اسامی خداوند، نشانه ای از صفات اوست

خراسان/ تفسير سوره الرحمن؛ «تبارک اسم ربک ذى الجلال و الاکرام» اين آيه ثنايى است جميل براى خداى تعالى، که چگونه دنيا و آخرت مالامال از نعمت ها و برکات نازله از ناحيه او شده و رحمتش سراسر دو جهان را فرا گرفته، با همين بيان روشن مى شود که مراد از «اسم متبارک خداى تعالى» همان رحمان است، که سوره با آن آغاز شده. و جمله «ذى الجلال و الاکرام» اشاره به اين است که خداى سبحان خود را به اسمايى حسنى نام گذارى کرده، و معلوم است که صفات فاعل در افعالش ظهور و اثرى دارد، و از اين دريچه خود را نشان مى دهد. و اگر اهل اطاعت را جزاى خير مى دهد، اين عملش نمودى از صفتى در او است، که چنين اقتضايى دارد و غفور و رحيم است. اگر اهل فسق را جزاى شر مى دهد، باز براى اين است که در او صفتى وجود دارد که چنين قسم جزا دادن را اقتضا دارد، و آن صفت منتقم و شديد العقاب است. تفسير الميزان همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar