خانمی هستم با 8 میلیون درآمد ماهانه و صفر تومان پس‌انداز!

خراسان/ خانمي شاغل و 34 ساله‌ام. درآمدم به طور ميانگين، ماهي 7 تا 8 ميليون تومان مي‌شود اما چون توانايي پس‌انداز ندارم، هميشه هشتم گرو نه است! هر وقت چيز خوبي را ببينم و به آن علاقه‌مند شوم، آن را مي‌خرم و همين باعث شده که هيچ پس‌اندازي ته حسابم نباشد. چطور پول خرج کردن‌هايم را مديريت کنم؟ خواهر گرامي در خصوص مديريت مالي، ذکر چند نکته لازم است که در ادامه به آن ها اشاره مي‌کنم. حسابداري شخصي داشته باشيد اگر مي‌توانيد يک دفترچه خريد لوازم و مواد مصرفي تنظيم و در طول هفته تمام مخارج خود از شارژ من کارت تا خريد لوازم و مواد مصرفي و تنقلات و گردش‌هاي خود را ثبت کنيد و آخر هفته جمع بزنيد. به اين ترتيب شما به يک نمودار دست مي‌يابيد که درصد مخارج‌تان در آن مشخص مي‌شود و مي توانيد پس از ارزيابي، مخارج بيهوده و قابل جايگزين را شناسايي کنيد. مثلا بردن غذا سر کار، حداقل براي دو روز در هفته مي‌تواند در ماه، پس‌انداز قابل توجهي شود البته نرم‌افزارهاي حسابداري شخصي متناسب با گوشي هم زياد است. اگر علاقه به يادداشت‌برداري نداريد، از اين نرم‌افزارها کمک بگيريد. فهرست نيازمندي‌هايتان را تهيه کنيد طبق يک فهرست، نيازمندي‌هايتان را اولويت‌بندي کنيد. اهداف بلندمدت مثل خريد خانه، خودرو يا وسايل گران‌قيمت را در اولويت اول قرار دهيد و دو سوم پول را براي آن‌ها کنار بگذاريد تا تکليف بقيه خرج و مخارج مشخص شود. توصيه مي‌کنم مراقب از دست رفتن بهاي پول در گذر زمان باشيد و گزينه مناسبي براي سرمايه‌گذاري پس انداز خود در نظر بگيريد تا سود شما دو برابر شود و پول تان راکد نباشد. شايد به اختلال خريد اجباري مبتلا شديد مراقب تصميم‌گيري‌هاي احساسي‌تان در خرج کردن باشيد. اگر خسته‌ايد يا تنش داريد يا براي گذر از يک سختي قصد پاداش به خود را داريد، تصميم آني نگيريد و آن را موکول کنيد به حداقل ۲۴ ساعت بعد تا مطمئن شويد تصميم به خريد بر اساس نياز است نه انگيزه احساسي. واقعيت اين است افرادي که به خريد کردن علاقه زيادي دارند معمولا از اختلالي به نام وسواس به خريد يا شاپوهولويسم رنج مي‌برند، اختلالي که مشخصه آن وسواس در رفتار خريد است که نتايج منفي‌ در پي دارد. اين اختلال با احساس نياز شديد و غيرقابل کنترل به خريد تجربه مي‌شود. فرد مبتلا به اين اختلال در مواجهه با احساسات گوناگون مانند استرس يا نگراني، تمايل بالايي به خريدهاي غيرضروري پيدا مي‌کند. بيمار با خريد، تنش و اضطرابش کاهش مي يابد ولي پس از خريد، احساس ندامت و پشيماني مي‌کند.