گوناگون/ نمایی از روش های حمل و نقل آینده

فراديد/ با رشد چشم‌گير جمعيت شهري انتظار مي ‌رود که تا سال ۲۰۵۰ ميلادي شاهد سه برابر شدن مسافت طي شده مسافران باشيم. راه‌هاي ارتباطي و جاده‌هاي حال حاضر جوابگوي اين حجم عظيم نخواهند بود. اين سوال ايجاد مي‌شود که راه‌هاي ارتباطي در آينده چه طراحي داشته و از چه فناوري‌هايي استفاده خواهند کرد. در سال‌هاي آينده با افزايش جمعيت شهري شاهد ترافيک عظيمي بر روي جاده‌ها خواهيم بود؛ اما مي‌توان مطمئن بود که جاده‌هاي کنوني توان تحمل آن ترافيک را نخواهند داشت. راه آهن با توجه به ظرفيت بالا و بازده انرژي مناسبي که دارد مي‌تواند بهترين گزينه براي به دوش کشيدن اين ترافيک باشد. به اين دليل تخيل مهندسان، جايگزين‌هاي بسياري را براي روش قديمي ريل آهني بوجود آورده است که مهم‌ترين آن‌ها «مگلو» و «هايپرلوپ» هستند. اين دو گزينه بهترين شانس را براي پيوستن به حقيقت را دارند؛ اما آيا مي‌توانند آينده مسافرت ريلي را تشکيل دهند؟ حمل و نقل غير ريلي به گزارش فراديد، خيزش مغناطيسي يا مگلو از قدرت مغناطيسي براي معلق نگه داشتن قطار بر روي ريل‌هاي استفاده مي کند. اين ريل‌ها تا حد امکان به صورت مستقيم طراحي شده‌اند. نيروي جاذبه بين الکترومگنت‌ها در وسيله نقليه و ريل‌هاي فرومغناطيس، وسيله نقليه را به سمت بالا مي کشند و آهنرباهاي الکتريکي ديگري نيز قطار را بر روي ريل نگه داشته و هدايت مي‌کنند. اين مدل از فناوري در آلمان طراحي شده است و در حال حاضر براي مرتبط کردن فرودگاه شانگهاي به مرکز شهر با سرعت ۴۳۰ کيلومتر در ساعت در حال کار است. با اين حال ژاپن بيشترين استفاده کننده از مگلو است و تمرکز بيشتري بر روي گسترش و توسعه آن دارد. به علاوه فناوري خيزش مغناطيسي ابررسانايي نيز قرن‌ها است که مورد توجه مهندسان قرار گرفته و به تازگي اجازه استفاده از آن فناوري بين دو شهر ازاکا و توکيو از سال ۲۰۲۷ ميلادي داده شده است. اين قطار در طي تنها يک ساعت مسافت ۵۰۰ کيلومتري بين اين دو شهر را طي خواهد کرد. برخلاف سيستم استفاده شده در شانگهاي، فناوري استفاده شده در اين ريل‌ها از آهنرباهايي بسيار قوي‌تر ابررسانا استفاده و سيستم راهنماي آن براساس نيروهاي دافعه عمل خواهد کرد. در حالي که مگلو از لحاظ فني قابل اجرا است، استفاده تجاري از آن در هاله‌اي از ابهام قرار دارد؛ چرا که هزينه ابتدايي راه‌اندازي چنين خطوطي بسيار سنگين است. براي مثال سيستم استفاده شده در ژاپن بيش از ۷۲ ميليارد دلار براي دولت آن کشور هزينه در بر خواهد داشت. به علاوه از معايب آن مي‌توان به عدم اتصال خطوط ريلي کنوني به خطوط ريلي جديد و مصرف انرژي بسيار زياد چه در مراحل ساخت و چه هنگام سفر اشاره کرد. اين معايب شبهات زيادي در مورد عملي بودن مگلو در ذهن مهندسان و دولتمردان ايجاد کرده است. هايپرلوپ؛ تصويري از آينده هايپر لوپ ايده اي بسيار جذاب است؛ چرا که بوسيله آن مي‌توان با سرعتي معادل ۱۲۲۰ کيليومتر در ساعت درون محفظه‌هايي سفر کرد. اين طراحي مفهومي در واقع متشکل از لوله‌اي است که خلا جزئي در زير آن ايجاد مي‌شود. اين محفظه‌ها فن کمپرسور الکتريکي در دهانه خود دارند که به صورت مداوم هواي با فشار زياد را از جلو به عقب مي‌راند. اين روش لايه‌اي از هوا را در زير محفظه در هنگام شروع به کار موتور خطي ايجاد مي‌کند. همه انرژي اين سيستم از باتري‌ها و انرژي خورشيدي تامين خواهد شد. انجام طراحي ذکر شده از لحاظ فني کار بسيار دشواري است؛ اما اگر کسي توانايي انجام آن را داشته باشد آن فرد کسي جز صاحب اين ايده يعني ايلان ماسک نيست. هايپر لوپ نوع ريلي حمل و نقل نيست و ماسک آن را نوع پنجم ارتباطات مي‌داند ( پس از قطارها، خودروها، قايق‌ها و هواپيماها). اين طراحي براي مرتبط کردن لس‌آنجلس به سن‌فرانسيسکو صورت گرفته است و به راحتي مي‌تواند شهرهايي که صدها کيلومتر با هم فاصله دارند را به هم متصل کند. البته بدليل نياز به سطحي مسطح نمي‌توان اين طرح را در تمام نقاط دنيا اجرايي کرد. البته بايد گفت که اگر سيستم‌هاي هايپر لوپ به حقيقت بپيوندند، سيستمي مستقل از راه آهن خواهند بود. راه هاي جايگزين اگر به واقعيت‌ها نگاه کنيم بايد گفت که در سال‌هاي آينده نيز بوسيله خطوط راه‌آهني سفر خواهيم کرد که با سيستم‌هاي امروزي تفاوت چنداني نخواهند داشت. بريتانيا بيش از ۱۲۲ قطار را براي ايجاد ارتباطات درون کشوري خود سفارش داده است و به نظر مي‌رسد در دهه‌هاي آينده نيز از آن‌ها استفاده کند. ممکن است حتي در سال ۲۰۵۰ نيز اين خطوط ريلي با ايجاد تغييراتي کوچک، همچنان پا بر جا باشند. فناوري‌هاي خودکار انتظار مي‌رود در سال‌هاي آينده نه تنها نفوذ بيشتري در حمل و نقل ريلي، بلکه در ساير وسائل نقليه داشته باشند. قطارهاي خودکار در حال حاضر نيز براي حمل و نقل‌هاي درون شهري استفاده مي‌شوند و باعث کاهش زمان انتظار بين رسيدن دو قطار نيز شده‌اند. به علاوه احتمال مي‌رود در سال‌هاي آينده تمامي قطارها بتوانند با يکديگر در ارتباط باشند و اين فرصت را ايجاد کنند که قطارها با فاصله کمي نسبت به يکديگر حرکت کنند. اين اتفاق مي‌تواند به معناي کاهش زمان انتظار و افزايش ظرفيت حمل و نقل باشد. همچنين مي‌توان انتظار داشت که ريل‌هاي الکتريکي با بازده بالا نيز جايگزين ريل‌هاي کنوني شوند. براي مثال ذخيره بهتر انرژي باعث جايگزيني سيستم‌هاي فعلي با سيستم‌هاي هوشمند بهتر خواهند شد. انجام پيش‌بيني در مورد آينده همواره دشوار است؛ اما با توجه به اين که تمامي شاهکارهاي کنوني و پيشرفت‌ها در حمل و نقل براساس ريل‌هاي آهني صورت مي‌گيرند، مي‌توان آينده را نيز در اين نوع از ريل‌ها ديد. ريل‌هاي آهني قدمتي ۲۰۰ ساله دارند و انتظار مي‌رود در دهه‌هاي آينده نيز نقشي اساسي در حمل و نقل ايفا کنند. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در تلگرام https://t.me/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar