پارسي طب/
آشنايي با گياه تمبر هنديتمبر هندي Tamarind
نام علمي Tamarindus indica
گياه شناسي
تمبر هندي که از Tamaria Hindi مشتق شده و به معناي ميوه هندي مي باشد . تمبر هندي درختي است بلند که منشا آن از هند و آفريقاي شمالي بوده است ولي امروزه در بيشتر مناطق گرمسير دنيا پرورش مي يابد .
برگهاي آن متناوب و مرکب شامل 10 تا 20 جفت برگچه فشرده و نزديک بهم است . گلهاي آن به رنگ زرد مايل به قرمز و به شکل خوشه در انتهاي ساقه ظاهر مي شود .
ميوه آن شبيه باقلا به شکل غلاف و نيام و با کمي خميدگي است . اين غلاف به طول 10 سانتيمتر مي باشد که در آن بين 3 تا 10 دانه قرار دارد .
براي تهيه تمبر هندي ها ميوه ها را شکافته و قسمت گوشتدار آنها را با هسته بيرون آورده و خشک مي کنند .
خشک کردن تمبر هندي طرق مختلفي دارد و در هر منطقه فرق مي کند . مثلا در جزاير آنتيل قسمت گوشتدار آنرا در ظرف بزرگي که داراي شربت غليظي در حال جوش است وارد مي کنند تا شربت در منافذ ميوه نفوذ کرده و آنرا حل کند .
. خواص داروئي:
تمبر هندي از نظر طب قديم ايران سرد و خشک است .
1)خوردن تمبر هندي باعث پائين آمدن تب مي شود .
2) به هضم غذا کمک مي کند .
3)تمبر هندي خنک کننده بدن است .
4)براي رفع تشنگي مفيد است .
5)دل بهم خوردگي و تهوع را برطرف مي کند .
6)پوست تمبر هندي قابض و رفع کننده اسهال است .
7)بهترين طريقه استفاده از تمبر هندي اين است که اين ماده را درآب خيس کنيد و سپس آنرا صاف کرده و با نبات بخوريد .
8)دم کرده تمبر هندي نيز اثر ملين دارد . براي تهيه دم کرده يک قاشق غذا خوري تمبر هندي را با نيم ليتر آب جوش مخلوط کرده و به مدت يک ساعت بگذاريد بماند سپس اين دم کرده را در طول روز مصرف کنيد .
9)تمبر هندي را بپزيد و ضماد از آن درست کنيد . اين ضماد را روي ورم و قسمتهاي دردناک بدن بگذاريد .
مضرات :
تمبر هندي براي ريه و طحال خوب نيست و در اشخاصي که ريه و طحال ضعيف دارند ممکن است توليد اشکال کند . اينگونه اشخاص بهتر است که تمبر هندي را با کتيرا و يا خشخاش بخورند .