غول دیابت را با این میوه جنوبی به زانو در آورید

ايسنا/ سازگاري بالاي اين درخت با اقليم جنوب و کم‌آبي باعث شده به صورت پراکنده در برخي کوچه‌ها و خيابان‌ها و يا حياط منازل بوشهري‌ها کشت شود. درخت پرکاربرد سايه‌دار و سبز زيبايي که علاوه بر استفاده از ميوه و يا فرآورده‌هاي آن همچون انواع شربت، ژله و يا سرکه، خواص دارويي زيادي نيز در برگ و حتي هسته آن نهفته است.

درخت گرمسيري جمبو با نام علمي (Syzygium cumini) بومي کشور‌هاي هند، سريلانکا، بنگلادش و اندونزي بوده و در شهر‌ها و مناطق ساحلي جنوب ايران مي‌رويد. اين درخت ميوه‌دار و هميشه سبز در کشور‌هاي ديگري از جمله فيليپين، ميانمار، برزيل، جزاير و کشور‌هاي آمريکاي مرکزي، فلوريداي آمريکا و برخي کشور‌هاي آفريقايي نيز وجود دارد.

ورود جمبو به بوشهر
عضو هيئت علمي گياه‌پزشکي مرکز تحقيقات و آموزش کشاورزي استان بوشهر درباره ورود جمبو به بوشهر مي‌گويد: «حدود ۳۰۰ سال “جمبو” توسط هندو‌هاي همراه با نيرو‌هاي انگليسي به جنوب ايران وارد شد و امروزه در استان‌هاي جنوبي بوشهر، سيستان و بلوچستان و هرمزگان کشت مي‌شود.»

---

بازار

---

به گفته فرزاد کرم‌پور جمبو درختي زود رشد است که طي ۲ سال ارتفاع آن به بيش از سه متر مي‌رسد و تا ۱۵ يا حتي ۳۰ متر نيز قابليت رشد و قد کشيدن دارد. وي عمر اين درخت را صد سال و منطقه رويش آن را از ساحل دريا تا ارتفاع ۱۸۰۰ متر از سطح دريا دانسته و عنوان مي‌کند: «درخت جمبو در ارتفاع ۶۰۰ متر به بالا به ثمر نخواهد نشست.»

وي درباره سودمندي و فوايد درخت جمبو اظهار کرد: «اين درخت به سبب تاج و منظره زيبا، در بسياري از مناطق به عنوان يک درخت زينتي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در برخي کشورها، به دليل استحکام و استقامت زياد چوب جمبو در مقابل آب از آن براي ساخت ابزار کشاورزي و يا سوخت استفاده مي‌شود. پوست درخت جمبو نيز در صنعت چرم‌سازي کاربرد دارد.»

از تامين ويتامين و مواد معدني تا کنترل ديابت

عضو هيئت علمي گياه‌پزشکي با بيان اينکه فصل گلدهي درخت جمبو در جنوب ايران فروردين و ارديبهشت و موسم به ثمر نشستن آن در تابستان است، ادامه داد: «ميوه رسيده جمبو رنگ بنفش مايل به سياه دارد و کمي از زيتون درشت‌تر است. ميوه‌ها بر روي شاخه‌هاي سبز به طور خوشه‌اي شکل مي‌گيرند و در ابتدا کوچک و سبز رنگ بوده که به تدريج بزرگ‌تر شده و رنگ آن به سرخي ميل کرده، و در نهايت به رنگ سياه در مي‌آيد.»

کرم‌پور با بيان اينکه اين ميوه حاوي انواع ويتامين‌ها و مواد معدني است، گفت: «خوردن جمبو به دليل وجود اين مواد مفيد به علاوه آنتي‌اکسيدان‌ها بر عملکرد طبيعي بدن تاثير مثبتي دارد. همچنين بخش‌هاي ديگر گياه جمبو نيز داراي ارزش دارويي هستند؛ خصوصاً هسته‌ي آن که به درمان و کنترل بيماري قند يا ديابت و کاهش عوارض آن کمک مي‌کند.»

ميوه رسيده جمبو داراي هسته بزرگي بوده و قسمت خوراکي آن نرم و آبدار، شيرين و خوشمزه با ته مزه ترش است. از ميوه جمبو مي‌توان سرکه، ژله و انواع شربت‌ها را تهيه کرد.

در هر صد گرم از بخش خوراکي گياه جمبو حدود ۲۵۱ کيلوژول انرژي، ۱۵.۵۶ گرم انواع کربوهيدرات‌ها، ۰.۲۳ گرم چربي، ۰.۷۲ گرم پروتئين، ۸۳.۱۳ گرم آب، ۳ IU ويتامين آ، ۰.۰۰۶ ميلي‌گرم تيامين، ۰.۰۱۲ ميلي‌گرم ريبوفلاوين، ۰.۲۶ ميليگرم نياسين، ۰.۱۶ ميلي‌گرم ويتامين ب۵، ۰.۰۳۸ ميلي‌گرم ويتامين ب۶، ۱۴.۳ ميلي‌گرم ويتامين ث، ۱۹ ميلي‌گرم کلسيم، ۰.۱۹ ميلي‌گرم آهن، ۱۵ ميلي‌گرم منيزيم، ۱۷ ميلي‌گرم فسفر، ۷۹ ميلي‌گرم پتاسيم و ۱۴ ميلي‌گرم سديم وجود دارد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar