میراث/ هنر «معرق کاری» چیست؟

تيشينه/ هنر معرق يا ساخت و نصب کاشي‌ها سابقه ديرينه اي در ايران دارد معرق کاري کاشي در قرن‌ها در دوره سلجوقي و بعدها در دوره صفوي و قرنهاي 9 و 10 هجري به اوج و کمال خود رسيد. معرق کاري روي چوب عبارتست از ايجاد نقوش و طرحهاي مختلف که از کنار هم قراردادن چوب در کنار يکديگر بوجود مي‌آيد و بر دو نوع است. معرق برجسته و معرق تخت يا صاف. در معرق برجسته نقش و طرح مورد نظر را بالاتر از سطح چوب قرار مي‌دهند و سپس اطراف آنرا تزئين مي‌کنند ولي در معرق تخت يا صاف ابتدا نقش و طرح مورد نظر را بر روي سطح چوب قرار مي‌دهند و داخل طرح را خالي مي‌کنند و سپس نقش ايجاد شده را با چوب رنگي صاف يا صدف مي‌پوشانند. اين صنعت در اروميه از سابقه زيادي برخوردار نبوده و توسط هنرمندان محدودي دنبال مي‌شد. هر چند اين هنر در سالهاي در استان آذربايجانغربي از رشد و رواج خوبي برخوردار بوده اما عمده‌ترين مرکز توليد اين نوع صنايع شهر اروميه مي‌باشد – ساخت تابلوهاي معرق ، ميزهاي معرق کاري شده ، جاي دستمال کاغذي ، ساخت تخته نرد ، جعبه‌هاي شترنج از عمده‌ترين توليدات اين هنر مي‌باشد. معرق کاران اين شهرستان معمولاً بجاي استفاده از يک نوع چوب که اغلب متن اصلي دست ساخته‌ها را تکثير مي‌دهد به استفاده از انواع چوب با رنگهاي مختلف مي‌پردازند انواع چوبهاي مورد استفاده زيتون- شمشاد- اقاقيا- نارنج- فوفل- عناب- گردو- گلابي- اقاقيا و کاج است.