آنها احترام بگذاريد.‏ ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد