ریشه ضرب المثل / هر چه نصیب است همان می دهند

شخصي مي گفت: روزي در جمعي حاضر بودم که يکي آمد و گفت: امروز در فلان محل مردي با اسب از کنار بيشه مي گذشت، ناگاه شيري او را از بالاي اسب به زير کشيد و به درون بيشه برد. پيرمردي در جمع حاضر بود گفت: لابد حکمتي در کار است. با قضا کارزار نتوان کرد. چند روز گذشت، خبر آوردند که فلان کس صحيح و سالم به خانه خود آمده است. پيرمرد به همراه جماعت به خانه او رفتند و شرح حال او را پرسيدند، مرد گفت: شير مرا به بيشه برد و بين چند جسد رها کرد و از محل دور شد. من از ترس برخاستم که فرار کنم که کنار يکي از اجساد کيسه چرمي يافتم. آن را گشودم ديدم پر از سکه طلاست. معلوم شد که اين رنج و بلا به خاطر رسيدن به اين مال بوده است و آن جا بود که دانستم: هر چه نصيب است همان مي دهند اين مَثَل را به منظور پند و اندرز به کسي مي گويند که از پريشاني روزگار خويش اظهار ناراحتي کند و او را در مقابل سختي ها و ناگواري ها به صبر و بردباري و سازش با وضع موجود به اميد آينده بهتر نويد دهند. «مثل آباد - شيرازي»