پندهایی از شیخ بهائی

خراسان/ به مناسبت سالروز تولد«بهاءالدين محمد بن‏ حسين عاملي» معروف به «شيخ بهائي» دانشمند نامدار قرن دهم و يازدهم هجري بايد بدانيم که او در دانش هاي فلسفه، منطق و رياضيات تبحر داشت. در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سياست، حديث، رياضي، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسي و هنر بر جاي مانده است. علاوه بر اين ها «شيخ بهائي»، اشعار زيادي به زبان هاي عربي و فارسي سروده است که بيشترشان مضامين عرفاني و اخلاقي دارد. جالب است بدانيد که «يونسکو» به پاس بزرگداشت اين دانشمند اصفهاني با نام گذاري سال 2009 به اسم «شيخ بهائي» موافقت کرد و به اين ترتيب همزمان با چهارصدمين سال رحلت شيخ بهائي، ياد او زنده شد. در ادامه گزيده اي از اشعار او را بخوانيد: *گر نبود مشربه از زر ناب / با دو کف دست، توان خورد آب *آن چه ندارد عوض، اي هوشيار / عمر عزيز است، غنيمت شمار *آن که در طاعت، دلش افسرده است / گر به ظاهر زنده، باطن مرده است *تا کي ز علايق جسماني / در چاه طبيعت تن ماني؟ *تا نسازي بر خود آسايش حرام / کي تواني زد به راه عشق، گام؟ *جمله سعيت، بهر دنياي دني است / بهر عقبي، مي نداني، سعي چيست *سينه گر خالي ز معشوقي بود / سينه نبود، کهنه صندوقي بود با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد