داستان دختر ۱۳ ساله‌ای که عملیات جنگی بریتانیا را برنامه‌ریزی کرد!

روزياتو/ کار با استفاده از روشنايي چراغ هاي نفت سوز انجام شد، روي يک ميز کوچک آشپزخانه در شمال لندن. ماه هاي اول سال ۱۹۳۴، شبي از پي شب ديگر، سروان فرد هيل و دختر سيزده ساله اش هيزل زير نور چراغ هاي نفتي، به بررسي الگوريتم ها و نمودارهاي پيچيده پرداختند. کار بسيار خسته کننده و بي نتيجه اي بود اما هر دوي آن ها مي دانستند که وظيفه اي بسيار مهم و حياتي دارند. پيروزي نيروي هوايي سلطنتي بريتانيا در نبرد موسوم به نبرد بريتانيا در بحبوحه جنگ جهاني دوم به موفقيت ارزيابي ها و برآوردهاي اين پدر و دختر وابسته بود، نبردي که پيروزي در آن براي بريتانيا، مسير جنگ جهاني دوم را تغيير داد. اين پدر و دختر بعد از روزها و شب ها کار دريافتند که هواپيماهاي جنگي تازه ساخته شده توسط دولت بريتانيا بايد نه با ۴ بلکه با ۸ مسلسل بسيار قدرتمند مجهز شود، ايده اي که در آن دوران بسيار نامتعارف و غيرممکن به نظر مي رسيد. اما هيل ها به اين باور رسيده بودند که هواپيماهاي نسل جديد اسيت فاير و هوريکين با ۸ مسلسل از قدرت آتش کافي براي ساقط کردن هواپيماهاي جنگي دشمن برخوردار خواهند بود. سروان هيل که يک افسر تحصيل کرده در وزارت جنگ هوايي بريتانيا بود که افسران مافوق خود را نسبت به اهميت يافته هاي خود و دخترش متقاعد ساخته بود و ۶ سال بعد، در سال ۱۹۴۰، محاسبات آن ها در يک نبرد ۴ ماهه در طول جنگ جهاني دوم و در برابر نيروي هوايي بسيار ترسناک آلمان نازي (لوفت وافه) که مهم ترين نبرد نظامي تمام دوران لقب گرفته بود مورد امتحان قرار گرفت. استفن بانگي، تاريخ نگار نظامي در اين باره مي گويد :«بدون پيروزي در نبرد بريتانيا، تقريباً به طور قطع ما توسط آلمان مورد حمله [زميني] قرار مي گرفتيم». به گفته وي، بدون اصرارها و تلاش هاي هيل نتيجه اين نبرد چيزي بسيار متفاوت مي بود. با اين وجود تاکنون داستان دختر مدرسه اي که به پيروزي در نبرد بريتانيا کمک بسيار بزرگي کرد ناگفته باقي مانده است. تنها جايي که به کمک هاي اين دختر ۱۳ ساله اشاره شده کتاب خاطرات پدرش است. اکنون ۸۰ سال پس از نبرد بريتانيا و ۱۰ سال بعد از مرگ اين زن ۹۰ ساله داراي ۴ پسر، نيروي هوايي سلطنتي بريتانيا به طور علني به مشارکت قهرمانانه هيزل براي اولين بار اعتراف کرده و در يک مستند که از بي بي سي پخش شده از اين دختر مدرسه اي با عنوان الگو و اسطوره ياد شده است. در جولاي ۱۹۴۰، توازن در جهان آزاد در شرايط بحراني قرار داشت زماني که خلبانان نيروي هوايي بريتانيا در مقابل حملات مرگبار نيروي هوايي آلمان مقاومت مي کردند. آن ها از نظر تعداد و با نسبت سه به يک در موقعيتي ضعيف تر از دشمن قرار داشتند و پيروزي آن ها تنها در گرو مهارت و شجاعتشان بود، در حالي که برخي از اين خلبانان به تازگي نوجواني را پشت سر گذاشته بودند. اما اين مردان جوان يک مزيت نسبت به طرف مقابل داشتند و آن مدرن ترين نسل هواپيماهاي جهان بود، يعني اسپيت فاير و هوريکين. اينکه اين هواپيماهاي جنگي داراي ۸ مسلسل بودند به لطف تلاش هاي سروان هيل و دخترش بود. نيروي هوايي بريتانيا براي مدت زمان طولاني بر اين باور بود که نمي توان بيش از ۴ مسلسل در هواپيماهاي جنگي به کار گرفت و استفاده از مسلسل هاي بيشتر آن ها را کند ساخته و مانور دادنشان را سخت تر مي سازد که در نهايت آن ها را به اهدافي ساده براي هواپيماهاي دشمن تبديل مي کند. با اين وجود اسناد هيل نشان داد که استفاده از ۸ مسلسل موثر خواهد بود و وي براي انجام محاسبات از دختر سيزده ساله اش که تنها فرزند او نيز بود و رابطه اي نزديک با پدرش داشت کمک گرفت، دختري که نشان داد استعداد رياضي بسيار بالايي دارد. پسر ارشد او رابين، ۶۹ ساله، درباره مادرش چنين مي گويد :«مادرم کمي خوانش پريشي داشت و در تلفظ کردن بسيار مشکل داشت. از آنجا که او به وضوح بسيار باهوش بود مشکل خوانش پريشي برايش دردسرساز شده بود. اما وقتي که پاي رياضي به ميان مي آمد او هيچ يک از اين مشکلات را نداشت و به همين دليل بود که رياضي بسيار مورد علاقه او بود». اين پدر و دختر با استفاده از ابزارهاي محاسباتي اوليه که مي توان آن ها را اولين نمونه هاي کامپيوترهاي امروزي ناميد به اين نتيجه رسيدند که هواپيماهاي اسپيت فاير در هر مسلسل خود به شليک ۱,۰۰۰ گلوله در دقيقه نياز دارند. همچنين بر اساس محاسبات اين دو، بهترين فاصله اسپيت فايرها (با حداکثر سرعت ۳۵۰ مايل بر ساعت) از هواپيماهاي دشمن بايد ۷۵۵ فوت باشد تا بتوانند آن ها را ساقط کنند. سرعت اسپيت فايرهاي جديد نيروي هوايي بريتانيا در آن زمان از هر هواپيماي جنگي ديگري بيشتر بود. نتايج محاسبات آن ها در جولاي ۱۹۳۴ منتشر شده و مقامات نيروي هوايي بريتانيا را شگفت زده کرد. بيشتر افسران ارشد نيروي هوايي بريتانيا در آن زمان بازماندگان جنگ جهاني اول بودند و تجربه پرواز با هواپيماهاي يک يا دو مسلسل را داشتند. در نهايت اما اين ايده با شروع جنگ جهاني دوم به کار گرفته شد. بدنبال بمباران هاي سنگين نيروي هوايي آلمان در جولاي ۱۹۴۰، که با ساقط شدن بيش از ۱۰۰۰ هواپيماي جنگي بريتانيا همراه بود، ايده هيل و دخترش در ساخت هواپيماهاي جديد به کار گرفته شده و بدين ترتيب بود که در مقابل هر هواپيماي بريتانيايي، دو هواپيماي آلماني ساقط مي شد. در اين ميان بسياري از بمب افکن هاي آلماني اگر چه مورد اصابت صدها گلوله قرار مي گرفتند اما آسيب وارده براي ساقط کردن آن ها کافي نبود. به عبارت ديگر با کمي تغيير در محاسبات و تعداد متفاوتي در مسلسل ها، نتيجه کاملاً متفاوتي به دست مي آمد. هيزل بعد از پايان مدرسه به کالج پرستاري لندن رفته و بعد از فارغ التحصيلي در سال ۱۹۳۴، به بخش درماني نيروي هوايي سلطنتي پيوست. او پس از پايان جنگ با يکي از سربازاني که مداوا کرده بود ازدواج کرد.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar