تقدیم مدال طلای دختر 13 ساله برای تجهیز بیمارستان

خراسان/ گفت وگو با نوجوان قهرمان تکواندو که مدال طلا و جايزه قهرماني خود را براي خريد تجهيزات پزشکي به تنها بيمارستان شهرش اهدا کرد
 «شنيان مراديان» دختر 13ساله‌اي ا‎ست که چندوقتي‎ است اسمش سر زبان‎ها افتاده و ستاره شهر کوچکش شده‌. ماجرا به يک هفته پيش برمي‌گردد که خبر رسيد اين نوجوان تکواندوکار، مدال طلاي مسابقات قهرماني و ۱۰ميليون ريال وجه نقد براي خريد تجهيزات پزشکي موردنياز بيمارستان شهرش يعني ديواندره اهدا کرده‌است. ما اين خبر را بهانه‌اي کرديم تا با دختر قهرمان و پهلوان استان کردستان گپ بزنيم.
 
  شهر ما فقط يک بيمارستان دارد
«شنيان» از سال 94 به‌صورت حرفه‌اي تکواندو را شروع کرده و از سال 95 تا الان در مسابقات شهرستاني و استاني شرکت کرده‌است. او چندماهي است که در مسابقات ليگ تکواندوي کشوري شرکت مي‌کند. قصه قهرماني و پهلواني شنيان از يک بدبياري و يک مسابقه آنلاين شروع مي‌شود: «تا قبل از کرونا قرار بود براي مسابقه‌اي به خارج از کشور اعزام بشوم. از مدت‌ها پيش مبلغي را جمع کرده‌بودم که براي سفرم خرج کنم. وقتي فهميدم که اين مسابقات به‌خاطر کرونا لغو شده‎است، تصميم گرفتم اين مبلغ ناچيز را به بيمارستان هديه بدهم. من در «ديواندره» زندگي مي‌کنم. شهري با 30هزار نفر جمعيت که فقط يک بيمارستان دارد. اگر جمعيت روستاهاي اطراف را به آن اضافه کنيد، حدود 80 هزار نفر فقط به بيمارستان امام خميني (ره) ديواندره دسترسي دارند که امکانات زيادي هم ندارد. حتي يک دستگاه سونوگرافي و راديولوژي خوب هم ندارد و پزشکان متخصص اش هر يکي، دو هفته از شهرهاي اطراف مي‌آيند و مي‌روند. مردم اگر مشکلي اورژانسي داشته باشند، بايد 100کيلومتر راه را طي کنند تا به سنندج و بيمارستان اين شهر برسند. مدتي پيش خبر رسيد که مسابقات آنلاين تکواندو برگزار مي‌شود. همان‌جا تصميم گرفتم که در مسابقات شرکت کنم و جايزه‌ام ر ا هم  به کادر درماني بيمارستان هديه بدهم».
   اگر همراه هم باشيم، مشکلات زودتر حل مي‎شود

---

بازار

---

از شنيان مي‎پرسم چه‎چيزي باعث شده خودش را دربرابر شهرش مسئول بداند، مي‌گويد: «ديواندره يک شهر کوچک است. در شهرهاي کوچک بيشتر مردم همديگر را مي‌شناسند و اگر مشکلي وجود داشته‌باشد، خيلي سريع همه مي‌فهمند و براي رفع شدنش دست‌به‌کار مي‌شوند. من هم وقتي از کانال‌هاي تلگرامي و روزنامه‌هاي محلي فهميدم که بيمارستان ديواندره مشکلات زيادي دارد و با شيوع کرونا روز‎به‎روز به تعداد بيماران اضافه مي‌شود، تصميم گرفتم بخشي از مدال‌هايم را به بيمارستان بدهم». قهرمان کردستان به هزينه بالاي خريد تجهيزات بيمارستان اشاره مي‌کند و مي‌گويد: «مدال‌ها و مبلغي که هديه دادم ارزش مادي زيادي ندارند. من فقط به اين فکر کردم که هديه‌ام قوت قلبي براي پزشکان و پرستاران باشد. خداراشکر که اين کار بازتاب زيادي داشت. وقتي مدال‌هايم را به بيمارستان اهدا کردم و خبرش پخش شد، دوستانم و هيئت‌هاي ورزشي تماس گرفتند و گفتند ما هم مي‌خواهيم کمک کنيم. من کار بزرگي نکردم اما خوشحالم که در اين شرايط توانستم حتي براي چندلحظه، پزشکان و پرستاران را خوشحال کنم. بعضي‌ها مي‌گويند مگر خريد تجهيزات بيمارستان وظيفه ماست؟ من مردم را خانواده خودم مي‌دانم، مخصوصا در اين شرايط که همشهري‌هايم شرايط خيلي سختي دارند. اگر به‌جاي غر زدن، دست‌به‌دست هم بدهيم، مشکلات‌مان سريع‌تر حل مي‌شود. در ضمن   آرزو دارم  روزي در مسابقه اي در مشهد مدال بياورم و آن را تقديم به حرم امام رضا (ع) کنم ».
    از راه دور مسابقه مي‎دهيم
شنيان، اين آخرين مدالش را در مسابقه آنلاين به‎دست آورده‎است. مگر مسابقه ورزشي هم آنلاين مي‎شود؟ توضيح مي‎دهد: «چندماه است که به‌خاطر کرونا باشگاه تعطيل است ولي ما ورزشکارها بيکار نيستيم. من هرروز تمرينات هوازي انجام مي‌دهم و در اين مدت در چند مسابقه آنلاين شرکت کرده‎ام. مسابقات آنلاين اين شکلي است که ورزشکار با برگزارکنندگان مسابقه، تماس ويدئويي برقرار مي‌کند يا با دوربين از خودش فيلم مي‌گيرد و براي آن‎ها مي‎فرستد. تکواندو به سه رشته تقسيم مي‌شود. در «پومسه» و «هانمادانگ»، ورزشکار حرکات نمايشي انجام مي‌دهد و داور مي‎تواند از راه دور امتياز بدهد. اما سومين شاخه تکواندو يعني «کيوروگي»، مبارزه بين دو نفر است و امکان آنلاين برگزارشدنش وجود ندارد. اين‎روزها مسابقات رشته‎هاي نمايشي فقط به‎صورت اينترنتي برگزار مي‎شود و من هم در همين زمينه تمرين مي‌کنم». 
نويسنده : مصطفي ميرجانيان| خبرنگار

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar