انتخاب/ در دوران پس از جنگ داخلي ايالات متحده در قرن نوزدهم که بسياري از آمريکايي ها عزيزان خود را از دست داده بودند، يک عکاس پيدا شد که مدعي بود مي تواند ارواح را در عکسهاي خود ظاهر کند. اين موضوع به سرعت با استقبال مردم مواجه شد.
درک اين مسئله دشوار نيست که چرا آمريکايي هاي قرن نوزدهم به جنبش رو به رشد احضار روح علاقه مند بودند چرا که شرايط آن دوران اينگونه ايجاب مي کرد.

هنگامي که عکاسي روح در دهه 1860 ظاهر شد ، ايالات متحده در حال خروج از جنگ داخلي بود که باعث از دست رفتن جان 620،000 نفر شد. در اين هنگام و در شرايطي که جامعه در حال سوگواري بود، آمريکايي ها به هر کسي که حتي ارتباطي زودگذر با روح عزيزانشان برقرار مي کرد اعتماد مي کردند. افراد بسياري مدعي شده بودند که مي توانند احضار روح کنند و واسطه هايي بين اين جهان و جهان ديگر باشند. اما عکاسي به نام موملر آرزوهاي بسياري از افراد را براي برقراري ارتباط با مردگان براورده کرد.

3
پيتر مانسئو ، متصدي بخش تاريخ مذهبي آمريکا در موزه ملي تاريخ آمريکا مي گويد که اين اقدام مطمئناً يک کلاهبرداري بزرگ بود، اگرچه او دقيقا نمي داند چگونه اين عکاس حقه خود را مديريت کرد. مانسئو مي گويد: "اين يک جنبش واقعي مذهبي بود که براي مردم معني زيادي داشت ان هم درست زماني که ملت سوگواري و خسارت مي کردند."
براي بسياري از افراد اين سوال مطرح شده است که اين کار چگونه امکان پذير بوده است. پاسخ ساده است احتمالا اين عکاس از برخي تقلبهاي ساده در ظهور عکس استفاده مي کرده که اين روزها براي ما که با اصول فتوشاپ آشنايي داريم عادي شده است. اما براي مردم آن زمان بسيار عجيب بوده. بر اساس گزارشها از روش اين فرد، به نظر مي رسد او در ظاهر با هدف آشنايي با روح مرده و در باطن براي تقلب، درخواست يکي از تصاوير مرحوم را مي کرده و سپس با روشهايي خاص خود اين عکس را دوباره ظاهر مي کرده است به شکلي که مثل يک شبح در کنار عکس نزديکان فرد به نظر برسد.

در روشي ديگر نيز او عکسهاي قديمي آرشيو خود را روي عکسهاي جديد پيوند مي زد و مدعي مي شد اين ارواح بيگانه، اقوام افرادي هستند که براي عکس مراجعه کرده اند. نکته ديگر در مورد او تلاش براي متقاعد سازي نزديکان فرد مرحوم بود. او بايد با خرافه هاي بيش از حد يا بي اعتقادها و بدگمانها مي جنگيد تا ثابت کند تقلب نمي کند. جالب است که عده زيادي تصور مي کردند دوربين او ارواح را ظاهر مي کند و حتي بارها براي سرقت دوربين وي اقداماتي انجام شد و حتي بسياري زا افراد تلاش کردند با ارقامي بسيار بالا دوربين وي را خريداري کنند.

البته مدت زمان اين نوع عکاسي مکارانه چندان طول نکشيد و با شهرت موملر به مرور توجه ديگر عکاسان به ماجرا جلب شد و آنان نيز تلاش کردند بفهمند چگونه مي توان با اين روش ارواح را احضار کرد. روزي عکاس کهنه کار در بوستون وارد دفتر موملر شد و تلاش کرد سر از راز وي دربياورد. او پس از عکاسي اعلام کرد خودش مي تواند عکس را ظاهر کند اما موملر از ورود وي به تاريکخانه به شدت اجتناب مي کرد.

يک مورد ديگر نيز جالب بود. مردي که از استوديوي موملر بازديد کرده بود يک روح زن را به اشتباه به عنوان همسرش شناخت در حالي که نه تنها زنده بود بلکه اخيراً پرتره وي توسط موملر گرفته بود. از آنجا که اوضاع در بوستون خطرناک مي شد ، موملر در سال 1869 سعي کرد به نيويورک برود، اما او به سرعت دستگير شد و به جرم کلاهبرداري محاکمه شد. دادستان هاي نيويورک گروهي از متخصصان عکاسي را استخدام کردند تا سر از ترفندهاي عکاسي براي توليد تصاوير ارواح در بياورند.

با همه تلاش هاي دادستانها، موملر تبرئه شد و به بوستون بازگشت. او از عکاسي احضار روح فاصله گرفت و تلاشهايش را در مورد شيمي توسعه عکس تغيير داد. سرانجام او تکنيکي بنام "فرآيند موملر" اختراع کرد که اجازه مي داد که اولين عکسها روي روزنامه چاپ شوند و باعث ترويج شيوه جديد روزنامه نگاري شد.
بازار