3
0
431
3
0
431
ما یتیم‌های بی‌امام
لينک زن
بروزرسانی
لينک زن/ اين دعاي «اللهم کن لوليک» دعاي عجيبي‌ست. آدم را دچار اين تصور مي‌کند که شما هستيد و زنده هستيد و آن‌قدر عزيز هستيد که بايد روزي چندبار دعايتان کرد و شما را به خدا سپرد: «خدايا مراقبش باش! ياري‌اش کن! هوايش را داشته باش!…»۱٫ تازگي‌ها اما اگر حواسم جمع باشد، با خواندنش مشکل پيدا مي‌کنم، بس که درونم را به چالش ميکشد؛ اگر او واقعاً زنده است من چرا نشسته‌ام؟ آن منِ ملامت‌گرم بيدار مي‌شود و حس يک آدم نشستهي بيخاصيت را پيدا مي‌کنم که فقط بلد است براي امامش دعا کند؛ خدايا مراقبش باش، هوايش را داشته باش… حرفم شبيه حرف بني‌اسرائيل مي‌شود وقتي به موسي ميگفتند: “تو و خدايت برويد بجنگيد، ما همين‌جا نشسته‌ايم”.۲ يکي از همان‌هايي که قرآن مدام با اسم «خوالف» و «قاعدين» سرزنش‌شان مي‌کند،؛ با لحن توبيخ و طعنه۳ … زود ميگذرم از روي عبارت‌هاي دعا که اين‌ها يادم نيايد.
اگر تو زنده هستي و واقعاً قرار است يک روز برگردي حال ما نبايد اين باشد و اگر نيستي پس تکليف آن‌همه دليل و حجت عقل و نقل چه مي‌شود؟ اگر آن همه دليل و حجت راست است، پس ما چرا نشسته‌ايم؟ چرا حال آدم‌هايي را نداريم که عزيزشان اسير است، در بند است، غايب است؟ چرا به نبودنت اين‌همه عادت کرده‌ايم؟ چرا حتي دعا براي آمدنت عادت‌مان شده؛ محض ثواب ميخوانيمش.
مريم پيامک زده که امشب قرار است تا صبح توي خانه‌شان چهارده هزاربار «امن يجيب» بخوانند. فکر خوبي‌ست. به مصطفي بگويم تا صبح بنشينيم و امن‌يجيب بخوانيم. يک‌بار در سال هم که شده مثل آدم‌هايي بشويم که از نبودن تو مستأصل شده‌اند. بيچاره شده‌اند. که از اضطرار تو طاقت‌شان تمام شده. يک شب هم که شده باور کنيم دنيا بدون تو، جاي زندگي نيست. به خدا التماس کنيم شايد راضي بشود و به ما برت گرداند يا دلش به حال ما بسوزد؛ به حال يتيم‌هاي بيامامي که سالي يک‌بار يادشان ميآيد آدم بي امام چقدر يتيم مي‌شود.۴
۱- اللهم کن لوليک ولياً و حافظاً و… ناصراً و …
۲- فاذهب انت و ربک فقاتلا انا هاهنا قاعدون. سوره مائده/ آيه ۲۴
۳- آيه‌هاي سوره توبه توي اين لحن سرزنش و هشدار و توبيخ و رو کردن نفاق‌هاي دروني، آدم را بيچاره مي‌کند.
۴- امام حسن عسکري از پدرش و ايشان و از پدرانشان روايتي دارند که با اين جمله شروع مي‌شود؛ »ناگوارتر از يتيمي فرد از پدر و مادر، يتيمي آن کسي است که از امامش دور افتاده و توان وصول به او را ندارد … ». (الاحتجاج/ ج ۱/ ص ۶۶)
