ارتباط یبوست با شب ‌ادراری کودکان

بهداشت نيوز

بروزرسانی 1400/02/01 - 19:55

بهداشت نيوز/يک روان‌شناس کودک و نوجوان گفت: شب ادراري در کودکان دليل بسيار متعددي دارد که يبوست يک از دلايل بروز اين اختلال است.

مهشيد فکري، روان‌شناس کودک و نوجوان، اظهار کرد: شب ادراري يکي از شايع‌ترين اختلالات دوران کودکي است و معمولا در کودکان زير ۶ سال به دليل اينکه هنوز کنترل ادرار خود را کامل به دست نياورده اند بيشتر ديده مي‌شود، بنابراين به کودکان زير ۶ سال نمي‌توان ابتلا به اختلال شب ادراري را نسبت داد.

اين روان شناس کودک افزود: شب ادراري به دو نوع اوليه و ثانويه تقسيم مي‌شود که در نوع اول آن کودک بصورت مستمر و هرشب جاي خود را خيس مي‌کند اما در نوع ثانويه بعد از ۶ ماه زماني که والدين گمان مي‌کنند که شب ادراري کودکشان برطرف شده است کودک مجددا در نيمه‌هاي شب جاي خود را خيس مي‌کند.

او در خصوص علل بروز شب ادراري در کودکان افزود: علل متعددي براي بروز اختلال شب ادراري مي‌توان نام برد که عفونت دستگاه ادراري، ديابت، بيماري‌هاي استرسي، سابقه خانوادگي، انگل، يبوست و پرکاري تيروئيد از جمله دلايل ابتلا به اين اختلال خواهد بود.

فکري بيان کرد: کودکاني که دچار شب ادراري هستند معمولا خواب عميقي دارند و در خواب متوجه پر بودن مثانه خود نمي‌شوند بنابراين لازم است تا والدين ساعت خاصي از نيمه شب را که معمولا کودک در آن ساعت دچار شب ادراري مي‌شود کودک را از خواب بيدار کرده و به سرويس بهداشتي ببرند.

او ادامه داد: شب ادراري در اکثر کودکان ۵ ساله ديده مي‌شود. اين مشکل به مرور زمان رفع مي‌شود تنها در يک درصد آن‌ها همچنان در بزرگسالي هم اين اختلال را تجربه مي‌کنند.

اين روان شناس کودک و نوجوان گفت: زماني که کودک در ۳ ماه متوالي دو شب در هفته شب ادراري داشته باشد حتما والدين بايد براي درمان اين موضوع به روان شناس مراجعه کنند. زيرا براي درمان اين مشکل در ابتدا لازم است تا از رفتار درماني و روش‌هاي تربيتي استفاده کرد اما در صورتي اين اختلال شب ادراري به کمک اين روش‌ها درمان نشد از دارو درماني استفاده مي‌شود.

او افزود: خجالت، گوشه گيري، انزوا و کاهش عزت نفس از عوارض رواني شب ادراري براي کودک خواهد بود بنابراين واکنش والدين در برابر شب ادراري کودکان بسيار حائز اهميت است، زيرا زماني که کودک به دليل بروز رفتاري که ناخواسته انجام مي‌شود مورد شماتت و سرزنش والدين قرار مي‌گيرد، انگيزه‌اي براي ترک اين عادت ناخواسته نخواهد داشت؛ بنابراين اين موضوع بايد بين والدين و فرزند مانند يک راز باقي بماند و به کمک رفتار درماني سعي در حل اين اختلال داشته باشند.