تأثیر مثبت رابطه پدر و دختری بر آینده دختران

پدر براي دختر نوعي «تأييد» (تأييد داشته‌هاي او، خصوصيات او و کلّيت شخصيت او) است و معمولاً اولين مردي است که در زندگي خود مي‌شناسد و به همين دليل و دلايل ديگر روابط بين شان به طور ناخودآگاه براي هر دو طرف اهميت و برتري خاصي دارد.

يکي از موضوعاتي که امروزه مطرح است رابطه پدر و دختر و مقدار زماني است که با هم صرف مي‌کنند و از مشکلات، خوشي‌ها و نگراني‌هاي يکديگر آگاه مي‌شوند. بعضي از پدر‌ها اين‌گونه احساس مي‌کنند که تربيت فرزندان چه دختر و چه پسر برعهده همسران‌شان است و خودشان تنها وظيفه برآورده کردن هزينه‌هاي مادي خانواده را برعهده دارند، در حالي که نقش پدر در کمک کردن به فرزندان و پيشگيري از آلوده شدن با ويروس‌هاي مختلف و خطرناک جامعه بسيار مهم است.

فرشته سادات شجاعي روانشناس و مشاور خانواده، در اين باره گفت: نقش مهم پدر جدا کردن دختر از مادر و پس از آن ارزش نهادن به او به عنوان دخترش است و دختر به پدري نياز دارد که او را دوست داشته باشد و در ضمن با عشق ورزيدن به مادر به دختر بياموزد که بايد تبديل به زني دوست‌ داشتني براي مرد آينده‌اش شود.

وي افزود: دختران از ۱۳ سالگي خود را يک زن جوان مي‌بينند و بر اساس همين نگرش، همسالان خود را کودکاني بيش نمي‌پندارند و کم کم تمايل خود را براي جلب توجه به مردان بين ۱۵ تا ۳۰ سال معطوف مي‌کنند و اين سن درست زماني است که پدر خانواده بايد نقش خود را از يک حامي کودکانه که به فکر بازي، خورد و خوراک و... دختر است به يک رفيق شفيق و يار مهربان تغيير داده و با او مطابق يک زن جوان به گفت‌وگو و مشورت بپردازد و حتي از گفت‌وگو در خصوص تشکيل زندگي و... نيز پرهيز نکند.

اين روانشناس با بيان اينکه والدين بايد نياز‌ها و انتظارات فرزندان خود به ويژه دختر خود را بشناسند، ادامه داد: پدرها بايد رابطه کلامي کاملاً صميمانه و عاطفي با دختر خود داشته باشند، در علايق او سهيم و شريک شوند، در تفريحات و اوقات فراغت با او همکاري کنند، گفت‌وگو‌هاي همدلانه همراه با ارتباط چشمي خود را افزايش دهند و خودارزشمندي و عزت نفس فرزندشان را با احترام به ايشان، مسئوليت دادن به او و اعتماد کردن به او بالا ببرند، زيرا پدران اولين قهرمانان زندگي فرزندان خود هستند.

شجاعي خطاب به پدران خانواده، بيان کرد: پدرجان، هميشه کوشش کن در زندگي‌ فرزند خود حضور داشته باشي، به مادرش احترام بگذار، هر لحظه‌اي که با او هستي ارج بگذار، هر روز برايش دعا کن، او را به دنياي خود راه بده و سعي کن با او ارتباط برقرار کني. تلاش‌ کن که محيط خانه امن، شاد و گرم باشد، هرگز او را مسخره نکن، به مدرسه اش برو و از پيشرفت تحصيلي‌اش معلومات بگير. تشويقش کن و چيز‌هاي جديدي را امتحان کند.

وي افزود: هرگز مقابل او با مادرش جر و بحث نکن. به او کمک کن تا علايق واقعي‌اش را کشف کند و سپس در دنبال کردن علايقش کمکش کن. پس‌انداز کردن را به او ياد بده، به او کمک کن بتواند مستقل شود و سر پاي خود بايستد، به او آموزش بده مسئوليت پذير باشد، نه مسئوليت گريز.

اين روانشناس تصريح کرد: بسياري از دختران معصومي که در دام روابط غيراخلاقي گرفتار شده‌اند، همواره روابط سرد و معيوبي با پدران خود داشته و نه تنها توجه و محبتي از جانب آنان دريافت نکرده‌اند که به اشکال مختلف مورد تحقير و سرزنش، تنبيه و سختگيري‌هاي افراطي يا تبعيض و بي تفاوتي آن‌ها واقع شده‌اند.

شجاعي با تأکيد بر اينکه پدران بايد مهارت‌هاي گوش دادن را در خود تقويت کنند، ادامه داد: نه تنها به محتواي صحبت‌هاي دخترتان توجه کنيد، بلکه به احساسات وراي کلمات نيز دقت کنيد تا بتوانيد ارتباط بهتري با او برقرار کنيد. يک نکته بسيار مهم اين است که شما بايد به دخترتان عشق بورزيد، اما اين علاقه بايد در حد نياز او باشد و فراتر از آن نباشد. نشان دادن علاقه بيش از حد ممکن است باعث شود که دخترتان به شما وابستگي‌ بيمارگونه و غير منطقي پيدا کند.

بنيان اصلي و ابتدايي تشکيل خانواده براي مرد و زن اين است که هر کدام مسئوليت‌هاي مختص به خود را بر عهده بگيرند. يکي از اين مسئوليت‌ها که در گرايش آنان به تشکيل خانواده تعريف مي‌شود، مسئله تربيت و تعامل با فرزندان است و نقش مادر نيز در کيفيت بخشي تعامل پدر و دختر مي‌تواند بسيار موثر باشد.

همچنين کوناني روانشناس و آسيب‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، در اين باره بيان کرد: بايد در نظر داشته باشيم که اين تعامل از دوران خردسالي شکل مي‌گيرد و اگر پدر با دختر رابطه خوبي برقرار کند، آنگاه مي‌توان انتظار داشت که دختر در مسير مطلوبي قرار گرفته است.

کوناني عنوان کرد: بايد در نظر داشت که دختران در سنين خردسالي با بحران عاطفي مواجه مي‌شوند، پس والدين بايد از همان ابتدا دقت داشته باشند که کودکانشان مبتلا به بحران‌هاي احساسي نشوند، زيرا دختراني که در کودکي نتوانسته‌اند رابطه خوبي با پدر داشته باشند، در آينده نيز نمي‌توانند با هيچ جنس مخالفي براي زندگي ارتباط برقرار کنند و به عبارتي پل عبور موفقيت ‌آميز براي يک نوجوان داشتن دوران خردسالي همراه با محبت است.

وي تأکيد کرد: سبک رفتاري که پدر با همسرش دارد بايد با دختر متفاوت باشد، زيرا در غير اين صورت هم ايفاي نقش پدرانه با شکست مواجه مي‌شود و هم دختران دچار شکست عاطفي مي‌شوند و اگر پدر همان گونه که با همسرش صحبت مي‌کند با دخترش نيز چنين لحن و سبک رفتاري داشته باشد «همزادپنداري توهمي» براي دختر ايجاد مي‌شود و پدرها بايد به صورت تخصصي به هر فرد متناسب با شرايطش محبت کنند.

اين روانشناس بيان کرد: دختران بايد بدانند که متناسب با آداب و رسوم پدر و واقعيت‌هاي سني و جامعه تصميم بگيرند.

وي تأکيد کرد: ‌اگر پدري به دخترش تذکر مي‌دهد و محدوديتي را براي او تعريف مي‌کند مطمئنا به خاطر خود دختر است و دختران بايد به عنوان افرادي شايسته، پذيراي اين خيرخواهي پدرانه باشند و با درک و فلسفه عميق‌تري به موضوع نگاه کنند تا از حالت جنگ و جدل فاصله بگيرند و پدر را به چشم يک همراه نگاه کنند نه يک نيروي مهاجم.

کوناني با بيان اينکه اغلب دخترها دوست دارند زياد حرف بزنند، اضافه کرد: آن ها براي بزرگ شدن در مقايسه با پسرها به صحبت کردن بيشتري نياز دارند، بنابراين به افکارشان، آرزوهايشان و هر آنچه که مي‌گويند به دقت گوش کنيد.

وي خاطرنشان کرد: بهتر است والدين هر چيزي را که کودکشان به عنوان يک موضوع خصوصي با آن‌ها مطرح مي‌کنند، هرگز جايي بازگو نکنند؛ زيرا موجب از دست رفتن اعتماد مي‌شود که درست کردن اين اعتماد از دست رفته کار بسيار سختي است.