کودک/ خطر ابتلا به دیابت در نوزادان نارس

پزشک شما/ شواهد روز افزوني در دست است که نشان مي دهد رويدادهاي دوره ي جنيني و اوايل زندگي نوزاد مي تواند سبب بروز تغييرات دائمي متابوليکي مانند ديابت نوع 2 و سندرم متابوليک شود که ترکيبي از عوامل خطري است که موجب افزايش خطر ابتلا به بيماريهاي قلبي ، ديابت و سکته مي شود. بر اساس تحقيقات اخير دانشمندان خطر ابتلا به ديابت در نوزادان نارس در بزرگسالي اندکي بيش از نوزادان طبيعي است. يافته هاي قبلي ارتباط بين تولد نوزاد نارس و ديابت را تاييد نکردند ولي تحقيقات اخير به ارتباط مستقيم بين تولد نوزاد نارس و افزايش خطر ابتلا به ديابت در بزرگسالي اشاره مي کند. به گفته محققان در بررسي‌ هاي اخير مشاهده شد نوزادان و کودکاني که پيش از موعد مقرر به دنيا مي‌آيند سطح بالاتري از انسولين در بدنشان وجود دارد و سطح بالاي انسولين به نوبه خود مي‌تواند يک شاخص مهم افزايش خطر ابتلا به ديابت در سال‌ هاي آتي زندگي باشد. در اين بررسي سوابق پزشکي 1358 نوزاد متولدشده در فاصله سال ‌هاي 1998 تا 2010 ميلادي در بوستون و مقدار انسولين پلاسماي اين کودکان در زمان تولد و در ابتداي کودکي بصورت تصادفي اندازه گيري گرديد. پس از بررسي نتايج پزشکان مشاهده کردند سطح انسولين در بدن نوزاداني که پيش از موعد به دنيا آمده‌ بودند به مراتب بالاتر بوده است. محققين دريافتند که غلظت انسولين پلاسما با سن بارداري در زمان تولد رابطه ي عکس دارد و اين رابطه در اوايل دوران کودکي به همين ترتيب ادامه مي يابد. مقدار متوسط انسولين در هنگام تولد 9.2ميکرويونيت (واحد بين المللي) در ميلي ليتر براي نوزادان فول ترم است (≥ 39هفته) و براي نوزادان پري ترم يا نارس مقدار متوسط انسولين برابر با 18.9 ميکرويونيت در ميلي ليتر (هفته 34>) است. با تاييد اين مطالعه اين امکان وجود خواهد داشت که نوزاداني که بيشتر در معرض ابتلا به ديابت نوع 2 هستند زودتر شناسايي شوند تا والدين آنها نسبت به وضعيت جسمي فرزند شان در آينده و بيماري ‌هاي احتمالي که پيش ‌روي اين کودکان در سنين بالاتر است آگاه باشند.