اسباب بازی‌های کوچک و ساده‌ای که درمانگر روح و جسمند

براي مدتي کوتاه در سال ۲۰۱۷، اسپينر‌هاي چرخان گريزناپذير بودند. آن‌ها در قفسه‌هاي فروشگاه‌هاي بزرگ فراوان بودند و معلمان براي مديريت هجوم اسپينر‌هاي پلاستيکي چرخان در کلاس‌ها تلاش مي‌کردند.

بازي با اسپينر شروع نشد

ضربه زدن به يک قلم، ضربه‌هايي که با پا مي‌زنيم و يا بازي با تار‌هاي مويمان و پيچاندن آن‌ها دور انگشت، از مدت‌ها پيش يک قطعه استاندارد از معماي رفتاري انسان بوده است. در اينجا به چند معماي رفتاري انسان که حاصل تحقيقات جمعي از محققان است، پاسخ داده مي‌شود تا براي فرآيند‌هاي شناختي ما مثمرثمر باشند.

ضرباهنگ دست يا پا

در حالي که هيچ پاسخ مشخصي در مورد اينکه چرا بعضي از افراد گاهي اوقات ناخوآگاه شروع به ضربه زدن با پا و يا چرخاندن چيزي در دست‌شان مي‌کنند، وجود ندارد، نظريه‌هاي رايج اغلب آن را به «توجه» پيوند مي‌دهند، اما اغلب  اين اتفاق تحت شرايطي مي‌افتد که همه چيز خيلي چالش برانگيز يا آسان است.

جولي شويتزر، استاد روانپزشکي مي‌گويد اين اتفاق زمان درگيري ذهن رخ مي‌دهد. خستگي عامل آن نيست و هر آنچه که در آن زمان افراد به آن توجه مي‌کنند خيلي طاقت فرسا و بيش از حد کسل کننده نيست.

وقتي همه چيز خيلي ساده است، عمل چرخاندن چيزي مي‌تواند به درگير شدن و تحريک مناطقي از مغز کمک کند تا بتواند «توجه» را حفظ کند. در طول لحظات اضطراب آور يا فشار بالا، اين حرکات در جهت از بين بردن برخي از فشار‌هاي رواني سيستم است. اين رفتار‌هاي جابجايي مانند به اصطلاح شکستن انگشتان يا مالش پوست معمولاً زير چتر فيجينگ يا همان حرکات چرخنده قرار مي‌گيرند.

يکي ديگر از اين رفتار‌هاي انساني ضربه زدن به چيزي يا اصطلاحا ناخنک زدن به شيئي است که در دست داريم؛ از آنجا که ناخنک زدن بيش از حد با اختلال بيش فعالي و کمبود توجه (ADHD) همراه است، تحقيقات پيرامون اين پديده اغلب بر روي افرادي که اين تشخيص را دارند انجام مي‌شود. اما برخي از مشترکات وجود دارد که در يک زمينه گسترده‌تر با يکديگر مرتبط هستند.

شويتزر مي‌گويد: نواحي حرکتي حسي مغز در افراد مبتلا به ADHD تغيير مي‌کند. انتقال دهنده‌هاي عصبي خاصي مانند نوراپي نفرين و دوپامين مربوط به آن مناطق هستند؛ بنابراين من گمان مي‌کنم يک دليل فيزيولوژيکي و عصبي-آناتوميکي براي اين امر وجود دارد که با محيط زيست در تعامل است.

برخي نظريه‌ها در مورد فيجتينگ وجود دارد که ارتباط چنداني با توجه ندارند. تحقيقات نشان مي‌دهد اين عمل يک پاسخ اتوماتيک در تلاش بدن براي کنترل وزن و سوزاندن کالري اضافي است. در آن صورت بازي با تار‌هاي مو بخشي از مجموعه رفتارهاست که به عنوان فعاليت بدون ورزش (NEAT) شناخته مي‌شود که شامل حفظ وضعيت بدن و ساير فعاليت‌هاي مربوط به ادامه زندگي روزمره ما نيز است، در عين حال  سوسو زدن يک اسپينر نيز يک فعاليت ورزشي محسوب نمي‌شود  اما در سوزاندن چربي‌هاي دور شکم موثر است.

حرکات چرخشي چگونه باعث کاهش استرس مي‌شوند؟ 

شوايتزر و تيم او در حال حاضر در حال تحقيق و مطالعه بيشتر هستند تا درک بهتري از چگونگي رفتار مردم داشته باشند. با گذشت زمان، آن‌ها اميدوارند که دريابند که چگونه مي‌توانيم رفتار‌هايي را کاهش دهيم که باعث کاهش حواس پرتي و اثربخشي بيشتر يا به عبارتي کاهش استرس و افزايش توجه مي‌شوند.

شويتزر و همکارانش معتقدند يک ارزيابي ساده از خود مي‌تواند کمک دهنده باشد. او مي‌گويد هنگام انجام يک فعاليت خاص وقت خود را بگذاريد تا ببينيد چه مدت طول مي‌کشد تا آن فعاليت را انجام دهيد، سپس در حالي که از فيجت (وسيله چرخان) مورد علاقه خود استفاده مي‌کنيد، دوباره امتحان کنيد. از نظر علمي نتايج مهمي نخواهد داشت، اما ممکن است به شما ايده کلي بدهد که آيا اين چرخنده به توانايي شما در انجام وظايف و توجه کمک مي‌کند يا آسيب مي‌زند؟

کيمبرلي پترسون، يک کاردرمانگر در هيئت مديره خدمات آموزشي در نيويورک نکات مشابهي را ارائه مي‌دهد. افراد براي تعيين اينکه کدام رفتار‌ها به آن‌ها آسيب مي‌رسانند، بايد آزمايش‌هاي خود را انجام دهند. او مي‌گويد شما بايد با آزمون و خطا پيش برويد تا دريابيد چه چيزي موثر است؛ او تا با افراد اوتيسم کار مي‌کند و معتقد است برخي از تکنيک‌هاي مشابه بسيار مفيد هستند.

دستگاه‌هاي کاردرماني که پترسون با آن‌ها کار مي‌کند فراتر از فيجت اسپينر‌ها هستند، اما بسياري از آن‌ها کاملا ساده هستند. او مي‌گويد ما اين چيز‌ها را به نام باندهاي فشرده داريم که در زير ميز قرار مي‌دهيم، تا هر زمان که دانشجو پشت ميز مي‌نشيند بتواند پاي خود را بر روي آن فشار دهد. ابن بسته مي‌تواند مقاومت کم و بيشي داشته باشد يا يک توپ ساده اسکويشي يا يک تکه بتونه که هنگام فشار دادن مقاومت ايجاد مي‌کند، نمونه‌هايي از اين دست هستند. ابزار‌هاي ديگر شامل حلقه‌هاي ساده ساخته شده از ليکراي کششي است که ساکت و آرام هستند و تحريک حسي ساده دارند.

چيزي که به عنوان «اسباب بازي فيجت» يا «دستگاه تسکين استرس» به بازار عرضه مي‌شود، لزوما به اين معنا نيست که در واقع به طور خاص براي شما کاري انجام مي‌دهد. آزمايش و خطا در روند کار مهم است. حتي ممکن است گاهي اوقات متوجه شويد که رفتار ناخوشايند شما مانند گذشته کمکي نمي‌کند. پترسون مي‌گويد بيماري و يا نداشتن خواب کافي مي‌تواند بر نتيجه و اثر بخشي ايجاد حس در بدن شما تأثير بگذارد.

عادي سازي برخي رفتارهاي انساني (فيجتينگ)

علي‌رغم رابطه پيچيده بين تکان دادن و توجه، برخي تحقيقات هنوز نشان مي‌دهد که مردم اين حرکات را به عنوان شاخص‌هاي حواس پرتي درک مي‌کنند. مهم است بدانيم که هميشه نيازي به اصلاح رفتار نيست. شويتزر مي‌گويد دويدن دور کلاس مي‌تواند يک مشکل تلقي شود، اما افرادي هستند که فقط زياد حرکت مي‌کنند که اگر براي کسي مشکلي ايجاد نمي‌کنند، بگذاريد اين کار را انجام دهند.

فيجترها همچنين مي‌توانند سهم خود را در جلوگيري از تاثير منفي رفتار‌هاي ديگران داشته باشند. انتخاب يک دستگاه فيجت که قطعات متحرک و صدا نداشته باشد و نگه داشتن آن به راحتي امکان پذير باشد مي‌تواند احتمال حواس پرتي اطرافيان را کاهش دهد. پترسون حتي پيشنهاد مي‌کند که در صورت تمرکز بايد تمرينات تقويت کننده دست را امتحان کنيد. اين‌ها تحريک ايجاد مي‌کنند و در عين حال درگيري‌هاي ذهني شما را کاهش مي‌دهند.