زیباترین پارک های ملی در آمریکا

کجارو/ در ايالات‌متحده تقريبا ۴۰۰ پارک ملي وجود دارد که بعضي از آن‌ها مثل يلو‌استون (Yellowstone) و گرند کنيون (Grand Canyon) شهرت جهاني دارند و گردشگران زيادي از آن‌ها بازديد مي‌کنند. ولي تعداد زيادي از اين پارک‌ها باوجود داشتن جذابيت‌هايي خيره‌کننده مثل حيات‌وحش بي‌نظير، پيشينه‌ي تاريخي غني و تنوع اعجاب‌انگيز شرايط اقليمي، کمتر شناخته‌شده هستند و استقبال مناسبي از آن‌ها نمي‌شود. براي آشنايي با ۱۰ پارک ملي تقريبا ناشناخته ولي بسيار جذاب و ديدني با کجارو همراه باشيد. ۱. پارک ملي گريت بيسين (Great Basin)، نوادا اين پارک ملي واقع در غرب نوادا، مجموعه‌اي بي‌نظير از جاذبه‌هايي است که رضايت هر گردشگري را جلب مي‌کند؛ ازجمله کوه‌هايي با ارتفاع بيش از ۳۶۹۰ متر، غارهاي زيبا، درياچه‌هايي کوهستاني، دشت‌هاي وسيع و مناسب براي ماجراجويي و قديمي‌ترين موجودات زنده در دنيا. شايد جذاب‌ترين قسمت اين پارک، قله‌ي ۳۹۸۲ متري کوه ويلر (Wheeler) باشد که تحت تأثير فعاليت يخچال‌هاي طبيعي شکل منحصربه‌فردي دارد. از بالاي اين قله که بخشي از رشته‌کوه راکي است، تمام نقاط ديدني پارک به بهترين شکل در معرض ديد گردشگران قرار مي‌گيرند. تا ارتفاع ۳۰۴۸ متري کوه ويلر را مي‌توان از طريق يک جاده‌ي زيبا و خوش‌منظره واقع در دامنه‌ي آن با خودرو طي کرد. از انتهاي جاده با يک کوهنوردي سبک به جنگلي زيبا از درختان کاج مي‌رسيد که بعضي از آن‌ها ۳۰۰۰ سال قدمت دارند. تنها يخچال جنوبي نيمکره‌ي شمالي نيز در کوه ويلر قرار دارد. اين يخچال زياد بزرگ نيست ولي مشخصات آن مشابه يخچال‌هاي نيمکره‌ي جنوبي است. در مرحله‌ي بعد مي‌توانيد سري به غارهاي ليمن (Lehman) بزنيد. بازديد از اين غارها فقط با راهنمايي و هدايت نگهبان‌هاي پارک امکان‌پذير است چراکه گذرگاه‌هاي مرمري و سنگ آهکي آن‌ها بسيار سردرگم کننده و پيچ‌درپيچ هستند. ديواره‌ي غارهاي ليمن با کريستال‌هاي آرگونيتي و يک نوع ترکيب معدني کمياب موسوم به پوسته‌ي غار پوشيده شده‌اند. پارک ملي گريت بيسين باوجود همه‌ي جذابيت‌هاي خيره‌کننده سالانه فقط ۹۰ هزار نفر بازديدکننده دارد. ۲. رودخانه‌ي ملي بوفالو، آرکانزاس رودخانه‌ي زيباي بوفالو در شمال غربي آرکانزاس، بعد از سال‌ها تلاش کساني که خواستار حفاظت از آب‌هاي پاکيزه و شفاف و جنگل‌هاي باشکوه اطراف آن بودند و مبارزه‌ي آن‌ها با ساخت سد در مسير رودخانه، سرانجام در سال ۱۹۷۲ به‌عنوان اولين رودخانه‌ي ملي حفاظت‌شده‌ي ايالات‌متحده معرفي شد. هنوز هم کساني که مسير ۲۲۰ کيلومتري رود ازارک (بخش بالايي رودخانه‌ي بوفالو که جريان آرام‌تري دارد و دسترسي به آن راحت‌تر است) را با قايق کانو طي مي‌کنند، خود را مديون برنده شدن فعالان محيط‌زيست در اين مناقشه‌ي دامنه‌دار مي‌دانند. در اين امتداد رودخانه‌ي بوفالو، سه محدوده‌ي رسمي حفاظت‌شده حيات‌وحش وجود دارد که اين مسئله منجر به بهبود و رشد اکوسيستم اين منطقه شده است. در سراسر حاشيه‌ي رودخانه حتي مناطقي مثل استيل کريک (Steel Creek) که پوشيده از صخره‌هاي ماسه‌اي عمودي با متوسط ارتفاع ۱۲۰ متر است، امکانات گردشگري نظير محوطه‌ي کمپينگ، حوضچه‌ي شنا و مسيرهاي طبيعت‌گردي امن به چشم مي‌خورد. علاقه‌مندان به هيجان و دلهره مي‌توانند سري به راش (Rush) در بخش پاييني رودخانه بزنند. اين محل که اکنون با نام شهر ارواح شناخته مي‌شود، محل قرارگيري يک معدن روي متروکه است. درمجموع رودخانه‌ي ملي بوفالو داراي بعضي از زيباترين مناظر ايالات‌متحده است و بهترين محل براي قايقراني تفريحي در اين کشور محسوب مي‌شود. ۳. پارک ملي بيگ سايپرس (Big Cypress)، فلوريدا نام اين پارک ملي به معناي سرو بزرگ است و دليل اين نام‌گذاري جنگل‌هاي وسيع سرو به مساحت صدها هزار هکتار در مرداب بيگ سايپرس هستند. اين پارک جذابيت‌هاي زيادي براي ارائه به گردشگران دارد؛ ازجمله منطقه‌ي حفاظت‌شده‌ي اورگليدز (Everglades) در جنوب پارک ولي گردشگران زيادي از آن بازديد نمي‌کنند. پارک بيگ سايپرس دو جاده‌ي اصلي و بسيار چشم‌نواز دارد که در دو طرف آن‌ها مي‌توان تمساح و انواع پرنده‌ها مثل دارکوب، قره غاز، لک‌لک گرمسيري سفيد، گالينول ارغواني و حواصيل برفي را از نزديک مشاهده کرد. در حاشيه‌ي رودخانه‌ي ترنر (Turner)، ميدان آپر واگن (Upper Wagon) و جاده‌ي بردون (Birdon) کانال‌هايي به طول چندين کيلومتر ديده مي‌شود که مدت‌ها قبل براي تخليه‌ي آب‌هاي سطحي ساخته‌شده‌اند ولي در حال حاضر نوعي باغ‌وحش طبيعي کنار جاده‌اي به شمار مي‌آيند. ۴. پارک ملي کلرادو ناحيه ييلاقي رد راکز (Red Rocks) در جنوب غربي ايالت کلرادو با دره‌هاي عريض، تپه‌هاي سرخ‌رنگ، ستون‌هاي سنگي و انواع ديگر سازه‌هاي ماسه‌سنگي طبيعي شهرت زيادي دارد. پارک ملي کلرادو محل بسيار مناسبي براي بازديد از اين جاذبه‌هاي طبيعي است و در آن مي‌توان فارغ از ازدحام و بدون نياز به پيمودن مسافت‌هاي طولاني، به بهترين مناطق رد راکز دسترسي داشت. بيشتر بخش‌هاي پارک با حرکت در جاده‌ي ۳۷کيلومتري ريم راک (Rim Rock) قابل‌مشاهده هستند. براي دسترسي به اين جاده بايد در خروجي I-70 که تنها چند دقيقه با تقاطع Grand Junction کلرادو فاصله دارد، از جاده اصلي خارج شويد. در پارک ملي کلرادو چندين نوع مسير طبيعت‌گردي براي بازديد از جاذبه‌هاي اين منطقه وجود دارد؛ ازجمله مسيرهاي راهپيمايي کوتاه و هموار مثل مسير صخره‌ي پنجره‌اي و يا مسيرهاي کوهنوردي ناهموار و مهيج مثل مسير دره‌ي يادبود که از کنار بيشتر سازه‌هاي سنگي طبيعي اين پارک مي‌گذرد. سازه‌هاي سنگي پارک ملي کلرادو به دليل شکل خاص و غيرعادي با نام‌هايي مثل يادبود استقلال، زوج عاشق و کوره‌هاي زغالي شناخته مي‌شوند. ۵. پارک ملي رنگل سنت الايِس (Wrangell–St. Elias)، آلاسکا باوجوداينکه پارک ملي دنالي (Denali) آلاسکا بيشتر گردشگران اين ايالت را جذب مي‌کند ولي هيچ برتري محسوسي نسبت به پارک رنگل سنت الايس ندارد. اين پارک بزرگ‌ترين محدوده‌ي حفاظت‌شده در ايالات‌متحده است که ۹ مورد از ۱۶ کوه مرتفع اين کشور در آن واقع شده‌اند. بسياري از شرکت‌هاي بزرگ لوازم ورزشي و کساني که در رنگل سنت الايس زمين و مستقلات خصوصي دارند، تورهاي مهيج و ماجراجويانه گشت‌وگذار در پارک برگزار مي‌کنند که شامل قايق‌سواري (قايق‌هاي معمولي و کاياک)، پرواز بر فراز مناطق ديدني و صعود از يخچال‌هاي طبيعي است. البته بازديد مستقل از پارک نيز امکان‌پذير است و گردشگران مستقل مي‌توانند با دقت زياد و در نظر گرفتن آب‌وهوا، با استفاده از دو جاده‌ي مک‌کارتي (McCarthy) و نابسنا (Nabesna) که بيشتر خاکي و ناهموار هستند، به نقطه‌ي شروع مسيرهاي گردشگري، محوطه‌هاي کمپينگ و مناطق تاريخي پارک دسترسي پيدا کنند. جاده‌ي ۹۹ کيلومتري مک‌کارتي بعد از عبور از يک جنگل سردسيري، با گذشتن از کنار يک خط آهن خصوصي و يک پل با پايه‌هاي مرتفع به شهر کوچک و کم‌جمعيت مک‌کارتي مي‌رسد. در نزديکي اين شهر آثار به‌جامانده از يک معدن مس قديمي به چشم مي‌خورد که اکنون به‌عنوان بناي تاريخي ملي شناخته مي‌شود. جاده نابسنا به طول ۶۸ کيلومتر، از ميان مناطق کوهستاني چشم‌نواز مي‌گذرد و با عبور از آن مي‌توان حيوانات مختلفي را از نزديک مشاهده کرد؛ ازجمله گوسفند کوهي، گوزن کانادايي، گوزن شمالي، خرس گريزلي، خرس سياه، بز کوهي، گرگ خاکستري، کايوت، روباه قرمز، ولورين (دله – نوعي راسوي گوشت‌خوار درشت‌اندام) و جوجه‌تيغي کوهي. اين جاده‌ها بسيار مخاطره‌آميز هستند و عبور از آن‌ها به برنامه‌ريزي و آمادگي کامل نياز دارد ولي گشت‌وگذار در آن‌ها بسيار جذاب و خاطره‌انگيز خواهد بود. ۶. پارک ملي ويند کيو (Wind Cave)، داکوتاي جنوبي کارکنان مرکز خدمات گردشگري اين پارک، آن را با شعار تبليغاتي (ويند کيو؛ يک پارک، دو دنيا) معرفي مي‌کنند. ويند کيو يک غار زيرزميني با مساحت ۱۱۴ کيلومترمربع است که علاوه بر گذرگاه‌هاي غيرمعمول و خيره‌کننده، زيستگاه تعداد زيادي گونه‌هاي کمياب جانوري و گياهي نيز به شمار مي‌آيد. اين منطقه در سال ۱۹۰۳ به‌عنوان اولين پارک ملي براي حفظ و نگهداري غارهاي زيرزميني معرفي شد. مهم‌ترين دليل اين اقدام حفاظت از نوعي ساختار کلسيتي منحصربه‌فرد با شکل خاص لانه‌زنبوري بود که روي ديواره‌هاي غار به چشم مي‌خورد. در حال حاضر ويند کيو با عنوان چهارمين غار بزرگ دنيا معرفي مي‌شود. در اين پارک چهار نوع تور با راهنماي حرفه‌اي در اختيار گردشگران قرار دارد که يکي از آن‌ها براي افراد داراي مشکلات جسمي طراحي شده است. در پارک ملي ويند کيو در کنار تورهاي غارنوردي، تفريحات ديگري نيز براي بازديدکننده‌ها پيش بيني شده است، ازجمله رانندگي و کوهنوردي سبک به‌منظور تماشاي حيواناتي نظير گاوميش کوهان‌دار، گوزن شمالي، گوزن شاخ چنگالي، استر آهو، کايوت و سگ دشتي. ۷. پارک ملي موهاوي (Mojave)، کاليفرنيا اين پارک ملي پهناور در جنوب ايالت کاليفرنيا به‌ندرت موردتوجه گردشگران قرار مي‌گيرد که اين مسئله جاي تعجب دارد. اين پارک دورافتاده و تقريبا خالي از سکنه مکان بسيار مناسبي براي کساني است که قصد لذت بردن از آرامش و سکوت مطلق در آغوش طبيعت دارند. گردشگران ماجراجو و دوستداران هيجان مطمئنا از گشت‌وگذار در بين تپه‌هاي بلند شني، کوه‌هاي مخروطي خاکستر آتش‌فشاني و بزرگ‌ترين جنگل درخت يوکا در دنيا و همين‌طور آثار به‌جامانده از معادن و مزارع تاريخي و پروژه‌هاي نظامي لذت خواهند برد. اين پارک دربرگيرنده‌ي سه مورد از چهار صحراي اصلي آمريکا است که عبارت‌اند از: صحراهاي موهاوي، گريت بيسين و سونوران (Sonoran). علاوه بر اين در پارک موهاوي، به دليل اختلاف ارتفاع زياد بين بخش‌هاي مختلف آن (۲۰۴۱ متر در قله کوه کلارک تا ۲۶۸متر در صحرا) تنوع زيست‌محيطي زيادي به چشم مي‌خورد. ۸. پارک ملي تاريخي ژان لافيت (Jean Lafitte)، لوئيزيانا ژان لافيت يک دزد درياي و قاچاقچي بدنام در قرن نوزدهم ميلادي بود که بيشتر عمر خود را به تجارت برده و فعاليت‌هاي غيرقانوني گذراند و به همين دليل عده زيادي از نام‌گذاري يک پارک ملي به ياد او شگفت‌زده مي‌شوند. دليل اين نام‌گذاري مثل پيشينه‌ي فرهنگي و سياسي بخش‌هاي جنوبي ايالت لوئيزيانا پيچيده و مبهم است. حتي امروزه نيز جوامع اين منطقه ترکيبي منحصربه‌فرد از همجوشي فرهنگ بومي قبل از کشف قاره‌ي آمريکا با آداب‌ورسوم اسپانيا، فرانسه، انگليس، آفريقا، جزاير قناري، آلمان، کارائيب، ايالت‌هاي اتحاديه‌ي جنوب و بسياري از مناطق ديگر هستند. اين پارک در جنوب ايالت لوئيزيانا و در حدفاصل مرداب‌هاي دلتاي رود ميسي‌سيپي و چمن‌زارهاي غرب آن واقع شده است. در هريک از شش ناحيه‌ي اصلي پارک مي‌توان اطلاعات زيادي در مورد تاريخچه‌ي ايالت به دست آورد. يک از اين نواحي، بخش فرانسوي شهر نيواورلئان است که حيات‌وحش حفاظت‌شده و محل به وقوع پيوستن نبرد تاريخي نيواورلئان در سال ۱۸۱۵، جذابيت‌هاي اصلي آن هستند. ۹. پارک ملي تاريخي فرهنگ چاکو (Chaco Culture)، نيومکزيکو در جنوب غربي ايالات‌متحده چند پارک ملي تاريخي فرهنگي پربازديد متعلق به بوميان آمريکا وجود دارد که هيچ‌کدام ارزش فرهنگي بيشتري از پارک ملي چاکو در شمال غربي نيومکزيکو ندارند ولي اين پارک به دليل دورافتاده بودن و فاصله‌ي زياد با شاهراه‌هاي ارتباطي اصلي مورد استقبال گردشگران قرار نگرفته است. دره‌ي چاکو (Chaco Canyon) بين سال‌هاي ۸۵۰ تا ۱۲۵۰ ميلادي مرکز تجاري و مذهبي و همين‌طور مقر فرماندهي تمدن باستاني پوئبلو (Pueblo) محسوب مي‌شد و معماري استادانه و باشکوه آن کاملا متناسب با سلسله‌مراتب اجتماعي سازماندهي‌شده و حيرت‌انگيز اين قوم باستاني شکل گرفته بود. در اواسط قرن سيزدهم، ساکنين دره‌ي چاکو آن را ترک کردند و در حال حاضر براي بزرگداشت تاريخ و فرهنگ بوميان آمريکا، اين دره و نواحي اطراف آن (بناهاي يادبود به‌جامانده از تمدن آزتک) به‌عنوان ميراث فرهنگي جهاني معرفي شده‌اند دره‌ي چاکو ۱۵ کيلومتر طول دارد و ۶ سايت باستان‌شناسي اصلي در آن به چشم مي‌خورد. ازجمله يک ساختمان چندطبقه‌ي بسيار بزرگ با چندين تالار زيرزميني براي برگزاري مراسم آييني. با توجه به جنبه‌هاي تاريخي و فرهنگي بي‌نظير اين پارک، بازديد از آن ارزش پيمودن مسافت طولاني را دارد. ۱۰. پارک ملي آتش‌فشان سان‌ست کريتر (Sunset Crater)، آريزونا هرساله ميليون‌ها نفر از گرند کنيون بازديد مي‌کنند ولي فقط تعداد اندکي از آن‌ها سري به اين پارک ملي شگفت‌انگيز که در همان نزديکي قرارداد، مي‌زنند. پارک سان‌ست کريتر با صخره‌هاي مخروطي متقارن و ديگر آثار به‌جامانده از ۶ ميليون سال فعاليت آتش‌فشاني بهترين محل براي ديدن کوه‌هاي خاکستر آتش‌فشاني است. با گشت‌وگذار در مسيرهاي گردشگري بي‌شمار اين پارک، مي‌توان جلوه‌هاي بي‌نظيري از فعاليت‌هاي زير پوسته‌ي زمين را مشاهده کرد، مثل گدازه‌هايي که تحت فشار گسل‌هاي اطراف به سطح زمين رانده شده‌اند، تپه‌هاي ناشي از فوران مواد مذاب و حباب‌هاي گدازه‌اي. بالا رفتن از آتش‌فشان سان‌ست کريتر به‌هيچ‌وجه مجاز نيست به همين دليل شکل مخروطي آن کاملا منظم و دست‌نخورده به نظر مي‌رسد ولي از بالاي کوه لنوکس کريتر (Lenox Crater) در مجاورت آن مي‌توان منظره‌ي دهانه‌ي آتش‌فشان و داخل آن را به‌خوبي مشاهده کرد.