بلایی که تنبیه بر سر کودک می آورد

بيتوته/ والدين کودک بايد توجه داشه باشند، از فرياد زدن بر کودک خودداري کنند. ترس از خانواده، عدم اعتماد به نفس، عدم حق ابراز علاقه به وسائل و اشياء ميتواند از کودک در آينده يک انسان ترسو بسازد. خانواده ها بايد با بچه خود با محبّت برخورد کنند؛ زيرا محبّت به کودک به وي حق بيان مي دهد تا مشکلاتي که براي او پيش مي آيد را با خانواده مطرح کند که اين امر کودک را مستقل نموده و از گوشه گيري و انزوا نجات مي دهد. ترس از تنبيه فيزيکي کودک را مغلوب ترس، اضطراب و استرس مي کند، به طوريکه اين موارد از مهمترين مسايل لطمه زدن به آينده کودکان است. به خانواده ها توصيه مي شود با يک خطاي کوچک، کودک را مورد مواخذه قرار ندهند و تلاش داشته باشند به صورت طنز وار مشکلات را برطرف کنند. تبعات تنبيه بدني کودکان -اعتماد به نفس آنها از بين ميرود و در نتيجه تا مدتها با يک احساس نا امني و ترس از جامعه زندگي مي کنند. -تنبيه بدني استقلال کودک را از وي مي گيرد و باعث مي شود در ادامه تنها يک فرمانبردار و برده باقي بماند. -احساسات بد در وجود وي فوران مي کند. غم و اندوه و اضطراب مزمن، براي وي دائمي مي شود. -تنبيه بدني سدي قدرتمند دربرابر کودک و والدين مي سازد و رابطه آنها با هم از بين مي رود. -حس رها شدن ، تنهايي و بي اعتنايي در کودک شکل مي گيرد. -مانع از يادگيري مهارت هاي ارتباطي اجتماعي مي شود. -کودک نسبت به همسالان خويش و به ويژه در مدرسه رفتاري تهاجمي و خشونت آميز خواهد داشت. -کودکاني که تنبيه بدني ميشوند خلاقيت و هوش هيجاني کمتري نسبت به ديگر بچه ها خواهند داشت. -قابليت شناختي کودک از بين مي رود. -در ذهن آنها اين ايده بوجود مي آيد که بهترين راهکار مناقشه ها و مشکلات؛ خشونت و درگيري هاي فيزيکي است. -سبب نابهنجاري رفتاري در جمع مي شود مانند دزدي، تخريب اموال، خرابکاري و... چند پيشنهاد ساده براي لجبازي کودک در صورتيکه براي منظم کردن فرزند خويش سر وي فرياد مي زنيد، ميتوانيد اثرات منفي آنرا در رفتار کودک خويش ببينيد. به عنوان نمونه فرزندانتان هم براي انتقال پيام و منظور خويش با صداي بلند صحبت مي کنند، همچنين ، به جاي ارام و بااحترام حرف زدن ، سر والدين خويش فرياد مي زنند، ارتباط والدين با فرزند ناپايدار و اسيب پذير مي شود و در نتيجه برقراري ارتباطي سالم با آنان دشوار مي شود و همچنين امکان دارد اين روش رفتاري آنان را از والدين دور کند. شيوه هاي جايگزين تنبيه بدني در کودکان موردهاي فوق که شما را متعجب نموده و فکر مي کنيد که ديگه چه راه هايي براي انضباط وجود دارد ، در اينجا پنج شيوه انضباطي جايگزين تنبه بدني وجود دارد که با به کارگيري آن ميتوانيد فرزندان متعادل و خوب بزرگ کنيد. ۱. مخالفت خويش را بيان کنيد ساده ترين و مؤثر ترين شيوه تغيير رفتار کودک اين است که به او بفهمانيد رفتارش را نمي پسنديد. اعتراض خود را به روشني بيان کنيد و دلايل تان را توضيح دهيد. هنگامي که کودک ناراحتي و مخالفت شما را مي بيند، امکان دارد خود بخود آن رفتار را اصلاح کند. کودک احتياج به تائيد شما دارد و چنانچه نارضايتي شما را در نگاه نخست ببيند، بر روي رفتارش تأثير مي گذارد. غر نزنيد، کوتاه نياييد، مخالفت خويش را بيان کنيد؛ مخالفت شما بايد به آرامي و روشني بيان شود، بدون خشم و قلدري! ۲. گفت وگوي کوتاه داشته باشد زماني که کودک کار اشتباهي انجام مي دهد، نخستين و بهترين واکنش، حرف زدن در خصوص آن است. گاهي وقت ها حرف زدن با کودک پيرامون رفتار اشتباهش کافي است تا آنرا اصلاح کند. در موقع صحبت به عواقب رفتار ناپسند کودک اشاره کنيد. کودکان گاهي وقت ها احتياج دارند تا از زنجيره پيامد هاي رفتار اشتباه خويش آگاه شوند. ۳. ناديده بگيريد گاهي وقت ها زماني که خطا هاي کوچک و ناچيز کودک روبرو مي شويد، بهترين عکس العمل چشم پوشيدن آن است. براي چشم پوشيدن رفتار خطاي کودک: در لحظه، تصميم بگيريد که کار کودک را ناديده بگيريد. به طور نامحسوس رفتار وي را زير نظر داشته باشيد. کاملا ارام و راحت باشيد بگونه اي که چهره شما حالت خاصي را نشان ندهد. معلوم است که رفتار هاي پرخطر يا زيان آور کودک را نبايد ناديده بگيريد. اين شيوه براساس اين فرضيه است که کودک از توجه منفي( افزايش ناگهاني توجه شما)، نسبت به بي اعتنايي به وي، رضايت بيشتري خواهد داشت.