بهانه جویی در پذیرش حق

خراسان/ در آيه هفتم سوره رعد مي خوانيم: وَ يَقُولُ الَّذِينَ کَفَرُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَهٌ مِنْ رَبِّهِ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ و کساني که کفر ورزيدند مي گويند: چرا از طرف پروردگارش نشانه اي(آشکار و به دلخواه ما) بر او نازل نشده است؟ (اي پيامبر!) تو فقط بيم دهنده اي و براي هر قومي راهنمايي است. استاد قرائتي در تفسير اين آيه مي گويد: کافران، توقعات نابه جا از خدا و پيامبرش دارند و خواستار نشانه ها و معجزه هايي بر اساس هوا و هوس خود هستند. انسانِ بهانه جو، لايق خطاب الهي نيست. خداوند در اين آيه، گفتار کفار را بي جواب گذاشته و پيامبر را مخاطب قرار داده است. تربيت، هم به تهديد نياز دارد و هم به ارشاد. براي جامعه جاهل غافل، هشدار بيش از بشارت ضرورت دارد. کار اصلي پيامبران، ارشاد و انذار است، نه برآوردن خواسته هاي بي ربط مردم و عرضه معجزه در هر لحظه و براي هرکس.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar