گِل‌بازی کودکان کثیف‌کاری نیست!

خراسان/ مادران وظيفه دارند در دنياي مدرن امروز، فرصت‌هايي را براي «کودکي کردن» بيشتر فرزندان‌شان فراهم کنند.
چند وقت پيش بچه‌هاي يک روستا را که ديدم، تازه فهميدم بچه‌هاي خودم به اندازه کافي کودکي نمي‌کنند. دخترک روستايي را ديدم که هم سن دختر من بود و با چالاکي از درخت‌ها بالا مي‌رفت و با دست‌هاي خودش، رسيده‌ترين و خوش آب‌ و ‌رنگ‌ترين ميوه‌ها را مي‌چيد. پسرکي را ديدم که از روي جوي آب مي‌پريد و با مرغ و خروس‌ها بازي مي‌کرد و هر روز ساعت‌ها با گِل و سنگ، براي خودش خانه مي‌ساخت. بعد به بچه‌هاي خودم فکر مي‌کردم که صبح که از خواب بيدار مي‌شوند، اول از همه بايد کمي «پويا» تماشا کنند، بعد در بهترين حالت ممکن عروسک بازي کنند! احساس مي‌کردم يک جاي کار ايراد دارد.
 
  بچه‌ها بايد زندگي اصيل‌تري را تجربه کنند
قبل‌ترها در مقاله‌هاي متعدد روان شناسي خوانده بودم که بچه‌ها در سنين زير هفت سال از طريق «تجربه کردن دنيا و مشاهده پديده‌هاي طبيعي» مي‌آموزند و هوش‌شان افزايش  مي يابد نه از طريق کلاس‌هاي متعدد يا آموزش‌هاي نظري. به عبارت ديگر هراندازه والدين محيط‌هاي متنوع‌تر و متفاوت‌تري براي کودکان مهيا کنند، آن‌ها بيشتر مي‌آموزند و احتمالا بهره هوشي‌شان افزايش مي يابد. بنابراين تصميم گرفتم که حداقل هفته‌اي يک بار يا دو هفته يک بار با رعايت کامل شيوه نامه هاي بهداشتي، بچه‌ها را ببرم به يکي از روستاها يا مناطق خلوت و سرسبز اطراف شهر، به جايي که بتوانند ارتباط بيشتري با طبيعت برقرار کنند. جايي که چشمه‌اي داشته باشد براي آب بازي کردن بچه‌ها يا فضايي دست نخورده براي گِل بازي کردن و آشنا شدن آن ها با گياهان و درختان مختلف. همچنين سعي کردم حيوانات و حشرات گوناگون را نشان‌شان دهم.

اين گشت و گذارهاي يک روزه و کم هزينه، براي بچه‌ها سرشار از شگفتي و جذابيت بود. هرچند بعد از بازگشت به خانه، بايد ساعت‌ها وقت مي‌گذاشتم براي شستن سر تا پاي خيس و گلي شده بچه‌ها و لباس‌هايشان اما مي‌ارزيد به اين که بچه‌ها زندگي اصيل‌تري را تجربه کنند و کودکي غني‌تري داشته باشند. بعدها اين روش را به چند نفر از مادرهاي فاميل که بچه‌هايي در همين سن و سال داشتند، توصيه کردم اما آن‌ها گفتند حاضر نيستند به کودکان‌شان اجازه مثلا «گِل بازي» کردن را بدهند زيرا چنين فعاليت‌هايي را که کاملا براي رشد کودک لازم است، «کثيف کاري» مي‌دانند! گاهي با خودم فکر مي‌کنم که چنين مادرهايي احتمالا بيش از آن که واقعا به پرورش هوش و خلاقيت فرزندانشان فکر کنند، به «کلاس اجتماعي» فعاليت‌هايي که براي فرزندانشان فراهم مي‌کنند، فکر مي‌کنند!
  روي رفتارهاي وسواس گونه‌تان خط بکشيد
نکته آخر اين‌که شايد لازم باشد گاهي کمي روي رفتارهاي وسواس گونه‌مان خط بکشيم يا کمي بيشتر خودمان را به زحمت بيندازيم تا در عوض کودکان سالم‌تر و باهوش‌تري پرورش دهيم. شايد ما مادرها وظيفه داريم در دنياي مدرن امروز، فرصت‌هايي را براي «کودکي کردن» بيشتر و ارتباط هر چه بيشتر با طبيعت براي فرزندان‌مان فراهم کنيم، به اين اميد که بتوانيم کمبودهاي ناشي از زندگي در محيط‌هاي بسته و آپارتماني را جبران کنيم.
نويسنده : زهرا وافر | کارشناس‌ارشد روان‌شناسي باليني

---

بازار

---

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar