مادرم به من استرس وارد می کند

خراسان/ دختري 12ساله هستم و امسال امتحان تيزهوشان دارم. مادرم استرس زيادي به من وارد مي‌کند. حتي وقتي مي‌خواهم بازي کنم، مي‌گويد فقط بايد درس بخواني. لطفا راهنمايي‌ام کنيد.
تعارض با والدين يکي از شرايطي است که همه ما در زندگي تجربه مي‌کنيم. در دوران نوجواني اين تعارض‌ها بيشتر رخ مي‌دهد. خوب است بدانيد هر مشکلي که در روابط ما پيش مي‌آيد، براي حل نياز به تلاش دوطرفه دارد. در ادامه پيشنهادهايي براي‌تان داريم تا به کمک بزرگ‌ترها ميزان تعارض‌ها و تنش‌ها را کم کنيد.

 سعي کنيد با والدين‌تان حرف بزنيد. براي مثال مي‌توانيد به آن‌ها بگوييد «درست است شما را دوست دارم اما از اين نوع رفتار احساس خوبي ندارم». روشن و بدون تنش حرف خود را بيان کنيد و از نياز به اعتماد و آرامش خود بگوييد. به آن‌ها به‌صورت کلامي و عملي اطمينان بدهيد که به فکر درس و وظايف خود هستيد.

---

بازار

---

براي اين‌که خيال والدين را از مسئوليت‌پذيري‌تان راحت کنيد، صرف قول دادن کافي نيست. دلايلي را که سبب رفتار کنترلگرانه والدين مي‌شود، شناسايي و به تکاليف و مسئوليت‌هاي شخصي‌تان به‌درستي عمل کنيد. به اين‌ترتيب به آن‌ها نشان مي‌دهيد که حواس‌تان به وظايف‌تان هست و به‌اصطلاح خاطر آن‌ها را جمع مي‌کنيد.
مهارت‌هاي ده‌گانه ارتباطي مثل کنترل خشم، که قبلا در همين ستون به آن‌ها پرداخته‌ايم در ايجاد ارتباطات بين‌فردي خوب و بدون تنش بسيار کمک‌کننده است. براي کنترل استرس و تنش‌هايي که در اين برخوردها براي‌تان ايجاد مي‌شود، از تکنيک‌هاي آرام‌سازي مانند تمرين تنفس، تمرکز بر يک تصوير يا شيء استفاده کنيد.
نگاه جديدي به والدين‌تان داشته‌باشيد. لازم است بدانيد که همه والدين مي‌توانند رفتار اشتباه داشته‌باشند. اين نوع نگاه به کاهش  ناراحتي شما از رفتارهاي کنترلگرانه والدين کمک شاياني مي‌کند.
 به‌دليل رفتار والدين، خود را سرزنش نکنيد و از درگيري و لجبازي خودداري کنيد. آرامش‌تان را حفظ ‌کنيد و واکنش تندي بروز ندهيد چون باعث يک چرخه اشتباه بين شما و آن‌ها مي‌شود. درعوض روي هدف‌تان تمرکز داشته‌باشيد و در عمل خود را ثابت کنيد.
 يادتان باشد تلاش براي برقراري ارتباط خوب به اين معني نيست که ما مي‌توانيم ديگران را تغيير بدهيم. ما بايد سعي کنيم با حرف زدن مشکلات‌مان را حل کنيم ولي تلاش براي تغيير ديگران بي‌فايده است و باعث حس سرخوردگي مي‌شود. درعوض بهتر است ويژگي‌هاي خوب و بد يکديگر را بپذيريم تا با کاهش سطح توقع و انتظارمان از ديگران و مثبت‌نگري راجع به جنبه‌هاي مختلف رفتار آن‌ها ،تنش‌ها را کاهش بدهيم و به آرامش برسيم.
 اگر با به‌کار بستن اين پيشنهادها تغييري در شرايط و حل مشکل به‌وجود نيامد، به يک روان‌شناس مراجعه کنيد تا با ارزيابي دقيق وضعيت ،شما را راهنمايي کند. گاهي بي‎‌اطلاعي از مهارت‌هاي ارتباطي يا مشکلات شناختي و رفتاري باعث نبود ارتباط صحيح بين والدين و فرزندان مي‌شود که به مداخله مستقيم يک متخصص نياز دارد. 
 

 
نويسنده : مرضيه خوش‌نيت | کارشناس‌ارشد روان‌شناسي

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar