چـو ایـران نباشد تن من مـباد 

شعر ناب/ داني که ايران نشست منست  جهان سر به سر زير دست منست هنر نزد ايرانيان است و بــس  ندادند شـير ژيان را بکس همه يکدلانند يـزدان شناس  بـه نيکـي ندارنـد از بـد هـراس دريغ است ايـران که ويـران شود  کنام پلنگان و شيران شـود چـو ايـران نباشد تن من مـباد  در اين بوم و بر زنده يک تن مباد همـه روي يکسر بجـنگ آوريـم  جــهان بر بـدانديـش تنـگ آوريم همه سربسر تن به کشتن دهيم  بـه از آنکه کشـور به دشمن دهيم چنين گفت موبد که مرد بنام  بـه از زنـده دشمـن بر او شاد کام اگر کُشــت خواهــد تو را روزگــار  چــه نيکــو تر از مـرگ در کـــار زار فردوسي روزنگار_25ارديبهشت روز بزرگداشت حکيم_ابوالقاسم_فردوسي و پاسداشت زبان فارسي