طنز/ مواد لازم برای گزارشگر فوتبال شدن

خراسان/ به‌هرحال تو هر شغلی خوب و بد هست؛ اما کمتر شغلی می‌تونه یک تنه حال چند میلیون نفر رو مثل گزارشگر فوتبال بگیره. فکر کن کدوم شغلی می‌تونه در حساس‌ترین لحظات کارش یهو از همکارانش در واحد امپکس، نودال، فیلم برداری، ناظر پخش و حدود 40 نفر دیگه، بابت این‌که روی پشه‌های دور پروژکتور ورزشگاه زوم کردن تشکر کنه و این همه آدم رو تو کف این‌که بازی چی شد بذاره؟ یا تو کدوم شغل این‌قدر اصطلاحات و اسامی متفاوت تلفظ می شن؟ به‌طور مثال عزیزان در شغل مکانیکی همه به سگ‌دست می گن سگ دست! اما تو فوتبال به تعداد گزارشگرها اسم بازیکن‌ها متفاوت تلفظ می شه. اسم بازیکن رو جوری صدا می‌زنن که ننه بابای طرف نمی‌شناسنش. حالا لااقل گزارشگرهای تهرانی سعی می‌کنن تظاهر کنن بی‌طرف هستن؛ اما بعضی شهرستانی‌ها رسماً از این‌که تیم‌شون ببازه لج‌شون می‌گیره و یه جوری حرف می‌زنن که بعید نیست خودشون برن تو دیوار دفاعی تیم شهرشون بایستن تا گل نخوره. تازه مورد داشتیم سر صحنه آهسته طرف گفته تو فاصله چند ثانیه شاهد یک گل دیگه دقیقاً مثل همون قبلی هستیم. البته با همه این اوصاف سطح گزارش‌هامون به سطح بازی‌ها، تصویربرداری و از همه مهم‌تر داوری‌هامون می‌خوره خوشبختانه و همه هماهنگ هستن.  

نویسنده: دانیال دایی داووداینا؛ طنزپرداز

---

بازار

---

به پیج اینستاگرامی «آخرین خبر» بپیوندید
instagram.com/akharinkhabar