سرنوشت آخرین نازی چه شد؟

روزنامه شهروند/ وقتي هفتم مي‌١٩٤٥ ميلادي، ژنرال ويلهلم کايتل اسناد تسليم آلمان را امضا کرد، يکي از نخستين موضوعاتي که در ‏دستور کار قواي فاتح قرار گرفت، تشکيل محکمه‌اي نظامي براي رسيدگي به جنايات سران آلمان نازي بود. به اين منظور ٦ ‏ماه بعد از امضاي تسليم‌نامه يعني در نوامبر ١٩٤٥ ميلادي دادگاهي در شهر نورنبرگ برپا شد که وظيفه آن محاکمه ٢٢ نفر ‏از سران آلمان نازي بود. در بين افرادي که در جلسات دادگاه حاضر شدند چهره‌هاي سرشناسي چون هرمان گورينگ ‏‏(فرمانده نيروي هوايي)، رودولف هس (معاون آدولف هيتلر)، ويلهلم کايتل (رئيس ستاد فرماندهي عالي)، يواخيم فون ‏ريبنتروپ (وزيرامورخارجه آلمان)، کارل دونيتز (فرمانده نيروي دريايي) و.. را مي‌شد مشاهده کرد. اين ميان خودکشي ‏کساني چون آدولف هيتلر، يوزف گوبلز و‌هاينريش هيملر که به عدم حضورشان در دادگاه منجر شد را شايد بتوان ‏بزرگترين حسرت برپا کنندگان محکمه نورنبرگ قلمداد کرد، هرچند که اين تنها حسرت و شکست بزرگي نبود که گريبان ‏متفقين را گرفت!‏ فرار بورمان و آيشمان از نورنبرگ مارتين بورمان معاون آدولف هيتلر و آدولف آيشمان از افسران بلندپايه حزب نازي از سرشناس‌ترين چهره‌هايي بودند که ‏توانستند از چنگ نيروهاي متفقين گريخته و دم به تله دادگاه نورنبرگ ندهند. با توجه به احکام صادر شده از سوي اين ‏دادگاه، بي‌هيچ ترديدي بورمان و آيشمان با حکم اعدام از سوي اين محکمه مواجه مي‌شدند، اما تقدير چنين بود که اين دو از ‏مرگ محتومي که در انتظارشان بود جان به در ببرند. درباره مارتين بورمان چنين گفته‌اند که موفق شد با کمک شبکه اودسا ‏‏(شبکه‌اي که سران آلمان نازي را به مناطق امن و عمدتا آمريکاي جنوبي انتقال مي‌داد) به پاراگوئه رفته و باقي عمر را تا ‏زمان مرگ - که براساس يک‌سري اسناد به‌سال ١٩٦٨ و بر اثر سرطان معده رخ داد- در اين کشور بگذراند. اما آيشمان ‏سرنوشتي کاملا متفاوت در انتظارش بود و برخلاف بورمان نتوانست تا لحظه مرگ هويت خود را مخفي نگاه دارد. ‏