ايران/ پارک ملي لار با حدود 2800 هکتار مساحت در دامنه غربي قله دماوند در استانهاي مازندران و تهران قرار دارد و نمونهاي شاخص از زيستگاههاي کوهستاني به شمار ميآيد.
اين پارک از دو اقليم ارتفاعات فوقاني و مرطوب و سرد تشکيل شدهاست که بارش زيادي را بهصورت برف ايجاد ميکند و به دليل آنکه داراي ويژگيهاي خاص و گونههاي متنوع گياهي و جانوري است، تحت حفاظت قرار گرفتهاست. وجود ماهي قزلآلاي خال قرمز که از نادرترين گونههاي آبزي جهان ميباشد اهميت اين مجموعه را دو چندان کردهاست.
پوشش گياهي منطقه از تيپ علفزار مشتمل بر گندميان پايا و بوته زارها و پوششهاي آلپي تشکيل شده و گياهان دارويي صنعتي و غذايي دره لار نيز متنوع و داراي معروفيت و سابقه طولاني است که ميتوان از والک، گلپر، چاي کوهي، گل گاوزبان، شيرين بيان، کاسني، آويشن، پيازک، موسير، باريجه و قارچ نام برد.
به علت موقعيت ويژه کوهستاني و آب منطقه در فصول مختلف سال پرندگان مهاجر و بومي چون کبک و کبک دري، باکلان، حواصيل سفيد و خاکستري، انواع عقاب و از پستانداران ميتوان قوچ و ميش البرز مرکزي، کل و بز، پلنگ، گرگ، خرس، گراز، شغال و روباه را نام برد که به علت زيستگاههاي مناسب از رشد خوبي برخوردارند، برخي از خزندگان، دوزيستان و آبزيان پارک ملي لار نيز عبارتاند از افعي دماوند، افعي البرزي، يلهمار، بزمجه، مارمولک، قورباغه و آبزي معروف منطقه نيز ماهي قزلآلاي خال قرمز ميباشد.
بخش کوهستاني پارک از تنوع گياهي چنداني برخوردار نيست. پوشش گياهي در بخش دامنهاي منطقه بيشتر از گونههاي گون، زنبق وحشي، شقايق، زبانطلا، کاسني، آويشن، باريجه، والک، استبرق، چاي کوهي، انواع آلالهها و گندميان، موسير و سريش تشکيل شده است. ارس، تنها گونه درختي اين پارک است.
159 گونه جانوري در اين پارک شناسايي شدهاند که برخي از مهمترين آنها عبارتند از: بز، پازن، قوچ و ميش، پلنگ، سياه گوش، خرس قهوهاي، گرگ، عقابطلايي و کرکس.