در محضر بزرگان/ غفلت و جهل بشر

عارف گران قدر شيخ حسنعلي نخودکي اصفهاني مي فرمايند: بنده غافل مي پندارد علم و دانشي که از آن بهره مند شده، به خواست و نيروي خود او بوده است و يا اگر انفاقي کرده از مال خود کرده است و اگر به ترک معصيتي توفيق پيدا کرده است به اراده مستقل خودش بوده و بيچاره نمي انديشد که «ان النفس لاماره بالسوء الا ما رحم بي» (سوره يوسف، آيه ۵۳)... آخر صاحب شهوت و غضب را با عبادت خداوند چه کار؟ ... تازه با اين فقر ذاتي و گرفتاري در چنگال نفس، در عبادت و اعمال صالحي که احيانا و به توفيق حضرت باري تعالي از او صادر مي شود دچار عجب شده است و در ازاي آن‌ها از خداوند خود چه انتظارات و توقعاتي دارد! چشمه سار معرفت- ص ۴۴