چرا بدون دلیل گریه می کنیم؟

اگر گريه به صورت مداوم و يا غيرقابل کنترل باشد و علت مشخصي نيز نداشته باشد، بايد با پزشک متخصص مشورت کرد.

يک وضعيت نابسامان سلامت رواني، عدم تعادل هورموني يا وضعيت عصبي ميتواند محرک اين امر باشد.

اين مقاله به بررسي آنچه مي تواند باعث گريه مکرر و بي دليل شود مي پردازد.

عوامل زير مي تواند باعث گريه بيش از حد يا بدون دليل فرد شود.

 قاعدگي

 تغييرات هورموني که در زمان قاعدگي رخ مي دهد مي تواند علائم رواني، احساسي و جسمي در فرد ايجاد کند.

پزشکان به طور کلي اين علائم را سندرم پيش از قاعدگي PMS مي نامند. مطالعات نشان ميدهد  که ۷۵درصد از زنان در سن باروري PMS را تجربه مي کنند. گريه کردن يکي از علائم PMS است. برخي از علائم مرتبط که ممکن است اندکي قبل يا در طي يک دوره ظاهر شوند عبارتند از:

• افسردگي يا احساس غم
•  تنش يا اضطراب تحريک پذيري يا تغيير رفتار خشونت آميز

حاملگي

بدن در دوران بارداري و بعد از آن دچار تغييرات هورموني زيادي مي شود. اين تغييرات مي تواند بر خلق و خوي فرد تأثير بگذارد و باعث شود بيش از حد معمول گريه کند.

اکثر افراد در عرض چند روز پس از زايمان احساس غم و پوچي مي کنند. اگر اين احساسات بيش از ۲ هفته طول بکشد، مي تواند نشان دهنده افسردگي پس از زايمان باشد.

علائم ديگر افسردگي پس از زايمان مي تواند شامل:

• کمبود انگيزه يا انرژي
• مشکلات خواب و حافظه
• عدم علاقه به کودک
• عدم ارتباط با نوزاد
• احساس نااميدي و احساس گناه

فرسودگي رواني 

فرسودگي شغلي ميتواند به خستگي شديد روحي و جسمي منجر شود که ممکن است فرد هنگام قرار گرفتن در معرض استرس زياد و طولاني مدت تجربه کند، که مي تواند بر توانايي فرد در تنظيم احساسات منفي خود تأثير بگذارد، و ممکن است منجر به طغيان احساسات و گريه شود.

برخي ديگر از علائم فرسودگي شغلي عبارتند از:

• اضطراب
• افسردگي
• عصبانيت
• انزوا
• بيخوابي
• خستگي
• عدم تمرکز
• فراموشي
• از دست دادن اشتها
• دردهاي مداوم قفسه سينه
• تنگي نفس
• تپش قلب
• سرگيجه
• سردرد
• مشکلات گوارشي

اضطراب

اضطراب يک وضعيت رواني است که شامل افزايش سطح ترس، نگراني يا وحشت مي شود. اين بيماري سالانه حدود ۴۰ ميليون بزرگسال را در ايالات متحده تحت تأثير قرار مي دهد. اضطراب مي تواند باعث افزايش حس آسيب پذيري افراد شود، احساساتي که مي توانند باعث گريه فرد شوند. اين اتفاق ممکن است به دلايل مشخصي نيز رخ ندهد. برخي ديگر از علائم اضطراب عبارتند از:

• عصبي شدن
•  تحريک پذيري
•  احساس خطر يا عذاب قريب الوقوع 
• مشکل در تمرکز 
• افزايش ضربان قلب 
• تنفس سريع 
• افزايش تعريق
• لرزش 
• احساس ضعف يا خستگي 
• مشکل در خواب
• مشکلات گوارشي

افسردگي

افسردگي نيز يک وضعيت سلامت رواني است که ممکن است هفته ها، ماه ها يا سالها طول بکشد. يک فرد مبتلا به افسردگي ممکن است راحت تر از يک فرد بدون افسردگي گريه کند.

برخي علائم ديگر مي تواند شامل موارد زير باشد:

• عصبانيت و تحريک پذيري
• احساس گناه و نااميدي
• احساس پوچي
• اعتماد به نفس پايين 
•  عدم علاقه يا لذت از سرگرمي ها يا علايق گذشته
•  مشکلات تمرکز ضعيف در خواب
• تغيير اشتها 
• فکر به خودکشي

اندوه

اندوه يک فرايند پيچيده است و زماني اتفاق مي افتد که فرد، شخص يا چيز مهمي را از دست مي دهد. اين روند براي هر کس متفاوت است، اما گريه بخش غالب آن است. برخي از افراد اندوهي ديررس يا طولاني را تجربه مي کنند که با گذشت زمان نيز بهبود نمي يابد.

کارشناسان از اين موضوع به عنوان اندوه "پيچيده" يا "حل نشده" ياد مي کنند که  مي تواند باعث گريه ناگهاني يا بدون هشدار شود.

ساير علائم غم پيچيده يا حل نشده عبارتند از:

• ناتواني در پذيرش فقدان 
• بي حسي احساسي 
• درد شديد احساسي
• احساس سرزنش يا گناه شخصي
• احساس منزوي بودن يا جدا شدن از ديگران
• از دست دادن هويت يا هدف 
• احساس اينکه زندگي بي معني است يا خالي 

عوامل فرهنگي

عوامل اجتماعي و فرهنگي نيز ممکن است بر ميزان گريه افراد تأثير بگذارد. فردي که عضو از فرهنگي است که گريه و ساير اشکال ابراز احساسات را قبول ندارد، ممکن است براي جلوگيري از شرم و خجالت از گريه اجتناب کند. يک مطالعه قديمي، روند گريه در بزرگسالان در ۳۷ کشور را مورد بررسي قرار داد و مشخص شد افرادي که در کشورهاي مرفه با فرهنگ برونگرا زندگي مي کنند بيشتر گريه مي کنند.

چگونه گريه مداوم را متوقف کنيم؟

گريه يک راه کاملا عادي براي ابراز احساسات است. اما کسي که اغلب بدون دليل مشخص گريه مي کند، ممکن است در زمان هاي نامناسب يا ناخوشايند نگران گريه کردن باشد. راهکارهاي زير ممکن است به فرد کمک کند تا گريه اش را متوقف کند:

•  فشار دادن زبان به سقف دهان 
• شل کردن ماهيچه هاي صورت 
• کشيدن پوست بين انگشت شست و سبابه
• همچنين ميتوان يک تمرين تنفس عميق را امتحان کرد، که يک راه معمول براي آرام شدن است، و آن را به طريق پيش رو انجام داد، تنفس از بيني براي چند ثانيه و کشيدن هوا به داخل شکم است، سپس بايد هوا را از طريق دهان آزاد کرد.