باشگاه خبرنگاران/ روز نيمه شعبان سالروز تولد امام دوازدهم شيعيان است. در برخي روايات، شب نيمه شعبان پس از شب قدر برترين شبها دانسته شده است. گروهي از شيعيان در اين شب به شب زندهداري و اعمال مذهبي مشغول ميشوند. برخي از اهل سنت و طريقتهاي تصوف نيز به فضيلت اين شب معتقدند. همزمان با سالروز تولد امام دوازدهم شيعيان چهل حديث درباره امام زمان(عج) در اينجا بخوانيد.
المَهدِي طاووسُ أَهلِ الجَنَّةِ.
مهدي(ع) طاووس اهل بهشت است. (الشِّهاب فيالحِکَمِ و الآداب، ص ١٦)
افضلُ اَعمالٍ اُمّتي اِنتظارُ الفَرَج.
افضل اعمال امت من انتظار فَرَج و ظهور امام زمان عليهالسلام است. (الشِّهاب فيالحِکَم و الآداب، ص ١٦)
اَکثِروا الدُّعاءَ بِتَعجِيل الفَرَجِ فَاِنَّ ذلِکَ فَرَجُکُم.
براي تعجيل در ظهور من زياد دعا کنيد که خود فَرَج و نجات شما است. (کمالالدين، ج ٢، ص ٤٨٥)
اِنتَظِروا الفَرَجَ وَلا تَيأسُوا مِن رَوحِ الله.
همواره در انتظار (فرج و ظهور صاحبالزمان عليهالسلام) باشيد و يأس و نااميدي از رحمت خدا به خود راه مدهيد. (بحار، ج ١٥، ص ١٢٣)
مَن ماتَ مِنکُم وَ هُوَ مُنتظِرٌ لِهذا الأََمرِ کان کَمَن هوُ مَعَ القائِمِ في فُسطاطِه.
هر کس از شما که در حال انتظار ظهور حضرت مهدي(عليهالسلام) از دنيا برود همچون کسي است که در خيمه و معيت آن حضرت در حال جهاد به سر ميبرد. (بحار، ج ٥٢، ص ١٢٦)
مَن اَنکَرَ القائِمَ مِن وُلدي أَثناءَ غَيبَتِهِ ماتَ ميتَةً جاهِليةً.
کسي که قائم(مهدي) را که از فرزندان من است در دوران غيبتش مُنکِر شود، بر حالت جاهليت قبل از اسلام از دنيا خواهد رفت. (منتخبالاثر، ص ٢٢٩)
لَو لَمْ يبْقَ منَ الدُّنيا اِلاَّ يومٌ واحِدٌ لَطَوّلَ اللهُ ذلِکَ اليومَ حَتّي يخرُجَ قائمُنا أَهْلَ البَيت.
اگر از عمر دنيا تنها يک روز مانده باشد خداوند آن روز را آنقدر طولاني ميکند تا قائم ما اهل بيت(عليهالسلام) ظهور يابد. (منتخبالاثر، ص ٢٥٤)
فَاِنّا يحيطُ عِلمُنا بِأَنبائِکُم و لايعزُبُ عَنّا شَيءٌ مِن اَخبارکُم.
ما از اوضاع شما کاملاً باخبريم و هيچ چيز از احوال شما بر ما پوشيده نيست. (بحار، ج ٥٣، ص ١٧٥)
٩ـ «حضرت مهدي(ع)»:
اِنّي اَمانٌ لِأَهلِ اِلأرضِ کما أَنَّ النُّجومَ اَمانٌ لِأَهلِ السّماء.
من براي اهل زمين أمن و أمانم همان گونه که ستارگان آسمان أمن و أمان اهل آسمانند. (بحار، ج ٧٨، ص ٣٨)
١٠ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
المُنتَظِرُ لِلثّاني عَشَر کَالشّاهِرِ سَيفَهُ بَينَ يدَي رُسولِ الله صليالله عليه و آله يذُبُّ عَنهُ.
کسي که در انتظار امام دوازدهمين خود به سر ميبرد همانند کسي است که در رکاب رسول خدا(صليالله عليه و آله و سلم) شمشير کشيده و از آن حضرت دفاع مينمايد. (کمالالدين، ص ٦٤٧)
١١ـ حضرت مهدي(ع):
إنّا غَيرُ مُهمِلينَ لِمُراعاتِکُم ولا ناسين لِذِکرِکُم و لَولا ذلِکَ لَنَزلَ بِکُم اللّأْواءُ وَاصطَلَکُمُ الأَعداءُ.
ما در رعايت حال شما هيچ کوتاهي نميکنيم و ياد شما را از خاطر نميبريم وگرنه محنت و دشواريها شما را فرا ميگرفت و دشمنان شما را از بُن و ريشه قلع و قمع ميساختند. (بحار، ج ٥٣، ص ٧٢)
١٢ـ حضرت مهدي(ع):
اَنَا خاتِمُ الأوصياءِ وَ بي يدفَعُ اللهُ البَلاءَ عَن اَهلي و شيعَتي.
من ختمکنندة راه اوصيا هستم و به وسيلة من خدا بلاها را از اهل بيت من و شيعيانم دفع مينمايد. (غيبت شيخ طوسي، ص ٢٤٦)
١٣ـ «پيامبرگرامي اسلام (صليالله عليه و آله و سلم)»:
يخرُجُ المَهدي و علي رَأسِه غَمامَةٌ فيها مُنادٍ ينادي «هذا المَهدي خَليفةُ اللهِ فَاتَّبِعوهُ»
زماني که حضرت مهدي(ع) ظهور ميکند ابري بالاي سر دارد که در آن منادي ندا ميکند «اين مهدي خليفةالله است، از او متابعت و پيروي کنيد.» (بحار، ج ٥١، ص ٨١)
١٤ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
قَبْلَ قيامِ القائمِ(عليهالسلام) خَمسُ علاماتٍ مَحْتُوماتٍ. اَليماني وَ السُّفياني و الصَّيحَةُ وَ قَتلُ النَّفسِ الزَّکِيةِ وَ الخَسفُ بِالبَيداء.
پيش از ظهور حضرت قائم(عليهالسلام) وقوع اين پنج علامت حتمي است: ظهور يماني (از يمن)، سفياني (از شام)، صيحه و فرياد آسماني، کشته شدن نفس زکيه (سيدي بزرگوار در مسجدالحرام) و فرو رفتن لشکر سفياني در زمين بيداء (بيابان ميان مکه و مدينه). (الزامالناصب، ج٢، ص ١٣٦ ـ بحار، ج ٥٢، ص ٢٠٤)
١٥ـ «امام محمدباقر (عليهالسلام)»:
وَ قَتلُ غلامٍ مِن آلِ مُحمّدٍ عَليهِمُ السلامُ بَينَ الرُّکنِ و المَقامِ اِسمُهُ محمدُبنُ الحَسَنِ «اَلنَّفسُ الزّکيةِ».
(از علائم نزديک ظهور حضرت) جواني از آل محمد(عليهالسلام) به نام محمد بن الحسن «نفس زکيه» ميان رکن حجرالاسود و مقام ابراهيم به شهادت ميرسد. (بحار، ج ٥٢، ص ١٩٢)
١٦ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
لَيسَ بَينَ قِيامِ قائِمِ آلِ مُحمدٍ عليهم السلام وَ بينَ قَتلِ النّفسِ الزّکِيةِ الاّ خَمسَ عَشَرَةَ ليلةً.
فاصله ميان قيام قائم آل محمد(عليهالسلام) و شهادت «نفس زکيه» تنها پانزده روز خواهد بود. (بحار، ج ٥٢، ص ٢٠٣)
١٧ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
قُداّمُ القائِمِ مَوتَتان: مَوتٌ احمرُ وَ موتٌ اَبيضُ حتّي يذَهَبَ مِن کُلِّ سبعةٍ خمسةٌ! اَلموتُ الأحَمرُ السَيفُ و المَوتُ اَلأَبْيضُ الطَاّعونُ.
پيش از قيام حضرت، دو نوع مرگ و مير خواهد بود: يکي مرگ سرخ و ديگر مرگ سفيد آنچنان (سهمگين و هولناک) که از هر هفت نفر پنج نفر از بين خواهند رفت! مرگ سرخ با شمشير(اسلحه) و مرگ سفيد بيماري(همهگير) طاعون است. (کمالالدين، ص ٦٥٥)
١٨ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
لايقومُ حتّي يقتَلَ الثُّلثُ و يموتُ الثُّلثُ و يبقَي الثُّلث!
قيام حضرت نخواهد بود تا زماني که يک سوم مردم کشته شوند و يک سوم ديگر ميميرند و تنها يک سوم باقي خواهند ماند! (بشارتالاسلام، ص ١٧٥)
١٩ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
کَذَبً الوَقّاتون، إنّا اَهلُ بَيتٍ لانُوَقِّتُ.
دروغ ميگويند کساني که زمان ظهور حضرت را پيشگوئي ميکنند. ما خاندان اهل بيت براي فَرَج حضرتش زمان معين نميکنيم. (بحار، ج ٥٢، ص ١١٨)
٢٠ـ «امام محمدباقر (عليهالسلام)»:
اذا خَرَجَ أَسنَدَ ظَهْرهُ اِلَي الکَعبةِ وَ اجتَمع له ثلاثُمِأَةٍ وَ ثَلاثَةَ عَشَرَ رجَلاً. فَأَوَّلُ ما ينطِقُ بِهِ هذِهِ الإية «بَقِيةُالله خيرٌلکُم اِنْ کُنتُم مؤمنين.»
زماني که حضرت ظهور ميکند به خانة کعبه تکيه ميدهد و در خدمتش سيصد و سيزده نفر (ياران به تعداد لشکريان بدر) حضور پيدا ميکنند. اول سخن حضرت آيه شريفه است: «بَقِيةُاللهِ خيرٌلکُم اِنْ کُنتُم مُؤمنين». (اِعلام الوري، ص ٤٣٣)
٢١ـ «امام عليبنموسيالرضا (عليهالسلام)»:
علامَتُهُ أَن يکوُنَ شَيخَ السِّنِّ شَابَّ المَنظَرِ حتّي أَنَّ النّاظِرَ اِلَيهِ يحسَبُهُ اِبنَ اَربعينَ سنةً.
نشانة مخصوص حضرت چهرة جوان بودن او در سن کهولت است به گونهاي است که هر کس حضرت را ميبيند او را چهل ساله ميپندارد. (اِعلامُ الوَري، ص ٤٣٥)
٢٢ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
لايبقي مُؤمنٌ مَيتٌ اِلاّ دَخَلتْ عَليهِ الفَرحةُ في قَبرِه.
در وقت ظهور حضرتش، هيچ مؤمن از دنيا رفته باقي نميماند مگر آن که سرور و شادماني قبر او را فرا ميگيرد. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٢٨)
٢٣ـ «پيامبرگرامي اسلام (صليالله عليه و آله و سلم)»:
مِن ذُُرَّيتي اَلمهدي اِذا خَرجَ نَزَل عيسَي بنُ مريمَ(عليهالسلام) لِنُصرتِهِ فَقَدَّمَهُ وَ صلّي خَلفَهُ.
مهدي(ع) از فرزندان من است، زماني که قيام ميکند عيسي بن مريم(عليهالسلام) جهت نصرت و ياري او (از آسمان) فرود ميآيد و حضرتش را براي نماز مقدّم ميدارد و به او اقتدا مينمايد. (امالي صدوق، ص ١٨١)
٢٤ـ «پيامبرگرامي اسلام (صليالله عليه و آله و سلم)»:
اَلمهدي(ع) يکسِرُ الصليبَ وَ عِندَهُ عيسي(عليهالسلام).
حضرت مهدي(ع) پس از ظهور، در حالي که حضرت عيسي(ع) در محضر اوست صليب (مسيحيان) را درهم ميشکند. (اثباةالهداة، ج ٣، ص ٦٥٠)
٢٥ـ «امام محمدباقر (عليهالسلام)»:
(في روايةٍ) اَوّلُ مايبدأُ القائمُ عليه السلام بِأنطاکِيةَ فَيستَخرِجُ مِنَها التَّوريةَ مِن غارٍ فيه عصا موسي و خاتَم سليمان(ع).
نخستين کاري که امام زمان(عليهالسلام) انجام ميدهد (در يک روايتي) تورات (حقيقي) را از غاري در شهر «انطاکيه» که عصاي موسي و انگشتر سليمان(عليهالسلام) نيز در آن است بيرون ميآورد. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٩٠).
٢٦ـ «پيامبرگرامي اسلام (صليالله عليه و آله و سلم)»:
يظْهَرُ علي يدَيهِ «تابوتُ السَّکينَةٍ » مِن بُحَيرَةِ طَبَرَية، يحمَلُ فَيوضَعُ بَينَ يدَيهِ ببَيتِ المَقدِسِ فاذا نَظَرَتْ اِلَيه اليهودُ اَسلَمَت اِلاّ قليلاً مِنهم.
«تابوت سکينه» به دست حضرتش از درياچة طبرّيه (در فلسطين) بيرون آورده ميشود و همراه آن حضرت حمل شده و در بيتالمقدس در برابرش گذاشته ميشود. يهوديان وقتي آن را ميبينند، به جز تعدادي اندک، همه مسلمان ميشوند. (الملاحم و الفتن، ص ٥٧)
٢٧ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
يقومُ بأمرٍ جَديدٍ و سُنَّةٍ جَديدةٍ و قَضاءٍ جَديد عَلَي العَرَبِ شَديد.
حضرت که ظهور ميکند، اموري نوين، و سنتّي نوين، و قضاوتهاي نويني به همراه خواهد داشت و بر قوم عرب سخت گران خواهد بود. (غيبت نعماني، ص ١٢٢)
٢٨ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
اذا قامَ القائمُ لايبقي اَرضٌ اِلاّ نُودِي فيها شَهادَةُ «اَن لااله اِلاّ اللهُ و أَنّ مُحمداً رسولُ الله صلي الله عليه و آله و سلم.».
زماني که حضرت قيام ميکند سرزميني باقي نميماند جز اينکه نداي (رساي) شهادتين «لا اله الاالله محمد رسولالله(صليالله عليه و آله)» از آن برخواهد خواست. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٤٠)
٢٩ـ «امام محمدباقر (عليهالسلام)»:
کَأنّي بِأَصحابِ القائمِ(عليهالسلام) وَ قَد اَحاطوا بِما بَينَ الخافِقينَ فَلَيس مِن شَيءٍ اِلاّ وَ هُوَ مُطيعٌ لَهمُ.
گويا ياران حضرت قائم(ع) را ميبينم که بر شرق و غرب عالم سُلطه يافتهاند و ديگر چيزي وجود ندارد که مطيع و تحت فرمان آنان نباشد. (کمالالدين، ج ٢، ص ٦٧٣)
٣٠ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
هُوَ المُفرِّجُ الکُرَبِ عَن شيعَتِه بَعد ضَنکٍ شَديدٍ وَ بَلاءٍ طَويل.
تنها او (مهدي(عليهالسلام)) است که پس از دورانهاي طولاني بلاخيز و تنگناهاي طاقتفرسا، غمها و گرفتاريها را از دل شيعيانش برطرف مينمايد. (الزامالناصب، ص ١٣٨)
٣١ـ «امام زينالعابدين (عليهالسلام)»:
اِذا قامَ قائمُنا أَذهَبَ اللهُ عَزَّوجلّ عَن شيعَتِناَ العاهَةَ وَ جَعَلَ قُلوبَهُم کَزُبَرِ الحَديدِ وَ جَعلَ قُوّةَ الرَّجلِ مِنُهم قُوَّةَ اَربعينَ رَجُلاً.
زماني که قائم ما قيام ميکند خداي متعال آفتها را از ميان شيعيان برطرف ميکند و دلهايشان (در استقامت) همانند الوار آهنين قرار ميدهد که قوّت يک مرد آنان برابر قوّت چهل مرد خواهد بود. (بحار، ج ٥٢، ص ٣١٧)
٣٢ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
فلا يبقي في الأَرضِ خَرابٌ اِلاّ و عُمِّرَ.
در حکومت حضرتش جاي مخروبهاي در زمين باقي نميماند الّا آنکه آباد ميگردد. (بشارةالاسلام، ص ٩٩)
٣٣ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
لايدَعُ بِدعةً اِلاّ اَزالَها وَ لاسُنَّةً اِلاّ اَقامها.
حضرت، هيچ بدعت و ضلالتي باقي نميگذارد مگر اينکه از بين ميبرد و هر سُنّت (و احکام از دست رفته) را از نو برپا خواهد داشت. (بشارةالاسلام، ص ٢٣٥)
٣٤ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
المَهدي سَمِحٌ بِالمالِ شديدٌ عَلي العُمّالِ رحيمٌ بِالمَساکينِ.
حضرت مهدي(عليهالسلام) بخشنده است و مال را به وفور مي بخشد، بر مسئولان و کارگزاران بسيار سختگير و بر فقرا و ضُعفا رئوف و مهربان است. (الملاحم و الفتن، ص ١٣٧)
٣٥ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
دارُمُلکِهِ الکوفةُ و مَجلِسُ حُکمِهِ جامِعُها وَ بيتُ سَکَنِهِ و بَيتُ مالِهِ مسجدُ السَّهلةِ.
مقرّ خلافت و حکومت حضرت شهر کوفه است و مجلس حُکم و قضاوتش مسجد اعظم آن، و بَيتُالمال و مَحّل سکوُنت ايشان مسجد سهله خواهد بود. (بحار، ج ٥٣، ص ١١)
٣٦ـ «امام جعفرصادق (عليهالسلام)»:
اذا قامَ قائمُ آلِ محمدٍ (عليهمالسلام) بَني فيظَهرِ الکوفَةِ مَسجداً لَهُ اَلفُ بابٍ وَ اتَّصلَت بيوتُ الکوفَةِ بِنهرِ کَربلاء.
زماني که قائم آل محمد(عليهالسلام) ظهور ميکند در نجف اشرف مسجدي بنا ميکند که هزار باب دارد و در آن زمان خانههاي شهر کوفه به شريعة فرات کربلا متصل ميگردد. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٣٧)
٣٧ـ «امام جعفرصادق(عليهالسلام)»:
اذا فَتَحَ جَيشُهُ بلادَ الرّوم يسلِمُ الرومُ علي يدِه فَيبني لَهُم مَسجداً.
زماني که قواي حضرت، مغربزمين را فتح ميکند آنان به دست حضرتش به دين اسلام ميگروند و امام(عليهالسلام) براي ايشان مساجد بنا ميکند. (بشارةالاسلام، ص ٢٥١)
٣٨ـ «امام محمدباقر (عليهالسلام)»:
هوَ وَ اللهِ المُضطَرُّ فيکتابِ اللهِ وَ هُوَ قَولُ اللهِ «أَمَّن يجيبُ المُضطَرَّ اذا دعاهُ وَ يکَشِفُ السُّوءَ وَ يحعَلُکُمْ خُلفاءَ الأَرض».
به خدا سوگند که او (مهدي (عليهالسلام)) مضطر (حقيقي) است که در کتاب خدا آمده ميفرمايد: «اَمَّن يجيبالمضطر اذ ادعاه و يکشف السؤ...» (بحار، ج ٥٢، ص ٣٤١)
٣٩ـ «امام محمدباقر (عليهالسلام)»:
مَن قَرأَ المُسبِّحاتِ کلَّها قَبلَ أن ينامَ لَمْ يمُتْ حَتّي يدرِکَ القائمَ صَلواتُ الله علَيه و إنْ ماتَ کانَ في جِوار رسولِ الله صليالله عليه و آله و سلم.
کسي که هر شب مُسَبِّحبات را قبل از خواب بخواند (سورههاي پنجگانة حديد و حشر و صف، و جمعه و تغابن) نميميرد تا حضرت قائم(عليهالسلام) را دريابد و اگر پيش از آن از دنيا برود در جوار رسولالله(صليالله عليه و آله و سلم) خواهد بود. (تفسير صافي، ج ٥، ص ١٤١)
٤٠ـ «امام محمدباقر (عليهالسلام)»:
فَياطوبي لِمَن أَدْرَکَهُ وَ کانَ مِن أنصارِهِ، وَ الوَيلُ کُلُّ الوَيلُ لِمَن خالَفَهُ وَ خالَفَ أَمرَهُ وَ کانَ مِن اعدائِه.
خوشا به حال آن کس که زمان حضرتش را دريابد و در جمع ياوران او باشد، و بدا و بسيار بدا به حال کسي که با او مخالفت و ستيزه کند و از حضرتش فرمان نبرد و در زمرة دشمنانش درآيد. (بحار، ج ٥٢، ص ٣٤٨)
همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد:
آخرين خبر در سروش
http://sapp.ir/akharinkhabar
آخرين خبر در ايتا
https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5
آخرين خبر در آي گپ
https://igap.net/akharinkhabar
آخرين خبر در ويسپي
http://wispi.me/channel/akharinkhabar
آخرين خبر در بله
https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT
آخرين خبر در گپ
https://gap.im/akharinkhabar