با آداب و رسوم مردم تایلند آشنا شوید

کجارو/ حدود ۹۳ درصد از مردم تايلند بودايي هستند و به همين دليل آداب و رسوم و فرهنگ غني اين کشور همواره تحت تاثير آيين بودايي بوده است. تايلند در شبه‌جزيره هندوچين در جنوب شرقي آسيا قرار دارد که از شمال با برمه و لائوس، از شرق با لائوس و کامبوج، از جنوب با مالزي و خليج تايلند و از غرب با برمه و درياي آندامان همسايه است. کشور بودايي تايلند که قرن‌ها با نام سيام (Siam) شناخته مي‌شد، شاهراه مذهب، فرهنگ و مهاجرت آسياي جنوب شرقي بوده‌ است. تايلند کنوني در سال ۱۲۳۸ ايجاد شد و برخلاف کشورهاي منطقه، هيچ‌گاه مستعمره و تحت سلطه قدرت‌هاي اروپايي نبود. کلمه تاي (Thai) به‌معني آزادمرد است و تايلند معناي «سرزمين آزادي» مي‌دهد. قرن‌ها پيش، مردمي از جنوب چين به تدريج به سوخوتاي (تايلند کنوني) مهاجرت کردند و به تدريج در مناطق حاصلخيز کناره رودي در جنوب چين ساکن شدند. در اوايل قرن ۱۴، تايلندي‌ها شهر کوچکي را در سوخوتاي بنا کرده و در اواسط اين قرن نيز آن‌جا را به پادشاهي مستقل تايلند تبديل کردند که پيدايش زبان، فرهنگ و معماري اين کشور هم متعلق به همين دوره‌ است. حدود ۷۵ درصد مردم قوميت تايي، حدود ۱۴ درصد چيني‌تبار، ۳ درصد مالايي و ساير از اقوام کوچک‌تري چون مون‌ها، خمرها و طوايف کوه‌نشين متعدد هستند. براي آشنايي بيشتر با آداب و رسوم مردم تايلند با ماه همراه باشيد. زبان و مذهب در تايلند زبان تايلندي يکي از قديمي‌ترين زبان‌هاي شرق آسيا است که بيشتر مردم تايلند به اين زبان صحبت مي‌کنند، هرچند گويش‌هاي قومي و منطقه‌اي بسياري در نقاط مختلف اين کشور وجود دارد. تايلندي، زبان رسمي اين کشور است و الفباي مخصوص خود را دارد. زبان گفتاري و نوشتاري اين کشور براي کساني که به اين کشور سفر مي‌کنند، کاملا غيرقابل فهم است. با اينکه زبان انگليسي در مدارس تايلند آموزش داده مي‌شود، اما ميزان تسلط به آن ميان مردم اين کشور چندان زياد نيست. همچنين، درباره زبان تايلندي مي‌توان به اين مورد جالب اشاره کرد که پادشاه تايلند زباني منحصر به خود دارد که در هيچ جاي کشور به اين زبان صحبت نمي‌شود و با پادشاه تنها به اين زبان مي‌توان سخن گفت. به هر حال در بيشتر هتل‌ها، رستوران‌ها و فروشگاه‌هاي اين کشور، انگليسي و برخي از زبان‌هاي اروپايي استفاده مي‌شود و اسامي خيابان‌ها نيز به هر دو زبان انگليسي و تايلندي هستند. حدود ۹۳ درصد مردم تايلند بودايي هستند. مسلمانان، با حدود ۵ درصد جمعيت، بعد از بوداييان بزرگ‌ترين گروه مذهبي اين کشور را تشکيل مي‌دهند. ۱٫۲ درصد مسيحي و ۰٫۸ درصد باقي‌مانده به ساير اديان و مذاهب در مناطق خاصي از تايلند يا افراد بي‌دين اختصاص دارد. خانواده در تايلند خانواده‌هاي تايلندي بنياد اجتماعي تايلند را تشکيل مي‌دهند و با اينکه خانواده‌ها معمولا شامل والدين و فرزندان مي‌شوند، بزرگ‌هايي مثل پدربزرگ و مادربزرگ نيز ممکن است با آن‌ها زندگي کنند. ارتباط اعضاي خانواد برخلاف فرهنگ غربي،‌ خيلي به همه نزديک است و سلسله مراتب به وضوح به چشم مي‌خورد. طبقه‌بندي اجتماعي به‌طور سنتي شامل افراد برجسته و نجيب‌زاده‌ها، بازرگانان خارجي، مردم عادي و فقير مي‌شد،‌ هرچند که طي ۵۰ سال اخير دستخوش تغيير و تحولاتي شده است و «ثروت» نقش مهمي در ايجاد طبقه‌ي متوسط ايفا مي‌کند. گروه نخبه‌ها و فقراي روستايي همچنان در تايلند وجود دارد؛ اما قشر دوم امروزه تبديل به فقراي مناطق شهري شده‌اند. زنان بخش اعظمي از مراقبت از کودکان و کارهاي خانه را برعهده دارند و همچنين بيش از نيمي از نيروي کار کشور را تشکيل مي‌دهند. کودکان جايگاه خاصي در جامعه‌ي تايلندي دارند و اعضاي خانواده و افراد بزرگسال غيرخانواده توجه خاصي به آن‌ها دارند. مادران، به ندرت نوزادان خود را ترک مي‌کنند و اغلب آن‌ها را همه جا با خود مي‌برند. دولت براي کودکان تا ۱۲ سالگي آموزش رايگان فراهم کرده و آموزش حداقل ۹ سال براي آن‌ها اجباري است. دولت تلاش زيادي براي مبارزه با خشونت عليه زنان و وارد کردن حقوق زنان در قانون اساسي کرده است. بيشترين خشونت‌ها عليه زنان شامل سوء استفاده‌ خانگي، تبعيض و سوء استفاده‌ جنسي مي‌شود. فرهنگ در تايلند فرهنگ غني تايلند همواره از آيين بودايي غالب در اين کشور تاثير پذيرفته است. تايلند لقب سرزمين لبخندها را از آن خود کرده است چراکه مردماني صميمي و خونگرم دارد که در همه حال و براي بيان احساسات متفاوت خود لبخند مي‌زنند. تايلند لقب سرزمين لبخندها را از آن خود کرده است مردم تايلند علاقه‌ي زيادي به هنر دارند و سازمان‌هايي در اين کشور به حمايت از فعاليت هنرمندان تايلندي مي‌پردازند. در تايلند کالج‌هاي رقص،‌ موسيقي و نمايش فعاليت مي‌کنند و يک تئاتر ملي بسيار محبوب هم دارند. مقوله‌ي نويسندگي طي سال‌هاي اخير تغييرات چشمگيري داشته است و رمان‌هاي مدرن به زندگي مردم عادي و به‌خصوص مشکلات زندگي طبقه‌ي فقير مي‌پردازد. اين تغيير را حتي در رقص سنتي فولکلور اين کشور نيز مي‌توان مشاهده کرد که تحت تأثير علاقه به رقص کلاسيک تغييراتي داشته است. آداب احوالپرسي در تايلند مردم تايلند زمان احوالپرسي، کف دو دست خود را به هم چسبانده و با خم کردن سر، کلمه «واي» (wai) را ادا مي‌کنند. بالا بودن دست‌ها و پايين آوردن سر تا نزديکي شصت دست‌ها، رابطه مستقيمي با درجه‌ي احترام دارد. دست دادن يا تکان دادن سر به هنگام سلام کردن در اين کشور خوشايند نيست. تايلندي‌ها علاوه‌بر نام اصلي خود، نام غيررسمي و معمولا کوتاهي نيز دارند که يکديگر را با آن صدا مي‌زنند. مردم در مواجهه با غريبه‌ها دست نمي‌دهند بلکه دستان‌شان را به نشانه‌ي احترام رو به روي سينه به هم مي‌چسبانند و تعظيم مي‌کنند. لازم نيست که به کودکان و افراد کم‌سن‌تر تعظيم کنيد؛ اما وقتي با بزرگ‌تر از خودتان روبه‌رو مي‌شويد دستتان را دراز نکنيد، بلکه به نشانه‌ي احترام خم شويد. غذا در تايلند غذاهاي تايلندي طرفداران زيادي در دنيا دارد و به همين دليل مي‌توان رستوران‌هاي تايلندي زياد را در شهرهاي سراسر دنيا مشاهده کرد. برنج نقش مهمي در غذاهاي اين کشور دارد و در آشپزي تايلندي واژه برنج و غذا يکسان هستند. غذاهاي تايلندي ترکيبي از شيريني،‌ شوري،‌ نمکي،‌ تندي و تلخي را در هم ادغام مي‌کنند و يک هماهنگي و هارموني به وجود مي‌آورند. اين غذاها براساس مناطق مختلف تايلند، متفاوت هستند و به‌نوعي سليقه‌ي مردمان آن منطقه را نشان مي‌دهند. بسياري از اين غذاها تحت تاثير غذاهاي چيني در قرن ۱۵ و تاثيرات اروپايي‌ها در قرن ۱۷ بوده‌اند. تايلندي‌ها درباره آشپزي و غذاهاي تايلندي بسيار سختگير هستند؛ اما آداب غذا خوردن را راحت مي‌گيرند و از هرگونه تخلف ناخواسته از اين آداب چشم‌پوشي مي‌کنند. آداب غذا خوردن در کشور تايلند بسيار جالب و جذاب است و شباهت‌هايي با غذا خوردن ما ايراني‌ها دارد. به‌عنوان مثال اکثر آن‌ها هنگام غذا خوردن روي فرش يا حصير مي‌نشينند و غذاي خود را با دست راست ميل مي‌کنند. البته بيشتر اين روش غذا خوردن در جاهايي به چشم مي‌خورد که سنت قديمي خود را حفظ کرده‌‌اند؛ وگرنه بسياري از مردم امروزي تايلند براي سرو غذا از قاشق و چنگال استفاده مي‌کنند و روي ميز و صندلي مي‌نشينند. تايلندي‌ها هنگام غذا خوردن مانند بسياري از ما چنگال را در دست چپ گرفته و به کمک قاشقي که در دست راست است، لقمه‌ي خود را برداشته و مي‌خورند. چاپستيک از جمله ابزارهاي خوردن غذا در تايلند است که توسط مهاجران کشورهاي همسايه از جمله چيني‌ها به اين کشور وارد شد و برخي از مردم تايلند هنگام خوردن غذا از آن‌ها استفاده مي‌کنند. درواقع از چاپستيک‌ براي خوردن سوپ‌هاي نودل که به سبک چيني تهيه شده است،‌ استفاده مي‌شود و در رستوران‌هاي چيني، کره‌اي و ژاپني نيز به چشم مي‌خورد. بايدها و نبايدها در تايلند بنا به اعتقاد تايلندي‌ها، سر، مقدس‌ترين عضو بدن است و دست زدن به سر افراد توهين محسوب مي‌شود؛ پا نيز پست‌ترين عضو بدن به حساب مي‌آيد و اشاره به چيزي با پا توهين بزرگي است. حتي در تايلند نبايد با پاي خود مانع بستن در شويد يا انگشتان پايتان را به سمت مجسمه‌ي بودا يا راهب‌ها نشانه رويد؛ زيرا اين حرکت را به‌منزله‌ي فحش و ناسزا تلقي مي‌کنند. بنا به اعتقاد تايلندي‌ها، سر، مقدس‌ترين عضو بدن است و دست زدن به سر افراد توهين محسوب مي‌شود باتوجه‌به اينکه اغلب مردمان اين کشور پيرو مذهب بودايي هستند، معابد زيادي در اين کشور وجود دارد و به همين دليل راهبان زيادي هم در اين سرزمين زندگي مي‌کنند. راهب‌ها از احترام زيادي برخوردار هستند و در نتيجه بغل کردن و به آغوش کشيدن آن‌ها ممنوع است. هنگام تاکسي گرفتن، صدا کردن گارسون در رستوران‌ها و غيره از انگشتان دست‌تان براي اشاره استفاده نکنيد؛ زيرا اشاره با انگشت دست و سوت زدن براي صدا کردن يک نفر به اين معنا است که شما او را مانند يک سگ بي‌ارزش فرض کرده‌ايد و اين کار را يک عمل بي‌شرمانه مي‌دانند. هنگام وارد شدن به معابد، خانه‌ها و حتي برخي فروشگاه‌ها بايد کفش‌هايتان را در بياوريد و اگر با کفش وارد شويد اين کار بي‌احترامي به حضار محسوب مي‌شود. بنابراين بهتر است از کفش‌هايي استفاده کنيد که درآوردن و پوشيدن‌شان آسان و سريع باشد. خاندان سلطنتي تايلند به‌شدت در ميان مردم محبوب و مورد احترام هستند و نبايد به هيچ عنوان به خاندان سلطنتي بي‌احترامي کنيد. در همه نقاط کشور تايلند، مجسمه هاي گوناگوني از بودا وجود دارد و يکي از تفريحات مورد علاقه‌ي گردشگران،‌ عکس گرفتن با آن‌ها است؛ اما اغلب خبر ندارند که خارج کردن تصاوير بودا از تايلند غيرقانوني است و براي اين کار بايد مجوز داشته باشند. تايلند کشوري گرمسيري است و از محبوب‌ترين تفريحات هم آفتاب گرفتن درکنار سواحل زيبا و خيره‌کننده اين کشور محسوب مي‌شود. پس اگر گردشگري را با پوشش نامناسب ببينند، اين رفتار را بي‌احترامي در نظر مي‌گيرند. اين موضوع براي ورود به معابد کمي سختگيرانه‌تر است، براي ورود به معبدها بايد لباسي تقريبا پوشيده به تن داشت و ترجيحا از رنگ سفيد استفاده کرد و بانوان هم بايد از شلوار و دامن‌هاي بلند استفاده کنند. در تايلند و به‌خصوص شهر بانکوک شب زنده‌داري امري کاملا طبيعي است و در دورهمي‌ها از مواد مخدر استفاده مي‌شود. گردشگران بايد خيلي حواسشان را جمع کنند؛ زيرا تايلند مقررات بسيار شديدي در رابطه با استعمال مواد مخدر دارد و متخلفان به‌شدت مجازات مي‌شوند. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد