ترین ها/ با عجیب ترین و کمیاب ترین نژاد سگ ها در دنیا آشنا شوید

روزياتو/ سگ ها، اين حيوانات وفادار و دوست داشتني، در نژادها و گونه هاي مختلف در سراسر دنيا پراکنده هستند. اما بايد بدانيد که برخي از نژادهاي آن ها، بسيار کمياب و نادر بوده و حتي بعضا در طول تاريخ، به مرحله انقراض رسيده و دوباره به بقا خود بازگشته اند. در همين رابطه، شايد برايتان جالب باشد با ۸ نمونه از کمياب ترين و عجيب ترين نژاد سگ ها در گوشه و کنار دنيا آشنا شويد. براي اين منظور در ادامه با ما همراه باشيد. پولي (Puli) سگ هاي پولي بيشتر براي موهاي بافت مانند و بلند خود شهرت دارند که شبيه يک گلوله کامواي بزرگ و در هم تنيده به نظر مي رسد. کسي هنوز نمي داند ريشه پولي ها به کجا مي رسد و زمان شکل گيري اين نژاد کي بوده. تنها مدرک تاريخي موجود در مورد پيشينه اين نژاد اين است که در زمان رم باستان نيز حضور داشته و به اين ترتيب، بايد گفت بيش از ۶ هزار سال قدمت دارند. گفته مي شود نژاد پولي حدود ۲ هزار سال پيش در آسيا يافت شده و يکهزار سال پيش به مجارستان معرفي شد. مجاري ها استقبال بسيار خوبي از اين سگ داشته و از آن براي محافظت از گله گوسفندان استفاده مي کردند. بد نيست بدانيد که سگ هاي درشت هيکل پولي در اين کشور با نام کومندور شناخته مي شوند که بومي مجارستان نيز محسوب مي گردند. صاحبان سگ هاي پولي، موهاي ضخيم و بافت مانند اين حيوان را آراسته و تميز نگه مي دارند. آن ها هر چند وقت يکبار سگ ها را اصلاح مي کنند زيرا رشد موها گاهي زياد شده و ممکن است روي زمين کشيده شود. اين نژاد سگ بسيار باهوش است و به توجه و تحرک زيادي نياز دارد. شولوايتزکوئينتلي (Xoloitzcuintli) شولوايتزکوئينتلي که به نام هاي «سگ بي موي مکزيکي» يا «شولو» نيز شناخته مي شود، در گذشته توسط سرخپوست هاي آزتک مورد پرستش قرار مي گرفت. در اسطوره شناسي آزتک، شولوتل، ايزد همراه با رعد و برق و آذرخش، و همينطور ايزد همراه با مرگ بوده که اين سگ را از نقره و استخوان زندگي که براي ساخت انسان هم از آن ها استفاده شده، ساخته است. از آن جا که اين نژاد در آمريکا چندان شناخته شده نيست، مردم آريزونا و تگزاس، عموما شولو را با «چوپاکابرا»ي افسانه اي اشتباه مي گيرند. اين سگ پس از رسيدن به بزرگسالي بسيار آرام و وفادار مي شود. البته تا پيش از دو سالگي بسيار پر شور و پر صداست و انرژي زيادي دارد. اين حيوانات به دليل نداشتن مو، بسيار تميز و از بسياري از بيماري هاي رايج در ميان سگ ها در امان هستند. اما همچنان به رطوبت، نور آفتاب و حمام کردن نياز دارند. اينکا ارکيد پِروئي (Peruvian Inca Orchid) با اينکه نام ارکيده را با خود يدک مي کشد، اما اين حيوان ۱۰۰ درصد يک سگ است و همانند نژاد شولو، مو ندارند. همانند نژاد همسايه شمالي خود، نژاد ارکيده نيز توسط سرخپوستان قبيله اينکاها مورد پرستش قرار مي گرفتند. اما پيشينه اين سگ به پيش از تمدن ايناکاها بر مي گردد. تصوير سگ ارکيده پِروئي در تصاوير هنري ۷۵۰ سال پيش از ميلاد مسيح به چشم مي خورد. بر اساس باور عمومي مردم پرو، بغل کردن سک ارکيده خاصيت درماني دارد و مي تواند به رفع دردهاي معدوي کمک کند. متاسفانه نسل اين سگ در حال انقراض است. در حال حاضر فقط يک روستاي کوچک در کشور پرو اين نژاد را زنده نگه داشته اند. اين سگ ها، تربيت پذير هستند اما بايد از سنين جواني آموزش هاي لازم به آن ها داده شود. براي پيشگيري از آفتاب سوختگي، اکنه و خشکي پوست نيز لازم است هميشه حمام کرده و لوسيون هاي لازم روي تنشان ماليده شود. لوندهاند نروژي (Norwegian Lundehund) Lundehund ويژگي هاي عجيب و جالبي دارد که آن را از ديگر نژادهاي سگ ها جدا مي کند. يکي از بارزترين مشخصه هاي اين نژاد اين است که در هر کدام از پاهاي خود ۶ انگشت دارد. همچنين شانه و گردن فوق العاده عجيبي دارد که به او اجازه مي دهد تا پاهاي خود را به هر دو طرف باز کرده و از پشت به راحتي به پيشاني برساند. اين حيوان همچنين مي تواند کانال هاي گوش هاي خود را به منظور پيشگيري از ورود هر گونه آلودگي به طور کامل مسدود کرده و ببندد. همين ويژگي ها باعث شده تا Lundehund يکي از بهترين سگ هاي شکاري در کشور خود به شمار برود. اين سگ همچنين يک شناگر و کوه پيماي بي همتا نيز هست که مي تواند از صخره هاي صاف صعود کند. اين حيوانات براي شکار مرغان دريايي آموزش ديده اند. همين مساله باعث شد تا نسل آن ها در دهه ۱۶۰۰ ميلادي رو به انقراض برود. اما در دهه ۱۹۰۰ ميلادي جمعيت کوچکي از آن ها در روستاي مونستاد به بقاي خود ادامه دادند. در سال ۱۹۶۳ ميلادي، فقط ۶ قلاده از اين سگ ها زنده مانده بودند اما خوشبختانه با تلاش حاميان حيوانات در حال حاضر بيش از ۱۵۰۰ قلاده از اين سگ نروژي وجود دارد. با اينکه به شدت براي افزايش نسل اين نژاد تلاش مي شود اما آن ها همچنان در خطر مشکلات ژنتيکي قرار دارند. به همين خاطر، تقريبا همه سگ هاي موجود دچار نوعي بيماري موسوم به gastroenteropathy هستند که از مانع از جذب مواد مغذي و پروتئين غذاها مي شود. سگ کاکل دار چيني اين نژاد از سگ ها ظاهر بسيار بانمکي دارند و در عين حال مي توان گفت زشت هم هستند. دو نوع از اين نژاد در جهان وجود دارد؛ يک دسته از آن ها به طور کلي مو ندارد و ديگري دارد. اما هر دو نمونه داراي کاکل هستند که باعث بامزه شدن چهره اين سگ ها مي شود. مدل مودار اين سگ ها به نام «پادِرپاف» شناخته مي شوند. خيلي عجيب است که مدل هاي بدون موي اين سگ ها مي توانند يک لايه موي پرپشت داشته باشند و اين مساله به ژن آن ها بستگي مستقيم دارد. در اين حالت نمي توان تفاوتي ميان دو نمونه مختلف اين نژاد قايل شد. تنها وجه تمايز آن ها در اين است که سگ هاي بي مو، فقط يک لايه مو خواهند داشت اما پادرپاف ها، دولايه مو دارند. از ديگر تفاوت هاي عجيب اين دو مدل اين است که سگ هاي بدون مو دندان آسياب کوچک ندارند. در آخر هم لازم است يادآوري کنيم که سگ کاکل دار چيني به کشور چين تعلق ندارد و گمانه زني مي گردد که ريشه اين نژاد به قاره آفريقا مي رسد. سگ کارولينا (Carolina) اين سگ در ظاهر ويژگي متفاوت و خاصي ندارد زيرا تفاوت اصلي آن به DNA اين حيوان مربوط مي شود. اين نژاد، قديمي ترين گونه سگ سانان مشابه روباه در آمريکاي شمالي هستند. دي ان اي اين موجودات با دينگوي استراليايي و سگ هاي گيني مشترک است. آن ها را مي توان تا اندازه اي موجودات باستاني به شمار آورد. از آن جا که ارتباط چندان خوبي با صاحبان خود ندارند، به افرادي که براي نخستين بار مي خواهند سگ داشته باشند، گزينه خوبي محسوب نمي شوند. سگ پلنگي کاتاهولا (Catahoula) اين سگ ها نه تنها اسم جالبي دارند، بلکه شکارچيان بسيار قدري نيز به شمار مي روند به طوري که براي گرفتن طعمه خود حتي از درخت هم بالا مي روند. گفته مي شود اين نژاد به خوبي توانسته در طول تاريخ بقاي خود را در آمريکاي شمالي حفظ کند و به دليل داشتن قدرت شکار فوق العاده عالي، بسيار مورد توجه آمريکايي ها قرار دارد. نام اين نژاد از پريش کاتاهولا، لوئيزيانا، محل پيدايش اين سگ گرفته شده است. بسياري از شکارچيان مشهور اين منطقه، يک قلاده از اين سگ را در خانه خود دارند. اين سگ ها، در کنار انرژي بسيار زياد، قدرت آموزش پذيري بالايي نيز دارند و مي توان از آن ها براي کمک به نيروهاي پليس هم استفاده کرد. سگ مستيف ناپلي (Mastiff) اين سگ بزرگ جثه حدود ۸۰ سانتي متر قد و ۷۰ کيلوگرم وزن دارد. اين سگ پيشينه طولاني در تاريخ دارد اما متاسفانه پس از جنگ جهاني دوم، نسل آن ها رو به انقراض رفت. در آن زمان، يک نقاش ايتاليايي به منظور حفظ نژاد مستيف هاي ايتاليايي، آن ها را با مستيف انگليسي ترکيب کرده و از آن ها محافظت نمود. اين نژاد از سگ ها براي نگهداري در خانه بسيار مناسب هستند اما از همان کودکي بايد به آن ها اجتماعي بودن را آموخت تا به غريبه ها حمله نکنند. اين حيوانات به ندرت پارس مي کنند مگر اينکه تحريک يا تهديد شوند.