اعتیاد آور بودن داروهای اعصاب و روان پایه علمی ندارد

باشگاه خبرنگاران/صادقي گفت: اعتياد آور بودن دارو‌هاي روانپزشکي باوري نادرست است و پايه علمي ندارد.

مجيد صادقي روانپزشک و رئيس انجمن علمي روانپزشکان ايران اظهار کرد: در بيماري زايي اختلالات روانپزشکي، عوامل مختلفي از جمله عوامل زيست شناختي يعني تغييراتي که در مواد شيميايي مغز اتفاق مي‌افتد، عوامل شخصيتي، عوامل تربيتي، عوامل اجتماعي، عوامل رواني، نحوه رشد و ويژگي‌هاي شخصيتي افراد نقش دارند. 

صادقي افزود: براي درمان بيمار مبتلا به اختلال روانپزشکي، معمولا درمان جامعي انجام مي‌شود به اين معني که بخشي از بيماري که مربوط به تغييرات شيميايي در مغز است با تجويز دارو بهبود مي‌يابد که خوشبختانه دارو‌هاي موثر و کم عارضه‌اي هم براي درمان اين بيماري‌ها وجود دارد.

---

بازار

---

او ادامه داد: بخشي که مربوط به عوامل روانشناختي مي‌شود نياز به روش‌هاي غيردارويي مثل روان درماني دارد و براي مداخله در عوامل بيماري زاي اجتماعي؛ روانپزشک از همکاران مددکار اجتماعي کمک مي‌گيرد.

اين روانپزشک گفت: بسياري از اختلالات جسمي ممکن است که با تظاهرات رواني بروز کنند، مثلا ممکن است فرد، دچار نوعي بيماري داخلي مانند کم کاري تيروئيد باشد که باعث بروز علائمي مشابه اختلالات روانپزشکي مي‌شود؛ در اينجا اهميت کار روانپزشک به چشم مي‌آيد که بتواند بين تمام عواملي که باعث بيماري فرد شده، تفاوت قائل شود که اين اختلال يک اختلال روانپزشکي است يا خير.

او افزود: معمولا در تيم روانپزشکي علاوه بر روانپزشک، روانشناس باليني، مددکار اجتماعي و پرستار رواني نيز حضور دارند که به اين شکل با يک کار تيمي، درمان بيماران صورت مي‌گيرد.

اين روانپزشک و رئيس انجمن علمي روانپزشکان ايران بيان کرد: با توجه به پيشرفت‌هايي که در زمينه شناخت مغز و علل بروز بيماري‌هاي رواني در دهه‌هاي اخير حاصل شده؛ درمان‌هاي موثر و اختصاصي براي انواع بيماري‌ها در دسترس روانپزشکان قرار گرفته است از جمله افسردگي، اضطراب، فوبيا، وسواس، اختلالات خلقي، اسکيزوفرني و ... اين درمان‌ها معمولا تاثير بسيار مثبتي داشته و باعث درمان بسياري از بيماراني شده که پيش از عرضه اين دارو‌ها نياز به بستري‌هاي طولاني مدت داشتند و اکنون به صورت سرپايي و با حداقل عوارض درمان مي‌شوند.

صادقي مطرح کرد: مانند هر بيماري در پزشکي، درمان دارويي و حتي روان درماني و درمان‌هاي غير دارويي هم مي‌تواند عوارضي را به همراه داشته باشد. در پزشکي عمومي و طب داخلي هم اين مسئله صدق مي‌کند. پزشکي که اين دارو‌ها را تجويز کرده تمام اين عوارض را مي‌شناسد و بيمار را از آن‌ها آگاه مي‌کند و در صورت بروز عوارض جدي، نوع يا دُز دارو را تغيير مي‌دهد.

اين روانپزشک گفت: در دارو‌هايي مانند دارو‌هاي ضدافسردگي معمولا دو تا سه هفته زمان لازم است که اثرگذاري دارو مشخص شود و پس از آن و با شروع تاثير دارو، عوارض جزيي دارويي نيز به مرور از بين مي‌رود.

صادقي افزود: در مورد برخي دارو‌هاي روانپزشکي، ممکن است روانپزشک، بيمار را براي تنظيم مقدار دارو و پيشگيري از عوارض احتمالي، به انجام آزمايش‌هاي دوره‌اي ملزم کند.

او ادامه داد: گاهي نيز ممکن است با مصرف بعضي دارو‌هاي مورد استفاده در بيماري‌هاي جسمي مانند برخي دارو‌هاي هورموني يا دارو‌هاي ضد بيماري پارکينسون و ...، علائمي از قبيل اختلالات خلقي يا افسردگي براي فرد ايجاد شود که پزشک معالج با تجويز دارو‌هاي جديد يا تغيير دُز دارو و حتي مشورت با همکاران روانپزشک، عوارض را به حداقل مي‌رساند.

رئيس انجمن علمي روانپزشکان ايران بيان کرد: با توجه به پيشينه ۷۰ ساله درمان‌هاي دارويي روانپزشکي، در حال حاضر شاهد عرضه نسل‌هاي جديد دارويي هستيم که با مقدار کمتر و عوارض حداقلي مي‌تواند به بيمار کمک کند؛ به نحوي که حتي اگر بيمار سهوا يا عمدا به ميزاني فراتر از مقدار تجويز شده از اين دارو‌ها استفاده کند، معمولا آسيب کمتري به او وارد مي‌شود. البته بايد توجه داشت که مصرف خودسرانه و بدون تجويز پزشک هر نوع دارويي مي‌تواند مضر باشد و تغيير خودسرانه يا حتي قطع مصرف و دارو مي‌تواند اثرات نامطلوبي در بيمار به جا بگذارد.

صادقي گفت: متاسفانه به دليل عدم آگاهي، تبليغات نادرست، ترس از اعتيادآور بودن دارو‌ها و ... جامعه، مصرف دارو‌هاي جسمي را بيشتر از دارو‌هاي روان پذيرفته است در حاليکه ممکن است عوارض برخي از دارو‌هاي جسمي، بيشتر از دارو‌هاي روانپزشکي باشد.

او افزود: ااعتياد آور بودن دارو‌هاي روانپزشکي باوري نادرست است و پايه علمي ندارد و آنچه لزوم مصرف دراز مدت دارو را ايجاب مي‌کند احتياج بيمار به دارو و نه اعتياد به آن است. مانند بيمار مبتلا به فشارخون يا ديابت که ملزم به مصرف طولاني مدت و نامحدود دارو خواهد شد. 

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد
instagram.com/akharinkhabar