اختلالی جدید در اهالی فضایمجازی خصوصا زن و شوهرها!

خراسان/ «فابينگ» يکي از عوارض استفاده از تلفنهمراه است که روابط اجتماعي، شخصي و حتي زنوشوهري افراد را تهديد ميکند.
«دارم با تو صحبت ميکنم، حواست به من هست؟»، او حتي بعد از شنيدن اين جمله هم حاضر نميشود سرش را از روي گوشياش برگرداند و ميگويد: «حواسم هست، بگو ديگه!» احتمالا شما هم اين روزها با چنين افرادي مواجه شدهايد، حالا آن فرد ميتواند همکارتان باشد، رئيستان، همسرتان، دوستتان يا ... . در اين بين، شما هم وقتي از سرکار خسته به منزل بر ميگرديد و سر ميز يا سفره شام، مدام سرتان در تلفن همراه است و با کلمات مبهم به همسر يا فرزندتان پاسخ ميدهيد، گرفتار اختلال فابينگ شدهايد. «اِما سپپلو» روان شناس دانشگاههاي استنفورد و ييل و نويسنده کتاب «مسير خوشبختي» در همين باره ميگويد: «يکي از پژوهشهاي اخير ما نشان داد که بيش از 17 درصد افراد حداقل چهار بار در روز در حضور ديگران و هنگام صحبت با آنها دزدکي تلفنشان را چک ميکنند. تقريباً 32 درصد افراد نيز دو تا سه بار در روز فابينگ ميکنند.» اما اين اختلال چيست، چه عوارضي دارد و راههاي جلوگيري از فابينگ شدن چيست؟
فابينگ يعنيچه؟
فابينگ به عملي گفته ميشود که افراد در محيطهاي اجتماعي و خانوادگي به جاي توجه به ديگران به تلفن خود نگاه ميکنند. اين اختلال که يکي از عوارض استفاده بيش از حد از دنياي مجازي است، کليت و کيفيت زندگي انسانها را تحت تاثير قرار ميدهد. به گفته متخصصان سلامت روان، فرد مبتلا به اين بيماري آنقدر غرق در تلفنهمراه خود ميشود که اطرافيان خود را از ياد مي برد و به جاي اينکه نگاه و توجه او ، معطوف به اعضاي خانواده، دوستان و اطرافيان باشد و لحظاتي را در حضور واقعي با ديگران به سر ببرد، صرفا به قاب چند اينچي موبايل و اتفاقات درون آن خلاصه ميشود و روزي ميرسد که ديگر هيچفردي را در کنار خود نميبيند و اگر کسي هم دور و برش باشد، آنها هم به او بيتوجه خواهند بود.
آيا شما هم يک فابينگي هستيد؟
فردي که همزمان در حال مکالمه با دو نفر است، يکي با تلفن و ديگري با مخاطب رو به روي خود که به احتمال زياد هم هيچ يک از اين دو مکالمه را با موفقيت انجام نميدهد و هر دو را ناقص به پايان ميرساند، به اختلال فابينگ مبتلا شده است. همچنين فردي که در موقعيتهاي اجتماعي با تلفنهمراه خود مشغول ميشود، مثلا هنگام صرف وعده غذايي، گوشي را کنار بشقاب خود قرار ميدهد يا در جمع دوستان و خانواده، مدام وسوسه ميشود تا گوشياش را چک کند، او هم به فابينگ مبتلا شده است. فردي هم که بدون چک کردن تلفن اش نميتواند صبحانه، ناهار يا شام را به پايان برساند، يک فابينگي است و اين عامل، نشانهاي از دلهره و ترس از دست دادن پيام يا پستي در شبکههاي اجتماعي مي باشد. از موارد مطرح شده نتيجه ميگيريم که مهمترين نشانه مبتلايان به اين بيماري نگاههاي پياپي، دزدکي و بيحدواندازه به تلفنهمراه در هنگام تعامل و ارتباط با ديگران است.
با عوارض فابينگ آشنا شويد
به عنوان اولين عارضه ممکن است ديگران هم با شما مقابله به مثل کنند که البته اين کار به ضرر خودشان هم تمام ميشود و آنها نيز با ابتلا به اين عارضه خود را از لذت حضور و همنشيني با ديگران محروم ميکنند و شايد هم به علت بيتوجهيتان به آنها ارتباط عاطفي و کلامي خود را با شما کم کنند و شما را در فهرست سياه خود قرار دهند. همچنين فابينگ در بلندمدت باعث آسيب به عواطف فردي، اجتماعي، خانوادگي و زناشويي ميشود، به طوريکه ارتباطات انساني در برخي موارد رنگ قهر و خشونت به خود ميگيرد. در ضمن، پدران و مادراني که اين راه را در پيش ميگيرند، به جاي آنکه ساعاتي را در منزل به گفتوگو، همنشيني و دورهمي با فرزندان اختصاص دهند، اين شيوه را به فرزندان شان هم منتقل ميکنند و فرزندان با الگوبرداري نامناسب از آنها به اين کار عادت و زندگي شبانهروزي خود را صرف گشت و گذار در دنياي مجازي مي کنند.
3 راه براي جلوگيري از ابتلا به فابينگ:
غذايتان را بدون تلفن بخوريد!
غذاي تان را بدون اينکه تلفنهمراه کنارتان باشد يا به آن دست بزنيد، ميل کنيد يا تلفنتان را در حالت «دور از دسترس»، «پرواز» و «سکوت» قرار دهيد. با تنظيم گوشيتان روي اين حالتها، هنگام معاشرت، استراحت و غذاخوردن پيامي دريافت نميکنيد يا متوجه پيام نميشويد. اگر هم پيام و تماسي دريافت کرديد، محترمانه به مخاطبتان بگوييد بعد از صرف ناهار و شام و در يک زمان مناسبتر پاسخ گوي او هستيد.
تلفن را از دسترس خود دور کنيد
بعضي از ساعات روز، فاصله فيزيکيتان را با اين وسيله بيشتر کنيد مثلا آن را در اتاق و کشوي ميز و جيبتان قرار دهيد يا اينکه در زمان ارتباط با ديگران، هر وقت آن را چک کرديد، دوباره حتما همانجا بگذاريد و برگرديد، اين رفت و برگشتها و طي کردن مدام اين راه باعث ميشود به مرور خسته شويد و از مراجعه دوباره به گوشيتان صرف نظر کنيد.
خود را به چالش بکشيد
در برخي موارد، تلفن خود را هنگام دريافت پيام و تماس ديگران، جواب ندهيد و بعد از پايان همنشيني و مصاحبت با ديگران و لذت بردن از حضور در جمع خانواده، به مخاطب پيام و تماستان بگوييد که در آن لحظه امکان پاسخ گويي نبود يا طبق قراري با آنها زمان خاصي را براي تبادل پيام در نظر بگيريد.
نکته پاياني
يادمان باشد اگرچه تلفنهاي هوشمند ميتوانند کارهاي بسياري را براي ما انجام دهند اما يک کار را نه تنها نميتوانند انجام دهند بلکه ممکن است بر آن تاثير منفي بگذارند و آن حفظ روابط ما با افرادي است که دوستشان داريم.
براي نوشتن اين مطلب از سايت عصرايران کمک گرفته شده است
نويسنده : صادق جهاني| خبرنگار