زندگی بزرگان/ امیرکبیر "شاعر چاپلوس" را اینگونه ادب کرد!

سيمرغ/ ميرزا حبيب الله شيرازي متخلص به قاآني از شاعران بزرگ دربار فتحعليشاه و دربار محمدشاه با لقب «حسان‌العجم» و اوايل سلطنت ناصرالدين شاه بود. او شايد اولين شاعر ايراني است که به زبان فرانسه تسلط داشت و در رياضيات، کلام، حکمت و منطق نيز استادي مسلم به شمار مي‌رفت. ۱۶۳ سال پيش از اين او چکامه بلند و غرّايي در مدح و ثناي امير کبير سروده و در وصف امير، او را جانشين وزير ظالم قبلي يعني حاج ميرزا آقاسي ناميده بود: «به جاي ظالمي شقي، نشسته عالمي تقي/ که مؤمنان متقي‌ کنند افتخارها.» ولي برخلاف مخدومان سابق، امير کبير که نه خريدار الفاظ پر طمطراق و تهي از معني بود و نه معتاد به تملّق گويي‌هاي خادمان، چنان‌ برآشفت که در جا مستمري وي را قطع کرد و گفت: تو که تا ديروز مدح ميرزا آقاسي مي گفتي و امروز که او نيست ، ظالم شقي اش مي خواني و اين بار مدح من مي گويي! او حاجي ميرزا آقاسي را پيشتر “قلب‌ گيتي”، “انسان کامل‌” و “خواجه دو جهان‌” خوانده بود! در پي قطع مقرري شاعر متملق ، اعتضاد السلطنه وساطت کرد تا بلکه امير کبير او را ببخشد. اميرکبير نيز از ديگر تخصص هاي قاآني جويا شد و وقتي دانست که او به زبان فرانسه تسلط دارد، برقراري حقوق قاآني را مشروط به ترجمه کتابي در زمينه فلاحت (کشاورزي) از زبان فرانسه به زبان فارسي کرد. تاريخ گواهي مي دهد قاآني ، پس از مغضوب و معزول شدن‌ امير کبير در اشعارش از او به “خصم خانگي‌”و «اهرمن خو و بد گوهر» ياد کرد.