کرونا چه مشکلاتی را برای ناشنوایان ایجاد کرد؟

ايرنا/ ماسکها، فاصله اجتماعي اجباري و ساير اقدامات بهداشت عمومي با هدف کاهش سرعت همهگيري ويروس کرونا، چالشي عجيب و بيسابقه براي ميليونها انسان با اختلال شنوايي در سراسر دنيا است.
تأثير ويروس کرونا در زندگي روزمره ما کاملاً واضح است و بسياري از ما اين تأثير را به شدت احساس ميکنيم. روابط نزديک و رو در رو به کمترين سطح خود رسيده و ديگر از ديدار با دوستان و آشنايان مانند گذشته خبري نيست. اجتماعات تشکيل نميشوند و فعاليت هر گونه مجموعهاي به حداقل يا هيچ رسيده است. حال تصور کنيد که اين شرايط، براي افراد توانخواه تا چه حد ميتواند دشوارتر باشد. ايرنا زندگي، در گزارش خود به مناسب روز جهاني ناشنوايان به چالشهاي پيش روي اين افراد در دوران کرونا ميپردازد.
فاصله اجتماعي؛ انزواي بيشتر براي ناشنوايان
نخستين قانوني که با همهگيري ويروس کرونا در جهان وضع شد، رعايت فاصله اجتماعي بود. اين قانون اگرچه ميتواند مانعي محکم در برابر انتشار بيش از حد ويروس باشد اما پيش از آن سدي در مقابل زندگي اجتماعي و تعاملات انساني ميان ناشنوايان و نابينايان است. ميليونها ناشنوا در سراسر جهان براي برقراري ارتباط با ديگران نياز به تماس رو در رو و نزديک دارند. نابينايان نيز براي فهم و درک درست از محيط اطراف بايد بتوانند از حس لامسه خود استفاده کنند. حسي که اين روزها بيش از هر زمان ديگري در محدوديت قرار دارد.
ماسکها؛ سدي در مقابل ارتباط
فاصله اجتماعي تنها عامل ايجاد محدوديت براي ناشنوايان نيست. ماسکهاي بهداشتي که حالا به يکي از الزامات هر روزه همه افراد در سراسر جهان تبديل شده است، سدي محکمتر در برابر برقراري ارتباط براي ناشنوايان محسوب ميشود. آنها براي برقراري ارتباط و گفتوگو نياز دارند تا حرکات دهان را به دقت نگاه کنند، در حالي که ماسکها ديگر اجازه اين کار را نميدهند. دولتها در برخي از کشورها، ماسکهايي را براي ناشنوايان تعبيه کردهاند که يک پلاستيک شفاف مقابل لبها قرار ميگيرد. اين ماسکها اگرچه شرايط را براي ناشنوايان کمي آسانتر ميکند اما باز هم مشکلات تمام شده نيستند. از يک سو، استفاده مداوم از اين ماسکها تنفس را دچار مشکل ميکند چرا که بخش زيادي از آن را پلاستيک تشکيل ميدهد. از سوي ديگر، گفتوگوها حتي با ماسکهاي شفاف از فاصله بيش از ۲ متر چندان واضح و قابل ديد نيست.
محدوديت در دريافت اطلاعات
مشکل ديگر، دسترسي محدودتر آنها به اخبار و اطلاعات است. در اين شرايط که جامعه به شکل روزانه با حجم زيادي از اخبار مرتبط با همهگيري ويروس کرونا مواجه است، ناشنوايان و نابينايان در شرايط سختتري براي دريافت اخبار قرار دارند. اخبار بيشمار به شبکههاي اطلاعرساني تصويري اين فرصت را نميدهد که براي اعلام تمام اخبار از مترجمان زبان اشاره استفاده کنند و اين امر ناشنوايان را در محدوديت خبري قرار ميدهد. علاوه بر اينکه، به دليل ماهيت کاملاً جمعي جامعه ناشنوايان، بسياري از آنها ترجيح ميدهند اطلاعات را به صورت گروهي پردازش کنند. پردازش گروهي اين فرصت را براي افراد فراهم ميکند تا سوالات خود را مطرح کنند و در مورد عقايد آنها بحث کنند تا زماني که به درک کامل موضوع برسند. اگر کسي ويديويي را در ويروس کرونا تماشا کند، اين گزينه براي پردازش به صورت گروهي از بين مي رود.
وابستگي به جامعه ناشنوا
ناشنوايان به دليل احساس تعلق به جامعه ناشنوايان، به اين اجتماع بسيار وابسته هستند. اکنون که مدارس و مجموعههاي ناشنوايان تعطيل است و بسياري از رويدادهاي ناشنوايان لغو شده است، ناشنوايان با ساير اعضاي اقليت خود فقدان معاشرت را تجربه ميکنند. با توجه به اينکه بسياري از کودکان ناشنوا از پدر و مادر شنوا به دنيا آمدهآند، اکنون تنها با والديني که نميتوانند با آنها به زبان خود ارتباط قوي برقرار کنند در تماس هستند.
همه اين موانع باعث شده است، ناشنوايان در سراسر جهان و البته در ايران بيش از هر زمان ديگري در انزواي اجتماعي قرار بگيرند.
منبع: guardian , abc news , door international