به خاطر دوری از پسرم بعد از طلاق فقط اشک می‌ریزم

خراسان/ خانمي 26 ساله هستم. ازدواج اولم با شکست روبه رو شد. به دليل نداشتن موقعيت، پس از ازدواج دوم مجبور شدم پسرم را به پدرش بدهم. بعد از 7 ماه عقد هنوز نتوانستم با اين عذاب وجدان کنار بيايم. کارم شده گريه و اشک ريختن. چه کنم؟

---

بازار

---

پاسخ اول
خواهر گرامي! حالا که تمام تلاش شما براي حفظ زندگي مشترک اول تان به نتيجه نرسيده است و از همسرتان جدا شده ايد بايد سعي کنيد خويشتن داري و انعطاف پذيري خود را حفظ کنيد و هيچ کدام تان ديگري را مقصر اصلي قلمداد نکند و عيوب يکديگر را نزد ديگران بازگو نکنيد.
شما بايد درباره دلايل طلاق تان به صورت کلي بگوييد که ما نتوانستيم با هم سازگار باشيم و فرزند خود را نيز با توجه به سن، جنس و ميزان درکش درباره اين موضوع توجيه کنيد و به او توضيح دهيد که زندگي پايان نيافته است؛ بلکه از اين به بعد شکل زندگي عوض مي شود؛ اما همچنان ما پدر و مادر تو هستيم و تو را تا آخر عمر دوست داريم.
مسئله جدايي، موضوع برد و باخت نيست
بعد از طلاق، فرزندان به دلايل مختلف و تحت شرايطي تحت قيموميت يکي از والدين قرار مي گيرند؛ اما در اين مدت هيچ کدام از والدين از ديدن و کنار فرزند بودن محروم نيستند بلکه با رضايت و هماهنگي طرفين، در زمان و مکان مناسب مي توانند اوقاتي را با فرزند خود سپري کنند.
در اين دوران نيز نبايد جبهه گيري شود و فرزند را نسبت به طرف مقابل که پدر يا مادرش است، بدبين کنيد. هرکدام موظفند وظيفه والدگري را به نحو شايسته انجام دهند و به راحتي براي فرزندان بيان کنند که تحت شرايط جديد زندگي نيز آن ها را حمايت مي کنند و ذره اي از عواطف و دوستي آن ها کاسته نمي شود؛ بنابراين خود را بازنده تلقي نکنيد، فرزند شما چه در منزل پدر باشد چه در منزل مادر براي هميشه فرزند شماست.
گريه نکنيد چراکه هنوز دير نشده است
زماني که شما در آستانه شروع زندگي جديد با فرد ديگري هستيد، طبيعي است که احتمال بدهيد با شرايط جديد نتوانيد در کنار وظايف خانوادگي با همسر دوم به فرزندتان نيز رسيدگي کنيد اما اکنون که با موقعيت جديد به خوبي کنار آمده ايد و 7 ماه از شروع زندگي مشترک تان گذشته، احساس گناه در شما زنده شده است.
به جاي گريه و زاري و غصه خوردن توجه داشته باشيد که اکنون نيز براي انجام هر کار مفيدي درباره فرزندتان دير نشده است و مي توانيد ضمن ديدار و در کنار او بودن با کمک هاي فکري، روحي و رواني و نشان دادن راه هاي موفقيت، زمينه آرامش خود و پيشرفت و سعادت آينده او را فراهم کنيد

پاسخ دوم
خواهر گرامي! گاهي انتخاب کار سختي است و گاهي فرد انتخابي مي کند که در کل خيلي مورد رضايت و تاييد او نيست و به دليل شرايط موجود ناچار به تن دادن به چنين تصميمي مي شود. عشق مادر به فرزند بر هيچ کس پوشيده نيست؛ بنابراين ناراحتي شما پس از جدايي از فرزندتان يک امر طبيعي و قابل درک است؛ اما هر تصميمي که گرفته مي شود هر چند سخت، انتظار مي رود فرد پس از مدتي با شرايط جديد خود را هماهنگ کند.
دلايل طولاني شدن ناراحتي تان
ناراحتي طولاني شما ممکن است به دلايلي که در ادامه مطرح مي شود، باشد. شايد در حالت ترديد و دو دلي دست به اين انتخاب زده ايد. گاهي افراد در حالي که هنوز از حالت ترديد و دودلي خارج نشده و به قطعيت درستي راجع به سود و زيان انتخاب خود نرسيده اند تصميم نهايي را مي گيرند و آن را عملي مي کنند. بهتر است فرد قبل از تصميم گيري شک و ترديد خود را برطرف و سپس انتخاب کند. شايد تحت تاثير فشار و اجبار ديگران تصميم گيري کرده ايد. فشار و اجبار از طرف ديگران گاهي به تصميم گيري شتابزده منجر مي شود که فرد بعد از فاصله گرفتن از اين اجبار و گفته هاي تهديدآميز از تصميم خود پشيمان مي شود. بهتر است بدانيم اجبار و تحميل نظر خود به ديگران صرفا موجب ناسازگاري با شرايط جديد و نبود مسئوليت پذيري در قبال آن تصميم خواهد شد. در حالي که بهترين تصميم و انتخاب ها بايد توسط خود فرد و با آگاهي از امکاناتش گرفته شود. شايد به سرعت تصميم گرفته ايد. در هنگام تصميم گيري به زمان مناسب براي بررسي شرايط نياز داريم. در برخي موارد افراد با عجله و تحت فشار يک مهلت زماني تصميم مي گيرند که نمي توانند اشراف کاملي بر انتخاب خود داشته باشند. شايد تحت تاثير يک هيجان شديد مثل علاقه، فرار از موقعيت موجود، ناراحتي يا خوشحالي زياد دست به تصميم گيري زده ايد.
راهکارهاي پيشنهادي
براي کنار آمدن با شرايط جديد بهتر است به چند نکته دقت کنيد:
اول از سرزنش خود بپرهيزيد. اکنون با سرزنش خود جز احساس گناه و بي کفايتي نتيجه اي به دست نخواهيد آورد. امکانات شما محدود بوده و انگيزه واگذاري فرزندتان به پدرش تنها تحميل فشار کمتر بر فرزندتان و جلوگيري از آسيب ديدن او بوده است. پس نيت خود را مرور کنيد.
دوم، افکار منفي خود را کنترل و محدود کنيد. نقش افکار منفي در ايجاد خلق غمگين را جدي بگيريد. اين افکار را شناسايي و کنترل کنيد از جمله: «طفلک بچه ام معلوم نيست در چه شرايطي است!» «من مسبب اين مشکلاتم!»، «کاش او را نگه مي داشتم!»، «کاش ازدواج نمي کردم!» و «چقدر سنگ دلم!» و... .
سوم، رابطه زناشويي خود را بهبود بخشيد. هر قدر در ارتباط با همسرتان نقش خود را بهتر ايفا کنيد از مشکلات بعدي بيشتر پيشگيري خواهيد کرد و با ادامه اين روند حال خود را بهتر و از آسيب ازدواج دومتان جلوگيري مي کنيد.
چهارم، با احساس گناه خود درباره سرگرم شدن به زندگي زناشويي و فراموش کردن فرزندتان مقابله کنيد. گاهي زوج فکر مي کند اگر در رابطه زناشويي خود عملکرد مثبت و سالمي داشته باشد نشان دهنده بي عاطفگي و فراموشي فرزندش است.
پنجم، روي امکانات فعلي خود متمرکز شويد و آن ها را توسعه دهيد. از حسرت خوردن درباره گذشته و نقش مادري خود و اضطراب درباره آينده فرزندتان بپرهيزيد.
ششم، با ابراز علاقه در مواقع ديدار با فرزندتان و توجه درست (خوشحالي از ديدن او، بازي و تفريح) سعي کنيد او را در مقابل سختي ها مقاوم کنيد و الگوي خوبي براي او باشيد.
هفتم، با تقويت روحيه معنوي خود فرزندتان را به دست خداوند رحمان و رحيم بسپاريد و بدانيد که حافظ همه فرزندان و البته تمام موجودات از بلاها و مشکلات خدا وندي است که هرگز انسان ها را تنها نخواهد گذاشت.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar