واژه شناسی/ ریشه کلمه دبدبه و کبکبه

خراسان/ زماني که پادشاهان گذشته، به محلي مي‌رفتند، همراهان‌شان به افتخار ورود آن‌ها و براي احترام هرچه بيشتر به شاه، با طبل و سازهاي مختلف، موسيقي بلندي مي‌نواختند. به اين صداهاي بلند که تمام اهالي شهر را باخبر مي‌کرد، «دبدبه» مي‌گفتند.صداي برخورد سم اسب با زمين، به دليل اين‌که نعل آهني دارد، شبيه تلفظ کلمه «کب» است و به همين دليل، در گذشته به صدايي که راه رفتن دسته اسب‌ها روي زمين ايجاد مي‌کرد، «کبکبه» مي‌گفتند. اين دو واژه در طول زمان با يکديگر ترکيب شده و اصطلاح «دبدبه و کبکبه» را ساخته است. اين اصطلاح امروزه براي اشاره به شکوه و جبروت آدم‌ها به کار مي‌رود.برگرفته از لغت‌نامه دهخدا