7 نشانه که والدین خوبی هستید
خراسان/ نگرفتن تصمیمات ضربتی، مسئولیتدادن به فرزندان، کمک به آنها برای اجتماعیشدن و ... از ویژگیهای پدر و مادرهای موفق است
از وظایف پدر و مادر خوب این است که در تربیت فرزند خویش به شکلی پسندیده تلاش کنند. این تلاش از حقوق اولیه کودک است. همچنان که در فرهنگ و دین ما بر این نکته تاکید فراوان شده است. در این مطلب، به برخی صفات یک پدر و مادر خوب که در روند تربیت فرزند خویش باید مورد توجه قرار دهند و اگر این نشانهها در رفتارشان باشد، یعنی والدین خوبی هستند، اشاره خواهد شد. ذکر این نکته اهمیت دارد که وجود آدمی شامل مجموعهای از صفات متعدد است و نمیتوان والدین موفق در تربیت فرزند را به داشتن صفاتی که در ادامه میگوییم، محدود کرد اما توجه به این نکات هم ضروری است.
خودتان به توصیههایتان عمل میکنید| در یک خانواده سالم، پدر و مادر در موضوعات مختلف، نظرات روشن و آشکاری دارند. فرزندان این خانواده به خوبی و آشکار در اندیشه، گفتار و رفتار والدین خویش متوجه هستند که از الگوی روشن و هدفمندی باید پیروی کنند. این پدر و مادر در ابتدای امر خودشان عامل به اندیشهها و گفتارشان هستند بنابراین وقتی فرزندانشان را به امری وا میدارند، خودشان در عمل آن را انجام میدهند.
فرهنگ گفتاریتان زیباست| توهین، تحقیر، کلمات زشت و ناپسند در فرهنگ گفتاری پدر و مادرهای خوب جایگاهی ندارد. در مقابل، بیان احساسات لطیف، استفاده از کلمات زیبا و تلاش برای تربیت فرزندی با روحیات لطیف و احساسات پاک مدنظرشان خواهد بود. این گونه والدین خودشان در مواجهه با یکدیگر و دیگران الگوی عملی مناسبی هستند.
روحیه مسئولیتپذیری را در فرزندان تقویت میکنید| والدین فرهیخته میدانند که به زودی فرزندشان باید نقشهای متنوع از زندگی شخصی و اجتماعی خویش تقبل و ایفا کند بنابراین با مسئولیت دادن به فرزندشان به وی میآموزند که او به زودی در قبال زندگی فردی و جمعی مسئول است و باید پاسخگو باشد. این فرایند در سنین کودکی باید در خلقوخوی کودک و نوجوان تمرین شود و با مهارت و ممارست به صورت نهادینه درآید.
به تفاوتهای فردی فرزند توجه دارید| والدین آگاه میدانند که هر آدمی دارای صفات و خصوصیات منحصر به فرد و شخصی است بنابراین هیچگاه توقعات غیر معقول از وی نخواهند داشت. بر اساس دادههای خانوادگی و محیطی و توانمندیهای جسمی و جنسی متناسب، از فرزند خویش توقع بروز رفتارها و تجلی اعمال مناسب را دارند. هیچگاه او را با دیگر همسنوسالان مقایسه نمیکنند و آرزوهای دستنیافتنی خودشان را در کودک خویش نمیبینند بلکه تلاش میکنند استعدادهای فرزندشان را کشف و توانمندیهای وی را بارور کنند.
تصمیمات ضربتی نمیگیرید|بعضی اوقات هر قدر هم بر سر موضوعی بحث و گفتوگو کنید ممکن است به توافق نرسید. در این شرایط، باز هم باید وقت بگذارید و روی انتخابهایتان تحقیق کنید. با معلم یا مشاور کودکتان، در صورتی که مسائل به او هم مربوط باشد، مشورت کنید و احساسات پدر و مادریتان را درباره موضعتان دخالت ندهید و تصمیم ضربتی نگیرید.
برای انتخاب دوست به او کمک کنید| فرزند ما باید یاد بگیرد و سپس تمرین کند چون با مجموعه ای عظیم از افراد و تنوعی از اجتماع با نقشهای گوناگونی مواجه است. هرکدام از آنها ممکن است به گونهای در آینده زندگی شخصی، شغلی و تحصیلی وی نقش ایفا کنند بنابراین تمرین ارتباط مناسب و عقلانی با آنها به دور از تکبر و بیاعتنایی از نشانه های یک تربیت صحیح است و این باعث عزتنفس در فرزند میشود. والدین باید در انتخاب دوست در دوره نوجوانی، کتابهای خوب، کنترل ارتباطهای اجتماعی از طریق دنیای حقیقی و فضای مجازی با نقد و تحلیل و آسیبشناسی نقاط قوت و ضعف آن موارد به اصلاح و تقویت روند اجتماعی شدن سالم فرزندشان کمک کنند.
برای تربیت فرزند وقت میگذارید| والدین موفق در تربیت فرزندان خویش وقت خود را به صورت آگاهانه و منظم در اختیار فرزند خویش قرار میدهند. آنها متناسب با روند رشد جسمی و سن عقلی و هوش فرزند زمان خویش را برای اختصاص دادن به نیازهای عاطفی، تربیتی، اعتقادی کودکشان مدیریت میکنند. در این روند فرزند به صورت ملموس متوجه میشود که پدر و مادرش علاوه بر وظایف فردی و فعالیتهای شغلی برای تحقق نیازهای اقتصادی و آینده تلاش میکنند، همچنین متناسب با نیازهای عاطفی، احساسی برای وی وقت می گذارند تا در این زمینه هم کودک دچار خلأهای عاطفی نشود و نیاز به مورد توجه قرار گرفتن توسط دیگران و غریبهها در وی ایجاد نشود و تمام نیازهای وی به صورت معقول و قابل انجام در محفل خانواده و از طریق پدر و مادر تامین میشود.
نویسنده : دکتر فریده ناصری| روانشناس کودک