علت داد زدن های همیشگی کودک شما چیست؟

نمناک

بروزرسانی 1399/05/18 - 18:18

نمناک/ جيغ زدن و گريه کردن يکي از روش هاي کودکان براي متقاعد کردن والدينشان است تا به هدف خود دست يابند . خيلي از پدر و مادر ها از جيغ زدن کودک خردسال خود کلافه و خسته مي شوند. گاهي اين فرياد زدن کودکان به حدي زياد مي شود که کنترل آن براي خانواده مشکل مي گردد. والدين بايد ابتدا علت جيغ زدن فرزند خود را کشف کنند و بهترين رفتار را براي مقابله با جيغ زدن آنها بکار ببرند زيرا نوع برخورد آنها تا حد زيادي مي تواند اين رفتار کودک را کنترل کند. در اين بخش راه هاي برخورد با جيغ زدن کودک را آورده ايم.

جيغ زدن کودک عوامل بسياري مي تواند داشته باشد که به طور کلي اصلي ترين انها عبارت است از:

گرسنگي، خستگي يا کسالت و بيماري:
بعضي اوقات ممکن است فرزندتان نسبت به چيزي احساس خوبي نداشته باشد و حتي شايد بدترين چيز براي او باشد.

حسادت:
ممکن است کودکتان هنگامي که شما با تلفن صحبت مي کنيد، شروع به جيغ زدن کند، چون او احساس مي کند که ديگر به او توجهي نداريد.

گيجي و سردرگمي:
شايد فرزندتان دقيقاً از آن چه که مي خواهد مطمئن نباشد و همين موجب عصبانيت و داد زدن او شود.

احساس عجز و درماندگي:
در مواقعي که فرزندتان در بيان بعضي از کلمات احساس عجز و ناتواني مي کند ذهن مستعد او را براي بيان آنها آماده سازيد. کودک وقتي که نمي تواند کلماتي را براي بيان آن چه که مي خواهد پيدا کند، ممکن است عصباني شود.

جلب محبت والدين:
کودکان در سنين 2 تا 3 سالگي که سن استقلال طلبي آنها است و تصور مي کنند مرکز همه دنيا هستند و همه بايد به آنها توجه کنند، ممکن است بي دليل جيغ و فرياد راه بيندازند تا توجه والدين را به خودشان جلب کنند.

در مقابل داد زدن کودک چه کنيم؟

به او اعتنا نکنيد
دکتر آرونزون معتقد است:«به خاطر آوريد کودک 2 و 3 ساله اي که بيشترين جلب توجه را از شما مي خواهد _ يعني بيشترين توجهي که ديگر، نظير آن در دنيا وجود نداشته باشد- اما شما همچنان شام تان را آماده کنيد و يا دست از تاکردن لباس ها نکشيد به کارتان ادامه داده و بگذاريد که ماجرا خود به خود تمام شود.» اگر والديني بيش از حد حساس هستند و نسبت به جيغ زدن کودک نمي توانند بي تفاوت باشند، بهتراست رفتار او را پيش بيني کنند. اگر قرار است با جيغ زدن کودک خواسته اش را اجابت کنند قبل از جيغ اين کار را انجام دهند. والديني که کودک 2 ساله دارند بايد اعصابشان خوب باشد اما اگر نيست بايد به روان پزشک کودک مراجعه کنند. البته والدين به کمک برخي تمهيدات مي توانند تحمل خود را بالا ببرند. حتي حذف عوامل پايين آورنده تحمل نيز مي تواند مفيد باشد. فراموش نکنيم والدين يک کودک 2 ساله بايد فوق العاده صبور باشند. در اين صورت اين دوره به خوبي مي گذرد و در آينده اوضاع بهتر مي شود.
يادتان نرود نشان دادن واکنش هاي منفي مثل اخم کردن، سرزنش و حتي کتک زدن کودک به او در تقويت اين رفتار انگيزه مي دهد پس بي تفاوتي و ناديده گرفتن را جايگزين هر واکنشي کنيد.

او را تنبيه نکنيد
بسياري از والدين از جيغ زدن هاي کودک عصبي مي شوند و او را کتک مي زنند تا ديگر جيغ نزند اما تنبيه بدني کودک هيچ کمکي به ما نمي کند و کار درستي نيست. کتک زدن تنها باعث شدت يافتن اين رفتار در او مي شود.

سر کودک خود فرياد نزنيد
زماني که تحت فشار روحي هستيد، سر کودک خود فرياد نزنيد. بسياري از کودکان با ديدن رفتار والدين خود فرياد زدن را ياد مي گيرند. هر چقدر شما در برخورد با خانواده آرام تر رفتار کنيد، الگوي رفتاري بهتري براي کودکانتان خواهيد بود پس هيچ گاه سر کودکي که داد ميزند، داد نزنيد.

با او در مورد علت ناراحتيش صحبت کنيد
کنار کودک ايستاده و به صورت وي مستقيماً نگاه کنيد. به صدايي آرام و کنترل شده به او بگوييد که فرياد زدن خود را قطع کند. به او بگوييد که حاضريد در مورد علت ناراحتيش با وي صحبت کنيد، ولي تنها در صورتي که وي از فرياد زدن دست بکشد اين کار را خواهيد کرد. اگر کودک شما سن پاييني داشته و صحبت با آن ها فايده اي ندارد، انگشت خود را جلوي دهانتان گرفته و به او نشان دهيد که مي خواهيد ساکت باشد.

خودتان حدس بزنيد که او چه مي خواهد
يکي از موثرترين راهها براي آرام کردن کودک اين است که در زمان جيغ کشيدن بچه به طوري که صورتتان درست مقابل صورت فرزندتان قرار گيرد، به او چيزهاي شبيه به اين بگوئيد:«وقتي که تو جيغ مي زني منظورت را نمي فهمم. آيا مي تواني بگويي که بر سر صداي عاديت چه آمده است؟» اگر نمي تواند کاملاً منظورش را بيان کند، خودتان حدس بزنيد که او چه مي خواهد (مثلاً آيا تو چيپس مي خواهي؟) و مي بينيد که او سر تکان مي دهد. ممکن است او چيزهايي را که شما نمي توانيد يا نمي خواهيد به او بدهيد را تقاضا کند، هيچ لزومي ندارد که تسليم شويد، ولي سعي کنيد که پيشنهاد چيز ديگري به او دهيد نظير:«شيريني را بعد از شام مي تواني بخوري، ولي من يک خوراکي خيلي خوب برايت دارم.»

او را سرگرم کنيد
نمناک توصيه مي کند در اين مواقع سعي کنيد او را به عناوين مختلف سرگرم کنيد. کتابي را که قبلاً نخوانده را برايش انتخاب کنيد يا اگر وقت اضافي داريد با او بازي کنيد تا حواس او را به جاي ديگر متمرکز شود. بچه ها خيلي زود موقعيت قبلي را فراموش مي کنند. پس با اين کار بدون درگيري او را از جيغ زدن بازداشته ايد.

کمي جدي باشيد
از کودکتان بخواهيد که چند دقيقه در يک جاي خاص بنشيند تا آرام شود. به او بگوييد که زماني که حاضر است به صورت مؤدبانه با شما صحبت کند پيش شما بيايد. اگر او با اين کار مقابله مي کند، با نرمي وي را به سمت صندلي هدايت کرده و او را روي صندلي بنشانيد. به آرامي کنارش بمانيد تا آرام شود.

در مکان هاي عمومي در برابر فريادهاي کودک تسليم نشويد
چنانچه که کودکتان در يک جاي عمومي همانند فروشگاه شروع به فرياد زدن کرد، او را به جايي خلوت ببريد. اگر سن کودک مناسب بود، به او بگوييد که از روشي که پيش گرفته است خوشتان نمي آيد و در صورتي که مؤدبانه صحبت نکند به وي گوش نخواهيد داد. و بعد از آن از آن منطقه دور شويد. هيچ گاه به خاطر ترس از فکري که افرادِ حاضر مي کنند، در برابر فريادهاي کودک تسليم نشويد.

به او بگوييد چه رفتاري بايد داشته باشد
بهتر است رفتاري که شما از کودکتان توقع داريد را به او توضيح دهيد. اين کار را زماني انجام دهيد که او رفتاري مناسب داشته و پذيراي صحبت هاي شما باشد. به او بگوئيد که بيشتر از اين از تو انتظار دارم. با او طوري رفتار و همدردي کنيد که هميشه بداند که بچه هاي بزرگ جيغ نمي زنند.

به خواسته‏ هاي معقول کودک توجه کنيد
اگرهميشه به خواسته هاي کودکتان توجه نکنيد و به همه خواسته هايش«نه» بگوييد، طبيعتا لجبازي اش بيشتر مي شود. والدين آگاه مي توانند تشخيص دهند کدام خواسته فرزندشان را بايد پاسخ دهند و در چه مواردي «نه» بگويند.

قبل از بيرون بردن کودک اين نکات را رعايت کنيد
قبل از بيرون بردن کودک ، فرزندتان بايد به اندازه کافي استراحت کرده و خواب کافي داشته باشد و گرسنه و تشنه نباشد . کودکان خسته، گرسنه و تشنه براي رسيدن به آرامش جيغ و داد مي کنند . بهتر است مقداري خوراکي و آب نيزهمراه خود ببريد تا اگر در هنگام خريد و يا هر جاي ديگر کودک گرسنه و تشنه شد، نياز او را فوري برطرف کنيد و مانع ناراحتي او شويد.

مهارت هاي ارتباطي خود و کودکتان را افزايش دهيد
هرچه ارتباط والدين باکودک بيشتر باشد و کودک دربيان خواسته اش ماهرترشود،رفتارهاي نظير جيغ زدن کم ميشود.به کودک ياد دهيد بااشاره يابيان کلمه هاي ساده ،خواسته اش رابيان کند.

از‏ او مودبانه خواهش کنيد آرام حرف بزند
اگر کودکتان ازشدت خوشحالي و هيجان جيغ مي زند، با آرامش و مودبانه از او خواهش کنيد که با صداي آرام که مناسب داخل خانه است صحبت کند و خودتان نيز آهسته حرف بزنيد و به او بگوييد براي شنيدن صداي شما هم لازم است آرامتر باشد. همچنين بگوييد صداي بلند او موجب آزار همسايه ها مي شود.

به کودک هويت منفي ندهيد
به کودک خود کلمه يا جملات منفي مانند جيغ جيغو، مگه بلندگو قورت دادي، از دستت خسته شدم را نگوييد زيرا اين عبارت ها ، رفتارمنفي کودک شمارا به ويژگي شخصيتي او تبديل ميکنند.

به کودک خود پاداش دهيد
مي اگر کودک شما رفتار مثبتي نشان داد و درخواست هايش را بدون جيغ و داد ابراز کرد، به او پاداش و جايزه هاي کوچکي مثل خوراکي هايي که دوست دارد را بدهيد و به او بگوييد اين پاداش به خاطر رفتار خوب تو بود.