امام حسین(ع) هر شب جمعه به زیارت چه کسی می روند؟

مثلاً اگر شما به وسائل الشيعه به کتاب چاپ ما، جلد دهم مراجعه کنيد، بابي هست به نام کتاب المزار، يعني ثواب هاي زيارت، که از اين مقدار سه چهارمش مختص به زيارت سيدالشهدا است. نقش سازندگي امام حسين (عليه السلام). مرحوم امام رضوان الله تعالي عليه که ما در اين انقلاب سر سفره ي اين بزرگوار هستيم، کتابي دارند به نام سرالصلوه که در جواني اين کتاب را نوشتند. اما در سال 65 اين کتاب را به پسرشان احمدآقا هديه مي دهد و اول کتاب جمله اي مي نويسند و آن اينکه «اگر توسل به اولياي الهي يعني حضرات معصوم، براي رسيدن به محبوب نباشد اين از حيله هاي شيطان است». يعني من مي روم به حرم سيدالشهداء براي اينکه دستم را بگيرد، براي رسيدن به خدا. روايتي در همين کتاب وسائل وجود دارد که زيارت امام حسين (عليه السلام) بايد حباً لرسول الله، حباً لاميرالمؤمنين و حباً لفاطمه الزهرا باشد اما لوجه الله. 

يعني غايت و هدف خدا است و حسين عليه السلام طريق است. يعني شما که حسين حسين مي گوييد در جلسات و يا در همين پياده روي اربعين ، اين ها وسيله اي است براي رسيدن به خدا. براي همين است که گفته شده من زار الحسين (عليه السلام) في کربلا کمن زارالله في عرشه. خب پس زيارت امام حسين (عليه السلام) مؤثر است به گونه اي که حجاب هاي هفتگانه را از بين مي برد. روايت داريم غضب و شهوت و وهم و خيال را تعديل مي کند. وقتي تربت چنين خاصيتي دارد، حرم امام حسين بلکه خود امام حسين چکار مي کند؟!! اين يک مقدمه است. 

نکته اول اين است که زيارت امام حسين هميشه خوب است، حالا سوال اينکه خود اربعين چه خصوصيتي دارد؟ اربعين يک حرکت جوششي است از زمان معصوم آغاز شده. مرحوم صاحب وسائل درباره ي اربعين حديث آورده است، مثلاً در باب 56 حديثي آمده از امام حسن عسگري (عليه السلام) درباره ي علامات مؤمن، و ايشان پنج علامت ذکر مي کنند. يکي پنجاه رکعت نماز و زيارت اربعين و انگشتر به دست راست کردن و پيشاني به خاک ماليدن و بسم الله را بلند گفتن. حالا چرا امام عسگري (عليه السلام) از بين اين همه روز اربعين را فرمودند؟ وقتي مي گويد زيارت اربعين از علامت شناخت مؤمن است، اين اهميت اين روز را نشان مي دهد. از طرفي وقتي امام زمان تشريف بياورند، مي آيند به ديوار کعبه تکيه مي دهند و مي فرمايند: يا اهل العالم انا بقيه الله تا اينجا که مي گويد من پسر حسيني ام که قتلوه عطشانا. حالا من از شما سوال مي کنم مگر اهل عالم حسين (عليه السلام) را مي شناسند؟ حرکت اربعين و اين تجمع عظيم کاري مي کند که نام حسين (عليه السلام) در اذهان برود و امام زمان (عليه السلام) بگويد من پسر آن حسينم. يعني من در زيارت اربعين دارم کمک مي کنم به معرفي امام زمان عليه السلام و اين جمله ي من نيست، جمله آيت الله بهجت است. فرار کن به سمت حسين عليه السلام 2- درباره ي پيشينه ي تاريخي اين حرکت در اعصار مختلف هم لطفاً توضيحي بفرمائيد. ج: تا آنجائي که من مطالعه داشته ام از زمان معصوم مخصوصاً از دوره ي امام صادق (عليه السلام)، چون حضرت به شدت امام حسيني بودند، نه اينکه حضرات ديگر امام حسيني نبودند بلکه ابرازش در زمان امام صادق (عليه السلام) راحت تر بوده است. در حديثي از امام صادق (عليه السلام) آمده است که ايشان به حسين بن ثوي فرمود: « اي حسين کسي که از منزلش خارج شود و قصدش زيارت قبر حسين بن علي باشد، اگر پياده رود خداوند به هر قدمي که برمي دارد يک حسنه برايش نوشته و يک گناه از او محو مي فرمايد.» در دوره امام باقر شخصي آمد خدمت حضرت و عرض کرد آقا به خاطر زيارت کربلا يک دست مرا قطع کردند آيا باز هم بروم؟ حضرت فرمودند اگر اين پايت را هم قطع کردند باز هم برو. در شعشعه الحسينيه روايتي از امام جواد (عليه السلام) هست که شخصي نزد حضرت آمد و عرض کرد «اهل گناهم و ديگران پشت سرم حرف مي زنند، آقا چه کنم؟ حضرت فرمودند: فرِّ الي الحسين (عليه السلام) فرار کن به سمت حسين... ممکن است کسي بگويد من گنه کارم چرا بايد بروم کربلا؟ نه اصلاً گنهکارها اتفاقاً بايد بروند. يعني زيارت امام حسين (عليه السلام) آنقدر اوج دارد که شرط استطاعتش خوف نيست. بعد از امام صادق (عليه السلام) يک دوره فترتي وجود دارد به جهت سخت گيري هاي خلفاي عباسي، ولي کم کم بعد از امام رضا (عليه السلام) اين حرکت دوباره شروع شد تا جائي که خواجه نصيرالدين طوسي در کتابي مي گويد: والله من افتخار مي کنم به هر قدمي که در راه تو مي روم نسبت به کل علومم، يعني تمام علومم در يک کفه و يک قدم در راه تو رفتن در کفه ديگر و اين به دليل اهميت زيارت حضرت است . در شعشعه الحسينيه روايتي از امام جواد (عليه السلام) هست که شخصي نزد حضرت آمد و عرض کرد: «اهل گناهم و ديگران پشت سرم حرف مي زنند، آقا چه کنم؟ حضرت فرمودند: فرِّ الي الحسين (عليه السلام) فرار کن به سمت حسين عليه السلام ممکن است کسي بگويد من گنهکارم چرا بايد بروم کربلا؟ نه اصلاً گنه کارها اتفاقاً بايد بروند. آنجا مطهَّر است و هم مطهِّر. در زيارت امام حسين (عليه السلام) هست که السلام عليلک يا ايتها الشمس المضيئه. خورشيد در مباحث فقه يکي از مطهِّرات و پاک کننده ها است. شعائر به چه معناست؟ 3- اين دسته از افعال مثل حرکت در اربعين را شعائر ديني مي نامند، لطفاً بفرمائيد شعائر مشخصاً به چه معناست؟ 4- پس اگر شعائر جزء مسائلي نيست که در دين ذکر شده باشد و نص بر آن وجود داشته باشد، در اين صورت کسي آن ها را انکار کند تکليف چيست؟ ج: اگر انکار اين امر قطعي را انجام دهد که بازگشتش به کار رسول و ائمه است، در اين صورت نقش کفريت در آن وجود دارد. مثلاً بگويد اصلاً اين حرف ها چيست؟ ما از اين حرف ها نداريم و اين چرت و پرت ها چيست؟ حالا اصلاً معصوم هم بگويد، معصوم کيست؟ يعني بازگشتش به انکار معصوم باشد نقش کفريت برازنده وجودش مي شود. علامات مؤمن در بيان امام حسن عسگري عليه السلام 5- حديثي از امام عسگري درباره ي علامات مؤمن نقل کرديد آيا اين روايت از لحاظ سندي صحيح است؟ و آيا عبارت زيارت اربعين فقط در همين روايت آمده است؟ ج: سند اين روايت مرسله است. شيخ طوسي ره آن را نقل کرده است. به اين صورت که «رُوي» و «قال» يعني روايت شده است از معصوم که آن معصوم فرمود. بعضي ها گفته اند وقتي نقل هاي شيخ با قال باشد يعني بگويد حضرت گفت، صدور آن از معصوم قطعي مي شود، چرا که اگر چنين نباشد لازم مي آيد شيخ به معصوم دروغ بسته باشد. و از طرفي هم بزرگان به اين روايت عمل کرده اند و اين عمل فقها جبران کننده ضعف در سند است. اما درباره ي عبارت زيارت اربعين بايد گفت که چند وجه دارد. يا منظور زيارت در روز اربعين است و يا منظور از زيارت دعائي است که در مفاتيح آمده، و يا مراد اين است که چهل بار برود زيارت امام حسين (عليه السلام)، و يا چهل بار زيارت نامه را بخواند. اما روايات دو تا از اين احتمالات را جمع کرده است، اينکه برويد به کربلا و زيارت نامه را بخوانيد. خدمات رساني بايد باشد، اما نبايد همانگونه که در خانه هستند باشند. بايد حالت انقطاع حاصل بشود و اين با تجمل نمي سازد اما رفاه و آرامش خوب است، ولي مثلاً غذاهاي آنچناني با سالاد و نوشابه تجمل است و اينها چسبيدن به مظاهر دنيا است و حال آنکه امام حسين (عليه السلام) از مظاهر دنيا دست کشيدند. 6- فرموديد اين حرکت سابقه ي طولاني دارد و در جهت ترويج تفکر شيعي و اعتلاي دين انجام شده است، حالا اين حرکت در عصر حاضر چه ظرفيت هائي دارد؟ و آيا نقائصي در اين حرکت کنوني وجود دارد؟ 7- همانطور که در اول بحث اشاره کرديد، آيا مي توان اين حرکت را نتيجه بزرگ تلاش هاي انقلاب اسلامي دانست؟ و اصلاً انقلاب چه تأثيري داشته است؟ ج: اثر تام نداشته، چون خود عراقي ها هم مي رفتند اما در رشدش بسيار تأثير داشته است. فرض کنيد اگر زمان شاهنشاه بود و کسي را راه نمي دادند و يا عراقي ها اين بصيرت را نداشتند که مثلاً بگويند آمريکائي ها بايد از کشورشان خارج شوند خب مرزها هم بسته مي شد. و اصلاً حضور ايراني ها، عراقي ها را به وجد آورده. يک مکتبي مثل قاسم سليماني عراق را به لرزه درآورده يعني انقلاب قاسم سليماني درست کرد که زمينه اي براي آرامش و امنيت اربعين باشد و اگر اين امنيت نبود در اين حرکت شکاف رخ مي داد. 8- در اين هفته هاي اخير سوال و اشکالي در ذهن آدم ها ايجاد شده است، اينکه برخي از نهادها و ارگان هاي ايراني که در عراق موکب هائي زده اند، به طوري که سادگي و اصالت اين حرکت را از بين مي برند نظر حضرتعالي در اين باره چييست؟ ج: ببينيد خدمات رساني بايد باشد، اما نبايد همانگونه که در خانه هستند باشند. بايد حالت انقطاع حاصل بشود و اين با تجمل نمي سازد اما رفاه و آرامش خوب است، ولي مثلاً غذاهاي آنچناني با سالاد و نوشابه تجمل است و اينها چسبيدن به مظاهر دنيا است و حال آنکه امام حسين (عليه السلام) از مظاهر دنيا دست کشيدند. 9- سوال ديگري که در ذهن ها شکل گرفته اين است که آيا خدمات بايد مردمي باشد و يا اگر حکومتي و دولتي هم باشد مانعي ندارد؟ ج: حکومت هم مردمي است و فرقي ندارد، حکومت اسلامي که ولي فقيه بالا سرش است، اذن دادند که از بيت المال خود مردم، براي مردم خرج بشود. 10- سوال آخرم اين است که رابطه ي بين مهدويت و اربعين چيست؟ ج: علي اکبر صداقت از آقاي کشميري رحمت الله عليه نقل کردند که در هند با مرتاضي برخورد کردند و آن مرتاض گفته بود اسم هر کس با مادرش را بگوئيد، من مي گويم او زنده است و يا مرده است و قبرش کجاست؟ ايشان مي گفتند ما اول فکر کرديم دروغ مي گويد ولي بعد به ذهنم رسيد که بگويم مهدي پسر زهرا، گفتم و آن مرتاض سرش را شروع کرد به همه طرف تکان دادن، گفتم شايد لقب آن ها را گفتم به همين جهت گفتم محمد پسر فاطمه، ديدم دوباره همان حرکت سر را انجام داد و رنگش پريد، گفت: اين چه کسي است که سرم را به هر طرف مي گردانم هست؟ امام زمان همچون نوري است که همه چيز با آن ديده مي شود و ما اگر ديده مي شويم به خاطر آن نور است. پس امام زمان همه جا هستند، اما مرکزيت حضور ايشان همانگونه که در کتاب ارشاد آمده سهله و کربلا است. پس اين حرکت هم به سوئي است که امام زمان در آنجا حضور دارند و هم در جهت معرفي ايشان است و اين مي شود رابطه ي اربعين و مهدويت. 11- ممنون از مباحثي که مطرح کرديد ، اگر فرمايشي داريد ما در خدمتيم. ج:اين جمله آخر را هم بگويم ، فداي آن آقايي که همه ملکوت شب جمعه مي روند به زيارتش، ولي خودش مي رود به زيارت حسن بن علي عليه السلام. روايت داريم «ان حسين بن علي کان يزور قبر حسن بن علي کل عشيه الجمعه» يعني امام حسين عليه السلام هر شب جمعه دائما به زيارت امام حسن عليه السلام مي روند. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد

---

بازار

---