بهداشت نيوز/ پژوهشگران بريتانيايي ميگويند از اين پس بهتر است روي بستهبنديهاي مواد غذايي نوشته شود که فرد چقدر بايد فعاليت بدني کند تا کالريهاي موجود در آن محصول را بسوزاند.
آنها ميگويند اگر در نظر بگيريم که براي سوزاندن کالري موجود در هر پيتزا بايد چهار ساعت راه برويم يا براي خوردن هر بسته شکلات ۲۲ دقيقه بدويم، باعث ميشود در مورد هزينهٔ انرژي موادغذايي آگاهي بيشتري پيدا کنيم.
پژوهشها نشان ميدهد که برچسبها به افراد کمک ميکند تا زيادهروي نکنند. هدف، تشويق افراد به عادتهاي غذايي سالمتر براي مقابله با چاقي است.
بنا به نظر پژوهشگران دانشگاه لافبورو که ۱۴ پژوهش را زير نظر داشتند، اين نوع برچسبگذاري به طور ميانگين ۲۰۰ کالري از مصرف روزانهٔ افراد را کاهش ميدهد.
دربارهٔ کالريها
مقدار انرژي موجود در هر واحد از مواد غذايي يا نوشيدني با کالري (کيلوکالري) سنجيده ميشود.
مردان روزانه حدود ۲۵۰۰ کيلوکالري و زنان حدود ۲۰۰۰ کيلوکالري انرژي براي کارهاي بدني خود، از تنفس تا دويدن، نياز دارند.
مصرف کالري بيش از ميزاني که ميسوزانيد، باعث چاقي ميشود، چون کالريهاي اضافي به صورت چربي ذخيره ميشوند.
هر روزمقدار کمي اضافه خوردن، باعث چاقي ميشود.
ممکن است به نظر خيلي زياد نيايد، اما در مجلهٔ اپيدمولوژي و بهداشت جامعه گفته شده است که همين مقدار بر ميزان چاقي در سراسر کشور اثر ميگذارد. بيش از دوسوم بزرگسالان در بريتانيا اضافهوزن دارند يا چاق هستند.
چهار ساعت پيادهروي کنيد تا کالري پيتزا را بسوزانيد
پروفسور آماندا ديلي، پژوهشگر ارشد ميگويد:" ما علاقمنديم راههاي گوناگوني پيدا کنيم تا مردم در مورد آنچه ميخورند، بهتر تصميم بگيرند و تلاش ميکنيم مردم بيشتر فعاليت بدني داشته باشند".
برچسب مواد غذايي با "ميزان فعاليتبدني براي سوزاندن کالري" کار را براي مردم آسانتر ميکند تا به آنچه ميخورند توجه کنند و دست به انتخابهاي بهتري بزنند.
پروفسور ديلي ميگويد خيلي از افراد از مقدار فعاليت بدني که براي سوزاندن کالريهاي ميانوعدههاي غذايي يا تنقلات بايد انجام دهند، تعجب ميکنند. او ميگويد: "ما ميدانيم که مردم به طور معمول مقدار کالريهاي موجود در مواد غذايي را دستکم ميگيرند".
"براي مثال وقتي يک کيک کوچک شکلاتي ميخريد که ۵۰۰ کالري دارد، در برابر آن بايد ۵۰ دقيقه بدويد. اين ديگر چيزي غير از رژيم گرفتن است. موضوع اين است که به مردم آگاهي بدهيم که وقتي مواد غذايي را مصرف ميکنند، در برابرش بايد انرژي مصرف کنند. پس ميتوانند فکر کنند که "آيا من واقعاً ميخواهم دو ساعت زمان براي سوزاندن کالريهاي اين کيک شکلاتي صرف کنم؟ آيا اين کيک شکلاتي واقعاً ارزشش را دارد؟ "
انجمن سلطنتي بهداشت عمومي بريتانيا اميدوار است که برچسبگذاري مواد غذايي هرچه زودتر عملي شود و ميگويد اين حرکتي است که خيلي از مصرفکنندگان از آن استقبال خواهند کرد.
اين انجمن ميگويد: "اين برچسبگذاري ميزان مصرف کالري هر فرد را در برابر مقدار انرژي که بايد بسوزاند، قرار ميدهد. اينکه بدانيم چقدر خارج از حد متعارف قرار داريم، اين ميزان چاقي که با آن در کشور مواجه هستيم را هم تا حدودي توضيح ميدهد. تغييرات کوچک ميتواند تغيير بزرگ و فراگيري در زمينهٔ مصرف کالري ايجاد کند و در نهايت بر اضافه وزن اثر بگذارد".
پروفسور ديلي اميدوار است که توليدکنندگان بزرگ موادغذايي و فروشگاههاي زنجيرهاي به استفاده از اين برچسبها بر محصولاتشان تمايل نشان بدهند و اين سامانه بتواند آزموني "واقعي" داشته باشد. اما نگرانيهايي هم در مورد برچسب مواد غذايي مطرح شده است.
تام کوئين، از مؤسسهٔ خيريهٔ اختلالات تغذيه ميگويد: " هرچند ما از اهميت کاهش چاقي آگاه هستيم، اما برچسب زدن مواد غذايي به اين صورت به طور باورنکردني باعث تحريک کساني ميشود که مبتلا به اختلالات تغذيه هستند يا نسبت به آن آسيبپذيرند".
"ما ميدانيم که بسياري از افرادي که مبتلا به اختلالات تغذيه هستند مدام تلاش ميکنند فعاليت بدني بيشتري داشته باشند؛ پس اينکه دوباره به آنها بگوييم که دقيقاً براي سوزاندن مواد غذايي خاصي چه مقدار فعاليت بدني بايد بکنند، خطر تشديد نشانهٔ بيماري آنها را دارد".
بازار