نوستالژی های دوست داشتنی فراموش شده!

جام جم/ نوار کاست يکي از اين وسايل انتقال موسيقي به مخاطبان بوده است که به‌سرعت در جوامع مختلف به دليل ارزان بودن و کارايي مناسب همه‌گير شد. براي بزرگسالان وسيله‌اي براي گوش دادن به موسيقي به‌حساب مي‌آمد و براي کودکان هم وسيله براي بازي! به خاطر طراحي جالبي که نوارهاي کاست داشتند همواره موردتوجه کودکان هم قرار مي‌گرفتند و ساخت دومينو و برج‌سازي با نوار قطعاً از خاطرات بسياري از متولدان دهه 60 است. در زمان پخش هر مشکلي که در جمع شدن نوار پيش مي‌آمد تنها با يک خودکار به‌عنوان آچار قابل‌رفع بود.نوارهاي کاست براي بسياري از افراد که به موسيقي علاقه داشتند ابزاري ارزان و در دسترس به‌حساب مي‌آمد. گوش دادن به قصه‌هاي شب و موسيقي‌هاي جورواجور با صداي چرخش موتورهاي مکانيکي دستگاه‌ هاي پخش کوچک و بزرگ بخشي از خاطرات فراموش‌نشدني و به‌نوعي نوستالژي است که ممکن است هيچ‌گاه تکرار نشود. نوشت‌افزارهاي تاريخي! در سه دهه گذشته دانش آموزان از مدادها و لوازم متفاوتي در مدارس استفاده مي‌کردند که مرور و يادآوري مکانيسم عمل آنها خاطرات غبارگرفته ذهنمان را دوباره زنده مي‌کند. مدادتراش‌ها با اشکال هندسي جالب و دوست‌داشتني بهانه خوبي بود براي جدا شدن از ميزهاي چوبي و قديمي و رفتن به گوشه کلاس براي تراشيدن مداد. در هر کلاس تعداد کاملاً محدودي از دانش‌آموزهايي بودند که مدادتراش‌هاي بزرگي داشتند و با آنها نوک مداد را مانند نيزه تيز و دراز مي‌کردند که خارج از توان مدادتراش‌هاي کوچک و قلبي يا دايره‌اي شکل بودند. مدادتراش‌هايي دايره‌اي وسيله مناسبي براي کشيدن خورشيد در نقاشي‌هاي بسياري از ما بود. مدادهاي نوکي که مانند فشنگ پر مي‌شد هم وجود داشتند که مقاوم‌تر از مداد نوکي‌هاي مرسوم بودند و براي انداختن نوک جديد ديگر نيازي به مهارت نبود. پاکن‌هايي که به خاطر بو و رايحه بسيار دل‌نشيني که داشتن اشتباه نوشتن را لذت‌بخش مي‌کردند هم به‌عنوان دارايي لوکس دانش‌آموزان به‌حساب مي‌آمد. براي دانش‌آموزاني که کمتر برخوردار بودند داشتن برخي نوشت‌افزارها رويا به‌حساب مي‌آمد. خط‌کش‌هايي که با تغيير زاويه طرح متفاوتي را نشان مي‌دادند و پرگارهايي که با اتصال مداد به آنها تحولي در کشيدن دايره ايجاد مي‌کرد و مشکلات پرگارهاي مرسوم را نداشت، همگي جزو خاطراتي است که در مدارس رقم خوردند. تلفن‌هاي نوستالژيک اگر متولد دهه 60 باشيد قطعاً صداي زنگ تلفن‌هاي نارنجي که شماره‌گيرهاي چرخان داشت را به‌خوبي به ياد خواهيد داشت.اين تلفن‌ها با طرح و شکل ساده به‌سرعت به درون خانه‌ها راه پيدا کردند و شماره گرفتن با آنها و انتظار براي چرخش صفحه شماره‌گيرش حس جالبي بود که اين روزها داشتن اين تجربه باوجود صفحات لمسي تلفن‌ها عجيب به نظر مي‌رسد. چرخش شماره‌گير البته دردسرهاي خودش را هم داشت و باکمي بيشتر چرخاندن شماره ديگري گرفته مي‌شد.اين تلفن‌ها هيچ نوع حافظه و صفحه نمايشگري نداشتند و در بهترين حالت تنها دو نوع صداي زنگ داشتند و در اوج سادگي ميليون‌ها خبر خوب و بد را در سطح کشور براي مدت‌ها انتقال دادند. برخي مدل‌هاي بسيار قديمي از اين سبک تلفن با نام GPO که در سري‌هاي مختلف ساخته شدند همچنان در حال خريدوفروش هستند و مدل‌هايي بسيار قديمي‌تر ساخته‌شده در دهه 1950 ميلادي بيش از 3000 دلار قيمت دارند و اکنون در حراجي‌ها به فروش مي‌رسند. تزئين دوچرخه‌ها را يادتان هست؟! دوچرخه‌سواري يکي از تفريحاتي بود که در تابستان طرفداران زيادي پيدا مي‌کرد. تزئين کردن اين دوچرخه‌ها يکي از هيجانات فراموش‌نشدني بود که اتفاق مي‌افتاد. استفاده از گلپرها در پرک‌هاي چرخ يکي از انتخاب‌ها بود که در سرعت‌هاي پايين صداي خاصي توليد مي‌کرد و البته به دليل تنوع رنگ و طرح‌هاي متنوع زيبايي خاصي به چرخ‌هاي دوچرخه مي‌داد. نوار‌پيچ‌کردن بدنه دوچرخه با نوارهاي رنگي و شفاف از ديگر کارهايي بود که علاوه بر حفظ بدنه دوچرخه باعث زيباتر شدنش هم مي‌شد. تعويض صندلي کوچک و نصب صندلي دوترک از ديگر اقداماتي بود که برخي انجام مي‌دادند و با اين کار لذت لم دادن و تکيه دادن به پشتي صندلي در هنگام دوچرخه‌سواري را هم تجربه مي‌کردند. براي متولدين دهه شصت دوچرخه‌هاي سنگين و بدون دنده آن دوران در کنار بازي فوتبال در زمين‌هاي خاکي به‌عنوان يکي از فعاليت‌هاي ورزشي مناسب به‌حساب مي‌آمد البته هنوز در بسياري از مناطق کمتر برخوردار کشور دوچرخه‌هاي ساده و قديمي در کوچه‌هاي خاکي به همان شکل و شمايل چند دهه قبل در تردد هستند و به همان شکل تزئين مي‌شوند. تلويزيون‌هاي مبلي! با رشد فناوري هرروز از ضخامت نمايشگرها و تلويزيون‌ها کم مي‌شود و اين روند همچنان ادامه دارد. در ذهن نوستالژي ايرانيان تلويزيون‌هاي چوبي ـ مبلي و سياه‌وسفيد ترانزيستوري بسيار خاطره‌انگيز هستند و جايگاه ويژه‌اي دارند.اين تلويزيون‌هاي بسيار بزرگ با قاب‌هاي چوبي و البته زيبايي که داشتند حس و حال متفاوتي به خانه‌ها مي‌دادند. برخي مدل‌ها درهاي بسيار زيبايي داشتند که زماني که تلويزيون برنامه‌اي نداشت و شبکه‌هاي محدود آن زمان قطع بود روي صفحه محدب بسته مي‌شد. تنظيمات بسيار ابتدايي و تغيير فيزيکي کانال‌ها ازجمله امکاناتي بود که در اين تلويزيون‌ها ديده مي‌شد. تلويزيون‌هاي ترانزيستوري نسبت به مدل‌هاي بعدي و امروزي مصرف برق زيادي داشتند و علاوه بر اين‌که کارکرد سرگرمي داشتند به‌عنوان يک دکوري و حتي ميز به‌حساب مي‌آمدند که پذيراي انواع گلدان و قاب‌هاي عکس روميزي هم بودند. باگذشت زمان قاب‌هاي جذاب و دردار کارکرد خود را از دست دادند و تلويزيون‌ها قاب‌هاي کوچک‌تري چوبي پيدا کرند و با حذف چوب از بدنه تلويزيون‌هاي پلاستيکي به وجود آمدند. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در تلگرام https://t.me/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar