مصرف بیش از حد دمنوش «اسطوخودوس و سنبله الطیب» منجر به ایجاد توهم می‌شود!

دکتر علي شکوري گنجوي، با تاکيد بر اين‌که بايد در خصوص مصرف انواع عرقيجات و گياهان دارويي اطلاعات کافي داشته باشيم، اظهار کرد: ترکيب برخي از گياهان با يکديگر امکان بروز عوارضي را در افراد پديد مي‌آورد و يا حتي مصرف آسياب تعدادي از گياهان ديگر نيز منجر به مرگ انسان مي‌شود، از اين رو بايد پيش از مصرف هر گونه گياه دارويي و دمنوش، نسبت به خصوصيات گياه مصرف شده از فرد متخصص اين حوزه اطمينان کافي حاصل کرد.

وي افزود: مثلا دانه‌هاي روغني چون کتان و سياه دانه را نمي‌توان آسياب و مصرف کرد زيرا پودر آسياب شده آن‌ها فورا با اکسيژن هوا وارد واکنش شده و با اکسيد شدن حتي تبديل به سم مي‌شود. در صورت اجبار براي مصرف آسياب اين دانه‌هاي روغني، بايد سريعا پس از آسياب کردن با عسل مخلوط شود.

وي با تاکيد بر اين‌که نمي‌توان داروهاي گياهي را به ميزان دلخواه مصرف کرد، ادامه داد: بذر گياه اسفرزه نيز نبايد آسياب شود زيرا آسياب اين بذر مانند پودر سيانور عمل کرده و دماي بدن را کاهش مي‌دهد، هم‌چنين با تقطير در داخل بدن منجر به توقف جريان خون و در نهايت بروز سکته قلبي و مغزي و حتي مرگ فرد مي‌شود.

شکوري تصريح کرد: براي جلوگيري از ايجاد عوارض در هنگام ترکيب گياهان و تهيه دمنوش، بايد در حين مخلوط کردن گياهان، گرمي و سردي آن‌ها را لحاظ کنيم زيرا يک دمنوش اثرگذار ترکيب متعادلي از لحاظ مزاج داشته و نبايد بيش از حد گرمي و يا سردي داشته باشد.

وي با اشاره به عوارض مصرف اشتباه دمنوش و عرقيجات براي مزاج‌هاي مختلف، اظهار کرد: افرادي که داراي طبع سرد هستند، اگر بيش از حد عرق کاسني را که طبع آن هم سرد است، مصرف کنند، با افت فشار، افت قندخون و بي حالي بدن مواجه مي‌شوند زيرا در اين حالت حرارت بدن بيش از حد پايين مي‌آيد و بدن سردتر مي‌شود و خود اين سردي نيز عامل بسياري از بيماري‌ها است.

وي افزود: فردي که داراي مزاج بلغمي هست، به دليل داشتن بدني سرد، مرطوب و فربه، اگر کاسني مصرف کند، بيشتر چاق مي‌شود از اين رو اين نوع افراد نبايد کاسني مصرف کنند و يا بايد کاسني را همراه با عسل ميل کنند.

اين متخصص گياهان دارويي با بيان اين‌که شناخت طبع و مزاج افراد يک بحث پيچيده است، افزود: در حالت کلي چهار مزاج گرم و تر ( دم)، گرم و خشک (صفرا)، سرد و خشک (سودا) و سرد و تر (بلغم) داريم که بر اساس روند زندگي انسان مي‌توان آن‌ها را از فصل بهار تا زمستان نامگذاري کرد.

وي با بيان اين‌که حتي اجسام و اشيا نيز داراي مزاج هستند، ادامه داد: در گذشته اعتقاد بر اين بود که انسان از سن يک تا ۳۰ سالگي داراي مزاج دم، از ۳۰ تا ۴۰ سالگي داراي مزاج صفرا، از ۴۰ تا ۵۰ سالگي داراي مزاج سودا و از ۵۰ تا ۶۰ سالگي داراي مزاج بلغم است، در حالي که اکنون طب سنتي نوين مي‌گويد اين مزاج‌ها لغزنده بوده و بروز اتفاقاتي در زندگي انسان، ممکن است به يک باره طبع افراد را تغيير دهد و مثلا در اوج جواني و ۱۶ سالگي تجربه يک حادثه عاطفي و يا فشارهاي زندگي، مزاج انسان را به سودا تغيير دهد ولي فردي در ۵۰ سالگي روحيه خود را شاد نگه دارد و مزاجش هنوز از نوع دم باشد.

شکوري با بيان اين‌که براي تشخيص مزاج افراد به بيش از ۵۰ پارامتر نياز داريم، گفت: به صورت سطحي مي‌توان گفت افراد جواني که بدنشان پر از انرژي، چاق و با حرارت بالا هست، يعني گرما و رطوبت را با هم داشته و پوستشان نيز مايل به قرمزي است، مزاج دم دارند؛ هم‌چنين کساني که بدنشان سرشار از انرژي و حرارت بالا بوده اما تکيده و لاغر اندام هستند و پوستشان به زردي مايل است، طبع صفرايي دارند.

وي افزود: افراد لاغر اندامي که بدنشان سرد و با حرارت پايين است و از طرفي اهل فکر و خيال بوده و دائما در افکارشان با خود حرف مي‌زنند، زود ناراحت مي‌شوند و زمان زيادي درگير آن هستند، طبع سودايي دارند؛ هم‌چنين افرادي که بدنشان سرد و همواره بي حال و بيخيال بوده و حوصله دفاع از خود ندارند، در جمع نيز حوصله حرف زدن ندارند و اندامشان چاق و داراي رطوبت است، معمولا خوش اخلاق بوده و داراي مزاج بلغم هست.

وي تاکيد کرد: طبع موادغذايي و تغذيه افراد بايد عکس مزاج بدن باشد و مصرف غذاهايي با طبع همانند بدن بايد به همراه مصلحات انجام بگيرد. مثلا کسي که طبع سرد و خشک دارد بايد موادغذايي داراي طبع گرم و تر ميل کند و مثلا مصرف ماست که خود طبعي سرد دارد بايد به همراه گل محمدي باشد.

اين پژوهشگر حوزه طب سنتي گفت: اگر افراد بر اساس مزاج خود، تغذيه و رژيم غذايي نداشته باشند، بيشتر به سمت مزاجشان کشيده مي‌شوند و مثلا کسي که طبعي سرد و حرارت بدن پايين دارد بيشتر با افت حرارت روبه رو مي‌شود و يا فرد داراي طبع گرم اگر بيش از حد عسل بدون مصلح را مصرف کند، احساس بيقراري و گرگرفتگي کرده و درجه حرارت بدنش افزايش مي‌يابد.