فرارو/ جشنواره ماها شيوارتري در مناطق مختلف هند و همچنين کاتماندو پايتخت نپال برگزار شد.
ماها شيوارتري يک جشنواره براي هندوان است که سالانه براي تکريم شيوا (يکي از خدايان اصلي) برگزار ميشود.
معناي تحتالفظي اين عبارت، شب بزرگ شيوا است و هر سال در شب سيزدهم، روز چهاردهم ماه ماگها يا فالگونا (بر پايه گاهشماري هندو) جشن گرفته ميشود.
اين جشنواره بهطور منحصربهفرد با تقديم برگهايي از يک درخت مخصوص (بيلوا) به شيوا جشن گرفته ميشود. تمام روز را بايد روزه بگيرند و تمام شب را بايد بيدار بمانند.
پيروي از کتاب مقدس، توبه و طلب بخشايش، تمرين يوگا و مديتيشن، به منظور رسيدن به خير مطلق در زندگي، از اعمال اين شب است.
بر اساس يک افسانه، يک شکارچي در هيماليا مشغول جستجوي غذا براي خانوادهٔ گرسنهاش بود، او روي يک درخت در کمين شکار مينشيند و برگهاي درخت را براي جلب توجه صيد، پرتاپ ميکند.
شکارچي يک بز کوهي را ميبيند و خود را براي شکار او آماده ميکند که ناگهان بزکوهي به زبان آدمي سخن ميگويد و از شکارچي ميخواهد که او را نکشد چرا که خانوادهاش منتظر اويند. شکارچي به بزکوهي اعتماد ميکند و او را آزاد ميکند چرا که بزکوهي قول داده که برگردد. شکارچي تمام شب منتظر ميماند و خود را با کندن و پرتاپ کردن برگها سرگرم ميسازد. شکارچي نميدانست که يک نماد (سمبل پرستش لرد شيوا) زير شاخهاي است که او رويش نشسته. برگها روي نماد شيوا ميافتاد و شيوا خوشش ميآمد. روز بعد شيوا براي شکارچي ظاهر شد و به او خرد بخشيد. از آن روز شکارچي خوردن گوشت را کنار گذاشت و وقتش را صرف انجام کارهاي نيک کرد؛ و اين دليل آن ست که چرا هندوان در ماهاشيوارتري گوشت نميخورند. اين فکر وجود دارد که کسي که در اين روز، روزه بگيرد، باعث خشنودي شيوا ميشود و همچنين مورد برکت قرار ميگيرد.
بازار