تاثیر «فضای باز» بر روان انسان
ايرنا/ برخي از بيماران زيگموند فرويد، تنها با جلسات مشاوره در فضاي باز، از عقدههاي پيچيده روان خود پرده بر ميداشتند و آزادتر از گذشته صحبت ميکردند.
زيگموند فرويد، روشهاي ديگري مانند برخي از روانشناسان که در پشت سر بيمار مينشينند و از تماس چشمي امتناع ميکنند را نيز عملي ميکرد؛ ولي دستهاي از بيماران تنها در فضاي باز احساس آزادي داشتند و آزادتر صحبت ميکردند. فرويد در واقع اين روش را اينگونه کشف کرد؛ او با يک دسته از جواناني آشنا شده بود که آنها قبول نميکردند با روانپزشک ملاقات کنند و پشتوانهي رواني داشته باشند. حال فرويد مجبور به ملاقات آنها، خارج از اتاق مشاوره خود شد. فرويد سعي ميکرد آنها را در جاهايي که اغلب وقت ميگذراندند مانند پارکها، ملاقات کند و با آنها وارد گفت و گو شود. جالب است که همکاري بيماران در اين مکانهاي باز حتي بيشتر از بيماراني بود که با خواست خود به مطب درمانگر ميآمدند. فرويد اعتقاد داشت که نشستن بيمار، مقابل يک درمانگر در يک فضاي بسته، ميتواند براي بيمار دلهرهآور و تحت فشارهاي باليني باشد. به همين علت بود اين روش (ملاقات بيمار و درمانگر در فضاي باز) از حدود يک قرن پيش آغاز شد.
در واقع بيمار احتياج دارد که به اندازه درمانگر، مالک فضاي درمان باشد. در اين صورت است که بيمار احساس استرس کمتري ميکند و تمرکز بيشتري روي روند درمان خود ميگذارد. شايد جالب باشد که بدانيد بسياري از بيماران، به علت فشار رواني حاکم بر اتاق مشاوره به ملاقات روانشناس يا روانپزشک خود نميروند. اما آيا اين روش تنها براي پزشکان روانشناس و روانپزشک قابل اجرا است؟ يا براي ديگر پزشکان نيز امکان درمان در فضاي باز وجود دارد؟ هر احساس منفي و مثبتي که ما از اتمسفر اطراف خود دريافت ميکنيم اثري مثبت يا منفي بر بدن ما دارد. همانطور که خنديدن و احساس شادي بر عملکرد گردش خون در بدن اثر مثبت دارد، غم و اندوه نيز اثر منفي در بدن به جاي ميگذارند. بسياري از بيماريهاي جسمي ما به علت بيماري و عقدههاي روان ما به وجود ميآيند.
گاهي اوقات در صحبت کردن با يک دوست اين موضوع حل شده و احساس سنگيني نفس و التهاب رگهاي عصبي از بين ميرود؛ اما گاهي موضوع عميقتر اين حرفهاست و حتي ممکن است ريشه در کودکي ما داشته باشد که به راحتي قابل شناسايي و حل شدن نيست. حال اگر بيمار براي تشخيص و درمان سردرد (و ديگر بيماريهاي جسمي) که ممکن است ريشه در روان ما داشته باشد به پزشک مراجعه کند، مجبور به تحمل فشارهاي باليني فضاي بسته نيز است. فرويد روانپزشک بود؛ اما با اين حال براي همه بيماران خود، روش درمان در فضاي باز را انتخاب نميکرد. بنابراين، انتخاب اين روش براي درمان بيماران، چه در حوضه رواندرماني و چه در حوضه جسمدرماني بر عهده پزشک معالج است.
منبع: سايک