تسنيم/ "تتو" کردن امروزه يکي از انواع آرايشي رايج در بين زنان محسوب ميشود. قرار گرفتن مواد رنگي با منشاء خارجي در زير پوست باعث تغييرات رنگي ميشود که اين حرکات را خالکوبي يا تاتو ميگويند. براي تاتو (خالکوبي) کردن از سوزنهاي مخصوص استفاده ميشود و اين کار غير از درد فراوان، خونريزي زيادي هم به همراه دارد. پس از تاتو کردن نيز رعايت نکردن بهداشت فردي، ميتواند شخص را در معرض ابتلا به آلودگيهاي خوني و اختلالات پوستي قرار دهد.
تتو انواعي دارد که شامل تتوي ابرو و چشم است. تاتوي ابرو نيز کاربردي درماني براي افرادي که به دلايل مختلف ابروي خويش را از دست دادهاند يا دچار نقص مادرزادي هستند، محسوب ميشود و از بارزترين نمونههاي آن ميتوان به بيماراني اشاره کرد که بر اثر "شيمي درماني" ابروي خود را از دست دادهاند. تاتوي چشم نيز براي رفع نقصهايي، چون افتادگي چشم، افتادگي پلک، آسيب و جراحت و ... به کار ميرود. بر اين اساس گاهي اين عمل ميتواند مزيتهايي داشته باشد که آن هم به ندرت حاصل ميشود. اين کار از جهت اخلاقي اگر براي تبرج و زينت به کار رود به طور قطع نشان از ضعف نفس دارد. اما از جهت فقهي رهبر معظم انقلاب طي استفئاتي فرمودند: «مانع ندارد، و اگر در نظر عرف زينت محسوب مىشود بايد از نامحرم بپوشانند».
آيتالله مکارم شيرازي در پاسخ به اين سؤال که: «برخى از بانوان نسبت به ابرو يا دور لب، عمليّات تاتو انجام مىدهند، پر رنگ کردن دور ابرو و لب با خال کوبى که طبعاً زينت تلقّى مى شود و گاه پوشاندن آن نيز مقدور نيست»، مينويسد: «اين کار در صورتى که آرايش تند محسوب نشود و منشأ فسادى نگردد جايز است؛ ودر هر حال براى وضو و غسل اشکالى ندارد، زيرا چيزى نيست که روى پوست را بپوشاند؛ و اگر روي پوست باشد، بايد در صورت امکان به هنگام غسل و وضو برطرف شود».
بازار