اعتراف تلخ از زبان آیت الله جوادی آملی
آخرین خبر/ شاهد با مُقرّ خیلی فرق می کند؛ اگر خود متّهم حرف بزند می گویند اقرار کرده است و اگر دیگری علیه متهم حرف بزند می گویند شهادت داده است. آن که متهم است اگر حرف بزند که نمی گویند شهادت داد، معلوم می شود شهادت برای دیگری است.
اِسناد شهادت به جلود و دست و پا برای این است که آنها بیگناه اند، انسان است که گناه می کند؛ اما فرمود اینها ﴿شَاهِدِینَ عَلَی أَنْفُسِهِم بِالْکُفْرِ﴾ هستند؛ شهادت می دهند.
اینکه شهادت میدهند، چطوری شهادت می دهند، با اینکه اینها مقرّند، چون اگر متّهم اقرار بکند که نمی گویند شهادت داد؟!
اینجا احتمال دادند مطابق ذیل آیه ﴿فَتَأْتُونَ أَفْوَاجاً﴾ که فریقین از وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل کردند که عده ای به صورت حیوان در می آیند باشد، زیرا اگر انسان تبهکاری به صورت حیوان در آمد، این دارد شهادت می دهد؛ مثلاً اگر کسی به صورت گرگ در آمده است، تمام هویت او دارد شهادت میدهد که من درنده ام، دیگر لازم نیست حرف بزند.